de : Mail on line

Ahmadinejad’s men go on NYC discount shopping spree for shampoo, soap, vitamins and shoes

• Iranian president Mahmoud Ahmadinejad's has two whole floors at the luxurious Warwick Hotel in New York speech at UN
• But his delegates were more interested in snapping up bargains at the city's discount stores
• Sources reveal they purchased shampoo, soap, and vitamins - now all difficult to import into Iran because of U.N. sanctions

By Daily Mail Reporter
PUBLISHED:10:58 GMT, 27 September 2012| UPDATED:16:02 GMT, 27 September 2012

• Comments (66)
• Share
• • 
    

After stirring up controversy at the United Nations after unveiling his vision for a 'new world order', Iranian President Mahmoud Ahmadinejad decided to spend some time socking up the Manhattan high-life.
But as the dictator made himself at home at the luxurious Warwick hotel, his hired underlings were rushing around town to snap up bargains and products they can't get back home at discount stores.
Meanwhile, his fellow Iranian delegates were visiting American chains including the Payless shoe store, Costco, Walgreens and Duane Reade to stock up on shampoo, soap, vitamins and cheap clothing.

Making an exit: Iranian President Mahmoud Ahmadinejad waves from the back of his chauffeur driven car as he leaves the Warwick Hotel

Luxury: Police barricades surround the Warwick hotel, in New York, where the Iranian president is staying during the U.N. meet

Five star home: The President has two whole floors at the Warwick Hotel where suites alone go for $1,600 a night

High alert: Security guards on one of the numerous Warwick Hotel balconies during the president's visit

A man assigned to work with the Iranians told the Daily News: 'Since they are under sanctions, they can’t get this stuff. Their money is weak compared to the dollar.'
Tough sanctions have been imposed on Iran as punishment for its failure to cooperate with the U.N. nuclear watchdog agency to prove the peaceful nature of its drive to enrich uranium to levels that could be used to build a nuclear weapon.

More...

• Osama bin Laden was BLIND in one eye after accident as a child, claims his successor in video tribute
• Kremlin is out to get me, says media boss facing five years in prison over a TV punch
• Now Hillary Clinton strongly hints that Libya consulate WAS attacked by Al Qaeda in humiliating back track

This has made it difficult for Iranians to get hold of any foreign goods or imported products.
The source added that one Iranian bought a $40 pair of children's shoes at the Payless store on Fifth Avenue but the purchase nearly wiped out his spending money for the trip.
At a Harlem Costco, they bought an assortment of wholesale shampoos before heading to a drugstore where they purchased more than a dozen bottles of vitamins and Tylenol.

Controversial: Iranian president Mahmoud Ahmadinejad gives a 'V' peace sign before addressing the United Nations General Assembly at UN headquarters in New York City, New York

Opposition: A protestor in a President Ahmadinejad head demonstrates outside the Warwick Hotel

Undercover: A white tent has been erected around the entrance of the Warwick Hotel to protect dignitaries as the enter and leave

Unpopular: Demonstrators participate in a rally against the Iranian President Mahmoud Ahmadinejad near the Warwick New York Hotel where the controversial leader is staying at while in New York for the United Nations General Assembly

While his staff hunted for bargains, the President booked two full floors at the posh hotel where suites cost up to $1,600 a night and had three personal chefs at his beck and call.
The cooks brought in their own food to cook for Ahmadinejad and his staff - who dine separately on the second floor.
At least a dozen federal officers have been assigned to protect visiting dignitaries at the hotel commissioned by William Randolph Hearst in 1924.
Ahmadinejad has entered and departed the hotel through a security entrance covered by a white tent so that no one can see the Iranian dictator.
During his stay in the U.S., Ahmadinejad has continued to taunt the West, calling for America to stop bullying and encroaching on his nation's sovereignty, in his trademark inflammatory style.
He spoke at length at the United Nations about his vision for a 'new world order', telling the delegates: 'God willing, a new order will come together and we'll do away with everything that distances us.

A world away: While the president enjoyed five star luxury, his staff were bargain hunting at Costco

Bargain hunt: The delegate bought items difficult to find in Iran because of U.N. sanctions

'I do believe the system of empires has reached the end of the road. The world can no longer see an emperor commanding it.'
He then accused the West of nuclear 'intimidation and claimed Iran is under threat of military action from 'uncivilized Zionists' - in a reference to Israel - saying that such threats are designed to force nations into submission.
'Continued threat by the uncivilized Zionists to resort to military action against our great nation is a clear example of this bitter reality,' he said.
As he spoke, protesters swarmed the streets outside the UN building, many of them Iranian-Americans, demanding that Iran's UN seat be taken away.
An Iranian diplomat had to be escorted from a Manhattan street by police after he was surrounded and threatened by an angry mob of protesters near the United Nations building.
Deputy Foreign Ministry spokesman Ramin Mehmanparast was walking near the United Nations when he was noticed and confronted by the angry mob on Second Avenue near East 48th Street, said NYPD spokesman Paul Browne.

Addressing the nations: Iran's President Mahmoud Ahmadinejad speaks at the U.N. HQ in New York

Empty seats: Many chairs were left empty as Ahmadinejad, President of Iran, addressed the 67th session of the United Nations General Assembly Wednesday

He flagged down police officers, who helped him get to a safe spot.
Ahmadinejad's speech on Wednesday happened to fall on Yom Kippur, the most sacred day on the Jewish calendar, devoted to fasting, prayer and introspection.
Israeli Prime Minister Benjamin Netanyahu issued a statement condemning the speech soon after the fast ended.
'On the day when we pray to be inscribed in the book of life a platform was given to a dictatorial regime that strives, at every opportunity, to sentence us to death,' Netanyahu said.
‘In my remarks to the UN General Assembly, they will hear my response. History has proven that those who have wanted to wipe us off the map have failed, as the Jewish People have overcome all obstacles,' Netanyahu concluded.
He will be speaking to the U.N. later today about what Israel perceives as the Iranian threat.
Israel and many in the West suspect that Iran is seeking to acquire nuclear weapons, and cite its failure to cooperate fully with nuclear inspectors. Iran says its nuclear program is for peaceful purposes only.

Outrage: Men wearing masks of Ahmadinejad, left, Syrian President Bashar al-Assad, center, and Iranian Ayatollah Ali Khamenei take part in a protest led by Iranian and Syrian Americans outside the U.N.

Day of protest: A mask depicting Iranian president Mahmoud Ahmadinejad is seen during a protest against his presence at the U.N. General Assembly

 

مردم در فلاکت و اهدای پیوسته ضریح های گرانقیمت به عراق
ضریح امام حسین آماده ارسال : ۴ هزار و ۴۵۰ کیلوگرم نقره و ۱۱۸ کیلوگرم طلا

مدیر پروژه ساخت ضریح امام حسین گفت: با پرده‌برداری از ضریح امام حسین ، مردم همزمان با تولد امام رضا می‌توانند از ضریح مطهر بازدید کنند.

به گزارش خبرگزاری خانه ملت، محمود پارچه‌باف در جمع خبرنگاران با بیان اینکه ضریح امام حسین امروز با حضور رئیس مجلس شورای اسلامی، رئیس خامنه ای رهبری و جمعی از مسئولان و علمای ایران و عراق رونمایی شد، گفت: ضریح جدید امام حسین از روز هفتم مهر به مدت ۱۵ روز در معرض دید عموم قرار می‌گیرد و مردم می‌توانند از ضریحی که عشق و علاقه و دلدادگی ساخته شده است، در مدرسه معصومیه قم بازدید کنند.

مدیر پروژه ساخت ضریح مطهر امام حسین افزود: این ضریح حاصل هنرهای بدیع و شاهکارهای هنر اسلامی با طراحی استاد محمود فرشچیان است که با هنرمندی هنرمندان قمی، شیرازی و اصفهانی تکمیل شده است.

وی گفت: در ساخت این ضریح ۴ هزار و ۴۵۰ کیلوگرم نقره و ۱۱۸ کیلوگرم طلا به کار گرفته شده است که در مبنای نرخ امروز طلا بالغ بر ۱۴ میلیارد تومان هزینه در بر داشته است.

پارچه‌باف تصریح کرد: تمام طلایی که در این ضریح به کار رفته است، از طرف مردم به صورت زیورآلات، سکه و طلای خام اهدا شده است.

چگونه در جنگل، جنبش عدم خشونت تشکیل دهیم؟ طنزی از اسد مذنبی

1

حکایت کنند که سرانجام تحت فشارهای طرفداران حیوانات سران جنگل نیز پذیرفتند که در رفتار خشونت آمیز خود تجدید نظر کنند و یک روز وقتی اهالی جنگل از خواب برخاستند، با اطلاعیه ای روی درختان مواجه شدند به این مضمون: اکنون که باد موافق وزیدن گرفته و جهان بسوی عدم خشونت در حرکت است از شما دعوت می شود برای صرف نهار و بحث و تبادل نظر پیرامون تشکیل جنبش عدم خشونت در جنگل، حضور بهم رسانید. حیوانات با ناباوری به همدیگر نگاه می کردند و از خود می پرسیدند: چنین چیزی محال است چون قانون جنگل بر زور استوار است.

2

شیر با صراحت گفت و ببر و پلنگ تاکید کردند که منبعد هیچ حیوانی حق ندارد علیه حیوان دیگری با خشونت رفتار کند. و چون کف زدن و سوت کشیدن در جنگل آلودگی صوتی محسوب می شد حیوانات فقط با کشیدن نعره و کوبیدن سم به ابراز احساسات پرداختند و یوزپلنگ از حیوانات خواست تا اگر اعتراضی به سخنان مقام معظم شیر دارند بیان کنند. هیچ حیوانی جرات نکرد حرفی بزند تا اینکه خود شیرخان به سخن آمد و با خنده گفت: عزیزان من، معنای جنبش عدم خشونت این نیست که شما از ترس ساکت شوید، بلکه باید سخن بگویید تا سوء تفاهمات حل شده و دوستی و مودت میان حیوانات برقرار گردد. از شیر و ببر و یوز و تمساح اصرار واز حیوانات انکار. بالاخره گورخر که به بی بیخیالی شهره بود جراتی بخود داد وگفت: عزیزان من درحال حاضر شما نهار نوش جان کرده اید والا اگر گرسنه بودید دمار از روزگار ما درمی آوردید! شیر با لبخندی نمکین پاسخش داد: ابدا اینطور نیست گورخر عزیز. ما خیر و آسایش جنگل را می خواهیم. زرافه گردن کشید و گفت: آسایش وقتی در جنگل پدید خواهد آمد که همه حیوانات مرده باشند. ببر با اخمی ساختگی پرسید: زرافه عزیز چرا منفی فکر می کنی؟ زرافه جوابش داد: حضرتعالی گرسنه شدی به نصیحت گوش می کنی یا به شکم صاب مرده ات؟ راسو پرسید: آخر مار چگونه می تواند از فرو کردن نیش زهرآگین اش به بدنهای ما خودداری کند؟ موش گفت: اقتضای طبیعت مار این است. شیر غرید و گفت: مار وقتی پای منشور عدم خشونت را امضا کند به قبر پدرش خواهد خندید به اقتضای طبیعتش عمل کند. پلنگ گفت: پس ما اینجا چکاره ایم؟ کفتار گفت: به مار دستور خواهیم داد بی خیال اقتضای طبیعتش شود. شیر بطرف کفتار برگشت و گفت: براوو کفتار، براوو. مار جلو خزید و گفت دراینصورت بنده را از امضای منشور عدم خشونت معذور دارید؟ پلنگ گفت: چه غلطا!

3

شیر از گرسنگی بخود می پیچید و در حالی که به باعث و بانی اینکار یعنی کرگدن نفرین می فرستاد، راهی صحرا شد. جایی که گورخر در سایه جنبش عدم خشونت با فراغ بال می چرید. شیر سوت زنان به گورخر نزدیک شد و گفت: عجب هوایی! گورخر جواب داد: جون میده واسه چریدن. شیرگفت خوش بحالت. گورخر پرسید: چطو مگه؟ شیر قطرات اشکش را پاک کرد و دروغکی گفت: بچه ام خپلی قربانی جنبش عدم خشونت شد و دیروز گرسنه از دنیا رفت، حال هپلی هم خوب نیست. گورخر نشست کنارش و ضمن عرض تسلیت دست انداخت دور گردن شیر و شروع کرد به گریه کردن. شیر گفت: این هزینه ای است که من بخاطر پایبندی به جنبش عدم خشونت می پردازم. گورخرگفت کاری از دست من ساخته است؟ شیرجواب داد: البته، خودت خوب می دونی که من هرگز طالب خشونت نیستم ولی اگر لطف کنی و یک ران خودت را بمن بدهی تا جان هپلی را نجات بدهم ممنونت می شوم. گورخر گفت آنوقت چطور راه بروم؟ شیر گفت خودم برایت پای مصنوعی درست می کنم. گورخر دومرتبه گفت با درد کشنده اش چه کنم. شیر پاسخ داد: نترس و آمپول بیهوشی را فرو کرد توی گردن گورخر. شیر پس از خوردن ران گورخر فورا او را کول کرد و برد به اورتوپدی جنگل و پس از پانسمان پایش یک پای مصنوعی خوشگل با چوب برایش تراشید. فردا دومرتبه شیر آن یکی ران گورخر را نیزخورد و اینبار برایش یک ویلچر خرید. چند روز بعد آهو و خرگوش و روباه که از دیدن گورخر روی ویلچر تعجب کرده بودند، پرسیدند تصادف کردی؟ گورخر جواب داد: نه خیر این هزینه ای است که من بخاطر پایبندی به جنبش عدم خشونت می پردازم.

4

یک روز حیوانات متوجه شدند که دو سوم اهالی جنگل سوار بر ویلچر اینطرف و آنطرف می روند و پس از مدتی تعداد ویلچر سواران آننقدر زیاد شد که حیوانات تقاضای جلسه فوق العاده برای بررسی و تجدید نظر در مفاد جنبش عدم خشونت نمودند. سروصدا و اعتراضات حیوانات آنقدر بالا گرفت که پیشنهاد فیل تصویب شد. همه گوشتخواران و درندگان منبعد باید گیاهخوار شوند. چون تعداد حیوانات بیشتر بود ماده وارده فی الفور بتصویب رسید. و روز بعد شیر با خوشحالی از آهو و گورخر و خرگوش و بقیه حیوانات دعوت کرد تا در پاک کردن سبزی به درندگان کمک کنند. و روزهای بعد کار حیوانات این بود تا منتظر سبزی هایی بمانند که از کامیون خالی می شدند تا آنها را تمیز کرده و درندگان را در پذیرش پایبندی به عدم خشونت یاری نمایند. این وسط متلک های مار هم مزید برعلت می شد که تا چشمش می افتاد به شیر و ببر که دسته دسته سبزی نوش جان می کردند داد می زد: فِرِنج سُس یادتون نره و قهقه می خندید. درندگان که ذائقه شان به هیچوجه با سبزی سازگار نبود، نیش و نوش های مار را بهانه کرده، و با تشکیل جلسه اضطراری شبانه و درخفا، با افزودن تبصره ای به منشور عدم خشونت حساب خود را از بقیه حیوانات امضاء کننده جدا کردند. و روز بعد حیوانات بدبخت که هنوز خود را پایبند جنبش عدم خشونت می دانستند و فارغ از دغدغه به چریدن مشغول بودند، مورد هجوم درندگان قرار گرفتند و وقتی سوال می کردند چرا به جنبش عدم خشونت پایبند نیستید جواب می شنیدند: اقتضای طبیعت ما این است. بقیه حیوانات که توانستند ازاین معرکه جان سالم بدر ببرند، دریافتند که درجایی که قوانین جنگل حاکم است نمی توان با تبصره و آیین نامه خشونت رااز بین برد!

Published from gooya news {http://news.gooya.com}
Copyright © 2009 news.gooya.com
All rights reserved for the original source

مشاور عالی‌جنايت! فرخ حيدری

شايد خيلی‌ها و به‌خصوص نسل جوان کشور ندانند که فاجعه سياه "انقلاب فرهنگی" و جنايت هولناک کشتار دانشجويان و به خاک و خون کشيدن صحن مقدس دانشگاه‌ها، در واپسين روزهای فروردين ۵۹ در قدم اول از دانشگاه علم و صنعت در نارمک تهران و توسط باند تبهکار مجتبی ثمره هاشمی و محمود احمدی‌نژاد آغاز گرديد و به‌سرعت طبق طرح قبلی به ديگر مراکز علمی تهران و سراسر ايران گسترش يافت

ويژه خبرنامه گويا

کاروان سياسی-امنيتی احمدی نژاد و همراهان، ظاهرآ به انضمام اهل و عيالان مربوطه، تحت پوشش ديپلماتيک و البته بعنوان عاليترين هيئت نمايندگی "جمهوری اسلامی" برای شرکت در اجلاس سران "سازمان ملل متحد" وارد نيويورک شدند و پيشاپيش خودشان از تدارک گسترده برای اين آخرين حضور در مجمع عمومی ملل متحد خبر داده اند. در اين جمع "سابقه دار" شايد سوابق سياه يک چهره خاص، چه بسا تحت الشعاع چهره نفرت انگيز خود احمدی نژاد، کمتر مورد توجه قرار گرفته است.

"مجتبی ثمره هاشمی" که تا چندين سال پيش در ساختار سياسی حکومت و بافت مافيايی قدرت، از عناصر ناشناخته و در زمره "سربازان گمنام امام زمان" بود، بناگاه حضورش بعنوان "مشاور ارشد" شخص رئيس جمهور، از همان ابتدا حتی در بسياری از رسانه های وابسته به رژيم نيز با اين سوال تعجب برانگيز مواجه شد که « اين شخصيت پشت پرده دولت کيست؟!»

هنوز يکی دو ماه از آغاز اولين دور رياست جمهوری محمود احمدی نژاد در سال ۸۴ نگذشته بود که در محافل سياسی-رسانه ی حکومتی و البته در لايه های نسبتآ جوانتر حاميان ولايت، اين موضوع از قول صاحب منصبان و دست اندرکاران دولت "مهرورز" نقل ميشد که عليرغم تندخويی و تحکّم آشکار احمدی نژاد نسبت به تمامی اعضای کابينه و حتی مشاورانش، او رابطه منحصر به فردی با "برادر مجتبی" دارد... همچنين نقل ميشد که مجتبی هاشمی محرمترين و نزديکترين فرد به احمدی نژاد و در واقع هم اتاق ثابت او در محيط کاريشان ميباشد و همواره احمدی نژاد با احترام خاصی پشت سر مجتبی هاشمی نماز ميخواند... راستی ريشه و راز اين نزديکی در کجا نهفته است؟ رازی که چه بسا خيلی ها از رمز و رموز آن از ديرباز و در مرور زمان بی اطلاع باشند.

در واقع ماجرا از آنجايی شروع ميشود که مجتبی هاشمی و محمود احمدی نژاد در سال ۵۴ وارد دانشگاه علم و صنعت ايران ميشوند. مجتبی دانشجوی رشته معماری و احمدی نژاد دانشجوی رشته راه و ساختمان بود... در جريان تحولات سياسی-اجتماعی و بين المللی سالهای ۵۵-۵۶ و همزمان با "فضای باز سياسی" و يا بقول بچه های سياسی آن دوران "جيمی کراسی"، محيط پر تنش و مستعد دانشگاههای ايران نيز دستخوش تلاطم و تظاهرات گسترده شد و جريانات سياسی مختلفی از منتهی اليه چپ تا راست افراطی بطور نيمه علنی وارد صحنه سياسی شدند... طبعآ دامنه اين حرکات اعتراضی به سطح جامعه نيز کشيده ميشد و در اين ميان در اواخر ۵۶ و اوايل ۵۷ آخوندهای بندباز و فرصت طلب همچون خمينی نيز که فضا را مناسب و کم خطر ميديدند از سوراخ های عافيت بيرون خزيدند و بقول خودشان شروع کردند به "اِشکال کردن" بر سر منابر و کذا و کذا... و بعد در يک راهزنی بيسابقه تاريخی "نايب بر حق امام زمان" خودش شد "امام" و بر امواج بی بی سی سوار شد و با "اير فرانس" فرود آمد و ...

در آن دوران من نيز دانشجوی مهندسی الکترونيک علم و صنعت، ورودی سال ۵۴ بودم. آشنايی من و بسياری از ديگر دانشجويان آن روزگار با اين دو چهره خاص به ايام سقوط ۵۷ و فضای حاکميت اسلامی بعد از آن برميگردد. در واقع جريان راست ارتجاعی و فناتيک مذهبی در دانشگاه ما که تحت عنوان "انجمن اسلامی" شروع به فعاليت علنی کرده بود از ديگر همزادهای خود در بقيه دانشگاههای مهندسی تهران (مثل فنی تهران، صنعتی شريف، پلی تکنيک) حضور قويتر و گسترده تری داشت. بطوريکه در اولين دور انتخابات شورای دانشجويی "علم و صنعت" در سال ۵۸ کانديداهای همين جريان، صاحب اکثريت ۶ در مقابل ۴ شدند. چهره شاخص و سردسته و پيش نماز اين جريان طی سالهای ۵۷ تا ۵۹ کسی نبود مگر مجتبی هاشمی... برخی افراد ديگر اين باند و از جمله محمود احمدی نژاد، بخاطر مسئوليتها و ماموريتهای مهمی که در نهادهای مختلف رژيم داشتند، معمولآ حضور زيادی در محيط دانشگاه نداشتند.

مجتبی نيز همچون احمدی نژاد ضعيف الجثه و کوتاه قد بود. در آن ايام او هميشه در مسجد دانشگاه و يا ديگر تجمعات انجمن اسلامی سخنرانی ميکرد. بسيار حرّاف و صاحب ديدگاههای ارتجاعی و فاشيستی بود. بخصوص نسبت به گرايشات فکری متفاوت و جريانات مخالف با خمينی حساسيت شديدی داشت. خيلی اصرار داشت که شبيه مرحوم دکتر شريعتی (به لحاظ تُن صدا و ريتم کلمات) صحبت کند و هميشه برای دانشجويان حامی رژيم در دانشگاه کلاسهای ايدئولوژيک و اموزشی ميگذاشت و بحث "ظهور آقا امام زمان" يکی از محورهای اصلی صحبتهايش بود. آخوند محمد جواد باهنر (که بعدآ در سِمَت نخست وزير رجايی در انفجار بمب کشته شد) دايی مجتبی هاشمی بود.

همانطور که بعدها در زندگينامه احمدی نژاد آمده، در آن دوران او بعنوان نماينده دانشجويان انجمن اسلامی علم و صنعت برای شرکت در جلسات توجيهی و هماهنگی های ضروری مرتبآ "به حضور حضرت امام مشرف می‌شد" که متعاقبآ شورای اوليه "دفتر تحکيم وحدت" هم در همين پروسه شکل ميگيرد. پس از ماجرای گروگانگيری سفارت آمريکا نيز او نقش رابط "دفتر امام" و دانشجويان "پيرو خط امام" را ايفا ميکرد... به دليل همين مسئوليتهای خاص و سطح بالای ارتباطات با دفتر خمينی، احمدی نژاد کمتر در محيط دانشگاه حضور داشت و در واقع مجتبی هاشمی چهره اصلی و سخنگوی جريان اسلامی حامی حکومت در علم و صنعت محسوب ميشد و تمامی افراد وابسته به اين باند از جمله احمدی نژاد نسبت به مجتبی بعنوان امام و پيش نماز مسجد دانشگاه، حالت و رابطه خيلی خاصی داشتند.

در پائيز سال ۵۸ در حاليکه فقط شش هفت ماه از بازگشايی دانشگاه ها گذشته بود، به دنبال بروز ماهيت واپسگرا و سياستهای فوق ارتجاعی و سرکوبگر حلقه حاميان خمينی در قدرت، فضای حاکم بر محيطهای آموزش عالی در سراسر کشور و بخصوص در تهران، بطور کيفی چرخيد و تغيير کرد و جريانات اسلامی وابسته به رژيم دچار ريزش شديد نيرو شدند و از طرف اکثريت دانشجويان به سرعت به حاشيه رانده می شدند. در مقابل، جريانات سياسی منتقد و مخالف خمينی و آخوندهای تازه به قدرت رسيده، وزن و اقبال اجتماعی بيشتری می يافتند بطوريکه در پايان سال ۵۸ و در ابتدای بهار ۵۹ حزب جمهوری اسلامی و انجمن های اسلامی دانشگاه ها، بطور جدی مواجه با اين تهديد شدند که فضای سياسی حاکم بر دانشگاه ها و ديگر مراکز علمی کشور را بطور کامل از دست بدهند و اين موج در حال سرايت به دبيرستانها و مدارس راهنمايی پايتخت و ديگر شهرهای بزرگ کشور هم بود. در آن مرحله جوّ کلی دانشگاه ها و ديگر محيطهای آموزش عالی کشور بخصوص در پايتخت و همينطور در مراکز استانها، با اکثريت نسبی در اختيار دانشجويان هوادار مجاهدين خلق و همينطور دانشجويان پيشگام (فدايی خلق) و طيف گسترده ديگر گروهای چپ قرار گرفته بود.

در اين ميان ماجراجويی "ضد امپرياليستی" گروگانگيری در سفارت آمريکا در آبان ماه ۵۸ که توسط طيفی از سران انجمن های اسلامی دانشگاه های پايتخت و مقدمتآ به نيت تصفيه حساب با جناح رقيب در بافت قدرت و بخصوص خلع شعار کردن جريانات سياسی رو به گسترش و مخالف نظام در دانشگاه ها براه افتاده بود و گويا "انقلابی بزرگتر از انقلاب اول" ناميده ميشد، بعد از چند ماه از نفس افتاد و نتوانست جلوی ايزولاسيون و انزوای اجتناب ناپذير جريانات اسلامی وابسته به حکومت در دانشگاهها را بگيرد... بنابراين باندهای فاشيستی داخل دانشگاهها و سران انحصارطلب و شيفته قدرت بادآورده در حاکميت، چاره کار را نه در حل مشکل از طريق احترام به حقوق دمکراتيک ديگران، بلکه با "پاک کردن صورت مسئله" يعنی بستن دانشگاه ها و خفه کردن هر صدای مخالف و "پاکسازی" هر آنچه غير خودی بود، دنبال ميکردند...

شايد خيليها و بخصوص نسل جوان کشور ندانند که فاجعه سياه "انقلاب فرهنگی" و جنايت هولناک کشتار دانشجويان و به خاک و خون کشيدن صحن مقدس دانشگاه ها، در واپسين روزهای فروردين ۵۹ در قدم اول از دانشگاه علم و صنعت در نارمک تهران و توسط باند تبهکار مجتبی هاشمی و محمود احمدی نژاد آغاز گرديد و بسرعت طبق طرح قبلی به ديگر مراکز علمی تهران و سراسر ايران گسترش يافت... البته صدها تن از دانشجويان آزاديخواه و مترقی علم و صنعت از همان لحظات شرو ع حمله چماقدارن لباس شخصی عضو انجمن اسلامی، همگی دختر و پسر گرداگرد ساختمان مرکزی امور دانشجويان که دفاتر سياسی-فرهنگی طيف های مختلف دانشجويی در آنجا قرار داشت حلقه حفاظتی تشکيل داديم و تا سه شبانه روز در مقابل اعمال شرم آور آن باصطلاح دانشجويان و دسته جات لمپنی که از مراکز کميته و مساجد نارمک به داخل دانشگاه مياوردند مقاومت کرديم و حسابی رسوايشان کرديم...

بعد از شکست طرح اوليه انجمن های اسلامی برای تعطيلی ضربتی دانشگاهها و باز شدن شکاف بين رئيس جمهور وقت (ابوالحسن بنی صدر) و حزب جمهوری اسلامی (به سردمداری آخوند محمد حسين بهشتی) که منجر به ادامه کار دانشگاهها لااقل تا پايان ترم تحصيلی يعنی تا آخر بهار شد، باند ثمره هاشمی-احمدی نژاد با رو شدن نيت پليدشان جهت به تعطيلی کشاندن مراکز تحصيلی و آواره کردن دهها هزار دانشجو و همينطور رفتار رذيلانه ايی که با همکلاسی های خود کرده بودند، آنچنان مورد تنفر طيف گسترده دانشجويان واقع شدند که در جريان انتخابات شورای دانشجويی دانشگاه علم و صنعت در همان بهار ۵۹ به سختی شکست خوردند و در واقع سوت پايان جمهوری اسلامی در دانشگاهها در آستانه دهه سياه شصت در همان زمان به صدا درآمد.

با شروع سرکوب گسترده و سراسری در فردای سی خرداد شصت، بخش بزرگی از دانشجويان حزب الله ی و معتقد به خمينی و نظام ولايت فقيه، عليرغم رقابتها و گرايشات مختلفی که بطور جانبی در آنها ايجاد شده بود، بعنوان نيروهای کيفی و بسيار قابل اعتماد، بسرعت جذب نهادها و بخش های امنيتی و سيستم قضايی و دادستانی رژيم در سراسر کشور شدند و مستقيمآ در تمامی پروسه های تعقيب و مراقبت و شناسايی و بازجويی و شکنجه و اعدام مخالفين نقش های فرماندهی و اجرايی داشتند... اوج اين همکاری از اول تابستان ۶۰ تا اواسط سال ۶۱ بود و جالب است بدانيم تمامی افراد دست اندرکار رژيم در آن دوران خون و جنون، که حالا متظاهرانه بعنوان "دگرانديش" و "اصلاح طلب" و "مسالمت جو" و "مهرورز" قصد تبرئه خودشان را دارند و يا آنانی که همچنان بعنوان کارگزار همين رژيم ترجيح ميدهند برخی جناياتشان پوشيده بماند، در بيوگرافی و شرح حال گذشته خودشان، از روی اين دوره زمانی خونين با پرش سه گام عبور ميکنند و معمولآ يا هيچ نميگويند يا با عناوينی همچون خدمت در سپاه و جهاد و پشت جبهه ردگم ميکنند.

برهمين اساس بود که مجتبی هاشمی و احمدی نژاد و باند تبهکار "علم و صنعت" در آن سالها، نه تنها در بالاترين سطوح امنيتی، در سرکوب سيستماتيک و خونين مخالفين سياسی و عناصر "گروهکها" و شناسايی و دستگيری افراد هم دانشگاهی خود نقش های اساسی داشتند بلکه در ادامه بعنوان فرماندهان و سرپلهای کليدی شبکه امنيتی و اطلاعاتی رژيم در نقاط مختلف کشور، و نهايتآ شکل گيری وزارت اطلاعات و امنيت جمهوری اسلامی بسيار فعال بودند. اتفاقآ در زندگينامه ثمره هاشمی و احمدی نژاد نيز اين حفره سياه و فضای خالی مابين سالهای ۶۰ و ۶۱ به چشم ميخورد. ولی بناگاه از اواخر ۶۱ آنها را در مقام شهردار و فرماندار و بخصوص معاون و مشاور استاندار آن هم در استانهای غير بومی مشاهده ميکنيم...

واقعيت اين بود که رژيم بعد از سرکوب بيسابقه و کشتار وحشيانه مخالفين سياسی و بخصوص متلاشی کردن خونين تشکيلات سياسی سازمانهای برانداز در فاصله تابستان ۶۰ و پائيز ۶۱ و از جمله کشتار چندين هزار جوان و نوجوان هوادار مجاهدين، در حاليکه بطور نسبی تهديد ضربات سنگين در تهران و شهرهای مرکزی کشور را تا حدود زيادی خنثی کرده بود و خيالش نسبتآ راحت شده بود، روی مناطق مجاور مرز و بخصوص استانهای حساس در غرب کشور مثل آذربايجان غربی و کردستان متمرکز شد. بخصوص اينکه علاوه بر شرايط جنگی، بسياری از فعالين سياسی و جريانات اپوزيسيون دارای مشی سرنگونی، در نواحی مختلف اين استانها هنوز از امنيت نسبی و امکانات بازسازی و جابجايی و خروج برخوردار بودند. به همين دليل دستگاه امنيتی رژيم بخش بزرگی از عناصر اصلی و با تجربه خود را به منظور هماهنگی و تقويت نهادهای سرکوب، به عنوان شهردار و فرماندار و معاون استاندار به شهرهای مختلف و مراکز استانهای مورد نظر فرستادند و البته با ايجاد پستهای جديدی نظير مشاور سياسی-امنيتی استاندار و يا شورای تأمين استان، تشکيلات نوپای اطلاعاتی-امنيتی خود را پايه گذاری و گسترده ميکردند.

نگاهی گذرا به پست ها و مناصب حکومتی اين دو "يار غار" در آن سالهای سياه بخوبی گويا و قابل تامل است. مشاغل رسمی و اعلام شده محمود احمدی نژاد از اواخر سال ۶۱ به بعد عبارت است از فرماندار ماکو، فرماندار خوی، مشاور استاندار کردستان، عضو فرماندهی قرارگاه رمضان مرکز عمليات برون مرزی (تروريستی) سپاه در مناطق غرب کشور (سرکوب مردم کرد و ترور مخالفين ايرانی در خاک عراق)، استاندار اردبيل... و همينطور برخی مشاغل اعلام شده مجتبی ثمره هاشمی در دهه شصت عبارتند از شهردار سنندج، مشاور سياسی استاندار کردستان، معاون سياسی-امنيتی استان آذربايجان غربی، سرپرست استانداری آذربايجان غربی.. جالب است بدانيم که "صادق محصولی" معروف به "سردار ميلياردی" در سالهای اخير، و يکی ديگر از اعضای "باند علم و صنعت" در آن دوران فرمانده سپاه آذربايجان غربی و شرقی و از فرماندهان قرارگاه تروريستی رمضان بود.

البته فارغ از تمام دسته بنديها و اختلافات کنونی جناح های مختلف حکومتی، طبعآ اين سوابق امنيتی و همدستی در بسياری از جنايات رژيم شامل تقريبآ تمامی مقامات و مسئولين گذشته و فعلی جمهوری اسلامی ميشود. بعنوان مثال افرادی همچون سعيد حجاريان، عباس عبدی، محسن ميردامادی، سيف اللهی، آرمين، پورنجاتی و ... از پايه گزاران اوليه وزارت اطلاعات بودند. همينطور علی ربيعی با نام مستعار "عباد" و عليرضا علوی تبار (پسر حاج سيمين در شيراز) و حميدرضا جلايی پور فرماندار وقت مهاباد در همان سالها و غلامحسين الهام سخنگوی دولت مهرورز که در سالهای اول دهه شصت با نام واقعی اش "غلامحسين عصا بدست" از مسئولين دادستانی تهران بود و ... مجموعه ی هستند که در همين پروسه به قيمت رنج و خون يک نسل، آزموده و آموخته شدند!

"مجتبی ثمره هاشمی" همانند ديگر افراد کارکشته و بسيار امين و امنيتی رژيم، در تمامی سالهای دهه هفتاد هم، در پشت صحنه مشغول انجام وظايف حساس و کليدی بود. بعنوان مثال برخی مناصب بعدآ اعلام شده وی در اين دوره، مثل رئيس دانشکده "صدا و سيما" و بخصوص مديرکل ارزش يابی و گزينش "وزارت خارجه" دارای بار امنيتی فوق العاده بالايی برای رژيم ولايت فقيه بوده است. آنچه در رسانه های جمهوری اسلامی درز کرده اشاره به محلی بنام "دخمه" واقع در زيرزمين ساختمان وزارت خارجه دارد که در دوران علی اکبر ولايتی، تمامی سفيران و کارکنان مراکز ديپلماتيک رژيم در خارج از کشور ميبايست از يک دوره فشرده و نسبتآ طولانی بازجويی و بازبينی و بازسازی توسط مجتبی هاشمی عبور ميکردند و مورد تائيد او قرار ميگرفتند. جزئيات اين پروسه و نحوه ارزش يابی افراد توسط برادر مجتبی، حتی برای سرسپرده ترين و ذوب شدگان ولايت نيز حيرت آور بوده است...

در اواخر دوران رياست جمهوری محمد خاتمی و "آغاز پايان" کارکرد "سياست اصلاحات" در جمهوری اسلامی، ظاهرآ با جمع بندی و تصميم گيری نهايی رهبر و مسئولين امنيتی و سپاه جهت در پيش گرفتن سياست جديد کشور، باند نسبتآ ناشناخته احمدی نژاد - ثمره هاشمی برای به عهده گرفتن بالاترين مسئوليتهای اجرايی يعنی رياست جمهوری و تشکيل دولت و خلاصه قبضه قوه مجريه، در سال ۸۲ از تاريک خانه اشباح و پشت صحنه مافيای قدرت، بيرون آمده و وارد صحنه علنی سياسی "ايران اسلامی" ميشوند. البته در اولين قدم برای ايجاد حداقل شناخته شدگی اجتماعی در بين مردم و کسب حداقل آمادگی برای احراز مناصب عالی کشور، در يک چشم بهم زدن تشکيلات شهرداری پايتخت را تصاحب ميکنند و بطور نامأنوسی فردی بنام "دکتر محمود احمدی نژاد" شهردار تهران ميشود و از آن غريب تر فردی بنام "مهندس مجتبی هاشمی" بلافاصله بعنوان "مشاور ارشد" جناب شهردار منصوب ميشود... جالب تر آنکه بخش بزرگی از وزرا و مشاورين بعدی اين زوج سياسی در دوران رياست جمهوری، همچون مشايی، جوانفکر، بقايی، محرابيان، زريبافان، سعيدلو، علی آبادی، بذرپاش، هاشمی، دانشجو، چمران، اشعری، مددی، علايی، فقيه و... از همان تشکيلات ناقابل شهرداری تهران وارد اين کارزار بظاهر کوچک ولی در واقع پروژه استراتژيک کل نظام شدند...

دو سال بعد اين کوتوله های سياسی و البته سرداران مخوف نظامی- امنيتی براحتی "سردار سازندگی" و "اميرکبير ثانی" و "استوانه نظام" و "شناسنامه انقلاب اسلامی" يعنی اکبر هاشمی رفسنجانی را به زانو درآوردند و احمدی نژاد بعنوان رئيس جمهور جديد نظام بلافاصله مجتبی هاشمی را بعنوان ارشدترين عضو کابينه و "مشاور عالی" خود برگزيد و البته ادامه ماجرا و سياست "بی دنده و ترمز" و ماجراجويی و فرار به جلوی "اتمی" و پاک کردن اسرائيل از صفحه روزگار و مديريت نظام جهانی... به اضافه "هاله نور" و چاه جمکران و آخرين پيچ تاريخ و مقدمات ظهور و بسياری موضوعات ديگر در زمره مسائل و رويدادهايی است که همه فعالين سياسی و نسل جوان کشور کم و بيش از آن اطلاع دارند.

کارنامه سياه حقوق بشری اين مجموعه مخوف فقط به جنايات دهه خونين شصت خلاصه نميشود. بارها در محافل صاحب نظر ايرانی و غيرايرانی به صراحت مطرح شده که بسياری از ترورهای سياسی مخالفين در خارج از کشور مثلآ در اطريش، ترکيه، عراق، آلمان، سوئيس ... و بسياری اعمال تروريستی ديگر، در ارتباط با اين شبکه هزارتو بوده که طبعآ در حيطه دانسته های من نميباشد. جنايات دهه هشتاد اين حضرات و بخصوص در جريان قيام ۸۸ نيز نياز چندانی به توضيح ندارد. جا دارد بعنوان نمونه ياداوری کنم که شهيد ناکام دکتر! کردان، از اعضای معروف اين باند، سالها در دهه شصت داديار و دادستان جنايت پيشه شهرستان ساری بوده و همينطور اسفنديار رحيم مشايی در دوران طلايی امام راحل، بعنوان بازجو و فرمانده سپاه رامسر حتی از کشتن بستگان نزديک خود به جرم "منافق" بودن دريغ نميکرده است.

علاوه بر مجتبی هاشمی و محمود احمدی نژاد، از افراد ديگر باند "علم و صنعت" که درون رژيم شناخته شده تر هستند ميتوان اين اسامی را نام برد: صادق محصولی، محمدحسين صفار هرندی، مسعود زريبافان، محمد سعيدی کيا، عليرضا علی احمدی، محمد سليمانی، مسعود ميرکاظمی، بذرپاش، اشتهاردی، ذبيحی، اکبری...

نکته بسيار مهم و قابل تامل، نقش و موقعيت نامتزلزل کنونی مجتبی هاشمی در مجموعه ساختار تو در تو و متزلزل جناحهای گاهآ متخاصم درونی رژيم ميباشد. بعنوان مثال در شرايطی که بخاطر تنشهای حاد درونی نظام و جنگ بی وقفه گرگها و کشاکش مافيای قدرت، هر روز يکی از ارکان و عناصر دانه درشت رژيم به زير ضرب ميرود و حتی تمامی مشاورين و نزديکترين افراد به شخص رئيس جمهور همچون مشايی، بقايی، جوانفکر، رحيمی، ملک زاده، محصولی ... مواجه با اتهامات سنگين و گاهآ حکم جلب و زندان ميشوند، فقط يک چهره تا کنون دست نخورده و بدون حاشيه باقی مانده است و تمامی جناحهای رژيم ترجيح ميدهند وارد حيطه حيثيتی او نشوند. او در تمام سفرها و ديدارهای مهم داخلی و خارجی در کنار احمدی نژاد حضور دارد و برای ديدارهای بسيار مهم رسمی و غير رسمی، نماينده تام الاختيار دولت جمهوری اسلامی ميباشد. بياد داريم که در سال ۲۰۰۶ برای يک ملاقات خيلی مهم سياسی او به تنهايی به ديدار ژاک شيراک در پاريس رفت و يا در تمامی ملاقاتهای پنهان با نمايندگان دولت امريکا در زمان بوش پسر و همينطور دولت باراک اوباما، مجتبی هاشمی، مسئول اول هيئت اعزامی رژيم ايران بوده است.

اين همه حرمت و حريم امن در ميان جنگلی از گرگهای درنده، نشان از موقعيت و منزلت انکارناپذير مجتبی هاشمی در بيت رهبری و در بين مسئولين مخوف امنيتی در پشت صحنه و همينطور در ميان سرداران قدرقدرت سپاه در روی صحنه، دارد. حتی در همين سفر اخير کاروان رياست جمهوری اسلامی به نيويورک، در عکسی که موقع نماز جماعت از درون هواپيمای مخصوص دولتی گرفته شده، ظاهرآ پيش نماز هيئت عاليرتبه "جمهوری اسلامی" همين "مشاور عالی" رئيس جمهور يعنی مجتبی هاشمی ثمره ميباشد.
شايسته است در همين جا ادای احترام کنيم به خيل دانشجويان آزاديخواه دانشگاه علم و صنعت ايران که در دهه سياه شصت، مستقيم و غير مستقيم بدست باند تبهکار احمدی نژاد - هاشمی ثمره و آدمکشان هم سنخ و هم جنس اين باند، شناسايی و دستگير و نهايتآ تيرباران و يا بر سر دار شدند. انسانهای شريف و مهندسين جوانی همچون مجيد يحيوی آزاد، معصومه عضدانلو، ساسان سعيدپور، زهره سبکتکين، مهرداد ملاحسينی، اعظم طاقدره، محمد قربانی، مرتضی متوليان – احمد اکملی – سعيد مظاهری - سيمين لويی – سعيد قهرمان –محمد رجايی .. و البته آخرين دلاوری که از آن "سنگر آزادی" برخاست و در راه آزادی بر خاک افتاد کيانوش آسا در قيام ۸۸ بود.

ياد همگی آن عزيزان گرامی باد!

فرخ حيدری
۲۴ سپتامبر ۲۰۱۲
ايميل: HeidariFarrokh@gmail.com

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
پانويس:
۱- خدا هم کارگر است! – فرخ حيدری
http://www.pezhvakeiran.com/maghaleh-41538.html
۲- چند لينک مرتبط
http://www.aftabnews.ir/vdcf.vd1iw6dcygiaw.html
http://yarinhst.blogfa.com/post-221.aspx
http://seyagh.persianblog.ir/post/382
۳- چند توضيح:
"انجمن اسلامی" دانشجويان در سالهای اول انقلاب معادل "بسيج دانشجويی" دوران کنونی بود.
رشته تحصيلی احمدی نژاد در ابتدا مهندسی راه و ساختمان بود که نام اين رشته بعد از انقلاب به مهندسی عمران تبديل شد.
"اِشکال کردن" تکيه کلام خمينی در پيامش به طلاب و آخوندهای حوزه در اواخر سال ۵۶ بود که منظورش اين بود حالا که فضا باز شده و همه دارند نامه سرگشاده و بيانيه اعتراضی می نويسند و کسی هم کارشان ندارد، شما هم برويد بر سر منابر اشکال کنيد به دولت و کذا و کذا!

يكشنبه 26 شهريور 1391

بلوای جهانی به بهانه مقابله با تعصبات مذهبی، بيژن صف‌سری

جهانی که امروز از تب‌وتاب تعصبات مذهبی می‌نالد و به وحشت افتاده و ايضا ابرقدرتی چون آمريکا که به بهانه حفاظت از جان اتباع خود در همه کشورهای اسلامی لشکر مجهز به توپ و تانک و هواپيماهای جنگی گسيل می‌دارد، همه بهانه‌ای است برای آغاز جنگ خانمان‌سوز ديگر که اين بار با رمز مقابله با تعصب مذهبی کليد خورده است و بی‌گمان اولين هدف نيز حمله به جمهوری اسلامی است

ويژه خبرنامه گويا

در يک جمعه گرم تابستان ۱۳۰۳؛ ماژورايمبری نايب کنسول آمريکا در ايران که می گويند دلال شرکت نفتی سينکلر هم بود ، وقتی کت و شلوار شيک و اتوکشيده خود را بر تن می کرد، هرگز باور نداشت که همراه داشتن دوربين عکاسی می تواند انگيزه قتل او بدست افراطيون مذهبی شود. ماجرای بلوای سقاخانه آقا شيخ هادی در محله «حسن آباد» تهران و کشته شدن نايب کنسول دولت آمريکا در ۲۷ تيرماه ۱۳۰۳(ژوئن ۱۹۲۴) از وقايع مهم تاريخ ايران است که منجربه سرنگونی حکومت قاجار گرديد.

در آن زمان نقل قولها و شايعاتی از سقاخانه آقا شيخ هادی و معجزات آن در بين مردم رواج پيدا کرده بود،که به گوش ماژور هم رسيده بود وآن روز هنگام خروج از خانه دوربين عکاسی خود را برداشت تا از سقاخانه عکسبرداری کند در حاليکه چند روز پيش از آن دولت طی اعلاميه ای خطاب به اروپاييان مقيم ايران ، احتمال وجود خطر جانی برای اتباع بيگانه از سوی افراد متعصب، را هشدار داده بود تا ازحضور در تجمع ها و اماکن عمومی و شلوغ خودداری کنند.اما مرحوم جناب ماژور به اين هشدار توجه نکرد و گردش کنان در خيابان پرسه می زد که ناگهان از دور جمعيت زيادی را ديد که با لباس های رنگارنگ در حال اجرای نمايش بودند واوبه صرافت ثبت اين نمايش اقتاد و به سرعت لنز دوربين را برای تنظيم، سمت جمعيت گرفت که ناگهان مردی ژنده پوش و لاغراندام از ميان حاضران بيرون آمد و درحالی که دست هايش را به سمت بالاگرفته بود، فرياد زد: «مردم! اين همان شيطان رجيم است- مردی که ۳ چشم دارد- نگاه کنيد! اين شيطان دو چشم در سر دارد و يک چشم در دست. ای ايرانی ها! کيست که ۳ چشم دارد؟ فقط شيطان است که می تواند ۳ چشم داشته باشد» و فريادکنان خود را روی «ماژورايمبری» انداخت و...

ماجرای کشته شدن کريس استيون سفير۵۲ ساله ايالات متحده آمريکا در بنغازی ليبی ، صرف نظر از تداعی ماجرای کشته شدن ماژورايمبری در بلوای سقاخانه آشيخ هادی در تهران ، دارای يک وجه اشتراک قابل تعمق بنام تعصب مذهبی است ، انگيزه ای که امروز با گذشت نزديک به يک قرن مهمترين عامل وقوع ماجرای شبيه بلوای سقاخانه آشيخ هادی تهران دربنغازی ليبی می شود، يکی در ۸۸سال پيش به صرف ثبت يک مراسم مذهبی جان خود را ازدست می دهد و ديگری به صرف توليد فيلم توهين اميزنسبت به پيامبر اسلام ، دچار خشم متعصبين مذهبی می گردد و کشته می شود.

شايد گزافه ولاف به نظر آيد اگر بگوئيم در جهان امروز هنوزهيچ سلاحی موثرتراز تعصب دينی برای تسخير و تسلط بر يک ملت وجود ندارد اما بايد باور کرد چرا که نمونه بارز اين ادعا استقرار نظام جمهوری اسلامی است که با تکيه بر تعصب دينی مردم بر گرده ملت ايران نشست وهنوز ازپی ۳۴ سال حکومت ظالمانه ، گروهی آن را نظا م مقدس می خوانند و گروهی هم که از روش زمامداری نظام ولايی گله مند هستند حاضر به تفکيک دين از سياست نبوده و مدام در پی چاره جويی دراصلاح نظام هستند چرا که بخوبی دريافتند با ترويج و تشويق تعصبات دينی می توان به اريکه قدرت بی سوال تکيه زد و بر دين باوران حکومت کرد.

اما با اين همه نمی توان از کاربرد سلاح تعصب دينی توسط زورمندان جهان متمدن نيزغافل بود ، کشورهايی که خود با جدايی دين ازحيطه قدرت به عافيت رسيده اند اما برای پيشبرد و تحقق اهداف خود در کشور های گرفتار در چنبره فقر فرهنگی ، از اين سلاح استفاده بهينه می برند که نمونه شناخته شده و انکار ناپذير آن جزيره ای نه چندان بزرگ در قلب اقيانوسی ارام به نام کشورانگلستان است ، و از قضا منشا وبانی بسياری ازاديان متعصب نوخاسته جديد در يکی دو قرن اخيرنيزبوده و تا به امروز همچنان بر سيطره خود در سرزمين هايی که حتی از يوغ مستعمره بودن اين پيراستعمار، ازاد شده اند ، ادامه می دهد اما به گونه متمدن مابانه تر از گذشته های دورچرا که با تکيه بر تجارب قرن ها استثمارکشور های تحت سلطه خود راه بلد کهنه کاراست تا نگوئيد به کدام آيت ونشانه ، نگاه کنيد به وفور موسسات و دانشگاه های دين پژوهی مستقر در اين کشور تا بدانجا که حتی عالمان خدای جوی از مسلمان تا مسيحيت و کبر برای کسب مدارج عاليه بايد در اين موسسات دين پژوهی امتحان پس دهند حتی قاريان قرآن و يک نمونه آن ماجرای نابغه قرآن سيد محمدحسين طباطبايی است ، کودکی سه چهار ساله قمی که در سال هفتاد نامش بعنوان حافظ کل قران در سراسر جهان اسلام می پيچد و شبکه های مختلف صدا و سيما با پخش برنامه هايی از اين نابغه اورا به ايرانيان و جهان معرفی می کنند اما اين نابغه جوان قران در آن سال ها به رغم تائيد از سوی بزرگترين مراجع تقليد و اساتيد علوم قرآنی در مرکز تشيع جهان ، وقتی به لقب استادی قرائت و علوم قرآنی نائل می گردد که در سال ۷۶ به انگلستان می رود چرا که بنا به گفته پدر اين نابغه و شرح حالی که از او در ويکيپديا منتشر گرديده ابتدا در بلاد کفرطی ۳/۵ ساعت در مقابل هيئتی مرکب از هشت استاد در پنج رشته علوم قرآنی امتحان پس می دهد و سپس برای اخذ درجه دکترا در علوم قرآنی به بيرمنگام برده می شود و در نهايت مطابق استانداردهای موجود انگلستان !!به دريافت مدرک دکترای افتخاری نائل می گردد و اين خبردر همان سال همچون فرود امدن اولين سفينه در کره ماه بازتاب وسيعی در جهان اسلام می يابد اما هيچ مسلمانی از خود نپرسيد چرا انگلستان و نه عربستان و يا دست کم يک کشور مسلمان ديگرآن هم وقتی که آموخته ايم که قران از سوی خدا درمکه بر پيامبر نازل شد واز آن روز به دليل چنين موهبتی مکه کعبه و اقتدای مسلمين جهان می گردد و نه انگلستان .

و اما کاربرد ديگرتعصب دينی وترويج آن در کشور های به اصطلاح جهان سومی ،آن هم از سوی کشور های ناهی اين غيرت مذهبی ، ايجاد گروه های تروريستی و برهم رننده نظم جهانی بنام مذهب است که باز برای نمونه می توان به قائله طالبان و بن لادن اشاره کرد که از سوی ابر قدرت متمدن آمريکا برای مقابله با نفوذ شوروی سابق در کشور های همسايه خود به جهانيان تحميل شد و از قضا تغير مسيرانقلاب ۵۷ به سمت سوی انقلاب مذهبی که منجر به جمهوری اسلامی شد هم از سر چنين وحشتی هدايت می شود تا نگوئيد چرا و صاحب اين قلم را به تير غيب مبتلا نگردانيد تنها يک دليل از هزاران دليل اين ادعا آزادی آيت الله خمينی از حصر خانگی و خروج بی درد سر ايشان از تبعيد گاه عراق که تا يک سال پيش از انقلاب ،حتی اجازه برگذاری نماز جماعت را در اقامتگاه خويش را نداشتند چه رسد که هر روز به مسجد روند و با نطق های اتشين و انقلابی خود ، ملت دين باور ايران را به راه راست امروز هدايت کنند.

الغرض جهانی که امروز از تب و تاب تعصبات مذهبی می نالد و به وحشت افتاده و ايضا ابرقدرتی چون آمريکا که به بهانه حفاظت از جان اتباع خود در همه کشور های اسلامی لشکر مجهز به توپ و تانک و هواپيماهای جنگی گسيل می دارد، همه بهانه ای است برای آغاز جنگ خانمان سوز ديگر که اين بار با رمز مقابله با تعصب مذهبی کليد خورده است و بی گمان اولين هدف نيز حمله به جمهوری اسلامی است.

بيژن صف سری
http://bijan-safsari.com/

چهارشنبه 29 شهريور 1391

چرا ايرانيان در تظاهرات ضد آمريکايی شرکت نکردند؟ علی کشتگر

چرا برگزاری تظاهرات بزرگ ضد آمريکايی جمهوری اسلامی از ايران به لبنان منتقل شد؟ تفاوت برجسته ميان ايران و ساير جوامع اسلامی بايد طرفداران حمله نظامی به ايران را به فکر وادارد. آنچه نگرش کنونی ايرانيان را دگرگون و آنان را بار ديگر دچار احساسات ضد آمريکايی و هم‌سويی با بنيادگرايان می‌کند، مداخله نظامی است. اما چرا بسياری از رسانه‌های فارسی و جهانی اين حقايق را نمی‌بينند؟

ويژه خبرنامه گويا

واکنش های گسترده ضد آمريکايی و خشونت آميزی که فيلم "بيگناهی مسلمانان" در کشورهای اسلامی برانگيخت، بار ديگر تفاوت اساسی ميان ايران و ساير کشورهای مسلمان را هويدا ساخت.
بر کسانی که حداقل آشنايی با تحولات درونی جامعه ايران دارند، پوشيده نيست که مردم امروز ايران نگرشی کاملا متفاوت از مردم اکثر کشورهای مسلمان در قبال آمريکا و غرب دارند. اين نگرش ريشه دارد درتاريخ طولانی دموکراسی خواهی ايرانيان ونيز تجربه سی و چهار سال سلطه اسلام سياسی ضد آمريکايی در ايران.

در اين سی و چهار سال تنش و خصومت ميان جمهوری اسلامی و آمريکا همواره وسيله و بهانه سرکوب آزادی های فردی و سياسی درايران بوده است. تاريخ سرکوب آزادی ها از نخستين روزهای تولد جمهوری اسلامی همزاد خصومت و دشمنی با آمريکا بوده است. دشمن سازی در خارج و سرکوب آزادی در داخل دو روی سکه از اعتبار افتاده ديکتاتوری مذهبی در ايران است.

رژيم ايران آزاديخواهی را طرفداری از آمريکا و غرب معنا می کند، و حتی دفاع از حق رای را تلاش آمريکا در براندازی نرم می داند. مردم ايران نيز خصومت با آمريکا و متحدان آن را ابزاری درخدمت استبداد مذهبی می دانند. کافيست تبليغات رژيم عليه جنبش دموکراسی خواهی سبز از فردای کودتای ۲۲ خرداد۸۸ تا امروز را مرور کنيم تا دريابيم که چگونه همه سرکوب ها ی خونين و زندانها و به حاشيه راندن ها به بهانه مبارزه با توطئه های آمريکا در ايران دنبال شده است.

نسل جوان ايران از زمانی که خود را می شناسد و نسل ميان سالان ايران نيز از دوره نوجوانی تا به امروز همواره سايه ديکتاتوری اسلام سياسی و خودکامگی و خودخواهی ولايت فقيه را بر سرخود حس کرده و از آن رنج برده اند. برای اين نسل ها دموکراسی های غربی الگوی نهادينه شدن آزادی های فردی و حقوق شهروندی هستند. خصومت دايمی جمهوری اسلامی با آمريکا و اروپا نيز اشتياق جوانان را به الگو برداری از نظام های دموکراتيک غربی افزايش داده است. اما اگر نگوئيم در همه کشورهای اسلامی دست کم می توانيم بگوئيم در اکثر آنها نگرش اکثريت مردم برخلاف آن چيزی است که در ايران جريان دارد (ترکيه را مستثنی می کنم). رشد انتگريسم اسلامی ضد غربی و دشمنی اکثريت يا بخش بزرگی از مردم اين جوامع با دولت های غربی بويژه آمريکا دلايل چند گانه ای دارد که ذکر آن در حوصله اين يادداشت نمی گنجد. شايد مسامحتا بتوان گفت که آنها به همان راهی می روند که ايران سی و پنج سال پيش رفت و امروز به تجربه دريافته که اسلام سياسی ضد غربی در خدمت استبداد، خشونت وعقب ماندگی است. البته فاصله برخی از جوامع اسلامی با جامعه امروز ايران بيش از سی و پنج سال است. عجيب است که بسياری از تحليل گران و روزنامه نگاران بين المللی امور خاورميانه اين تفاوت اساسی ميان جامعه ايران با ساير جوامع منطقه را نمی بينند.

هرچند در کشورهای اسلامی، فيلم اهانت آميز"بيگناهی مسلمانان" موجب تظاهرات خودجوش و خشونت بار ضد آمريکايی شد، اما در ايران با وجود تبليغات و تحريکات وسيع رسانه های جمهوری اسلامی و حمايت همه جانبه آنها از تظاهرات خشونت آميز و ضد آمريکايی کشورهای اسلامی نه فقط هيچ گونه واکنش خودجوش اعتراضی ديده نشد، بلکه حتی دولتيان و طرفداران رژيم را نيز برای يک تظاهرات بزرگ دولتی بسيج نکرد. سران حکومت با وجود ستايش از تظاهرات خشونت آميز کشورهای اسلامی و ايراد سخنان آتشين درباره به اصطلاح موج دوم "بيداری اسلامی" در کشورهای مسلمان، خود چنين تظاهراتی را برگزار نکردند(تظاهرات دولتی بسيار بی رمق شهرستان قم و برخی از شهرهای ديگر ايران نافی مدعای اين يادداشت نيست.)

حکومتگران با توجه به بی اعتنايی مردم، دريافتند که برگزاری يک تظاهرات دولتی نيز که لابد برای موفقيت آن بايد از همه جا سياهی لشکر به تهران حمل کنند، به دردسرش نمی ارزد و با توجه به گرفتاری های ديگری که با آن دست بگريبان بودند، از خير آن گذشتند (شايد مصلحت های ديگری هم در کار بوده که من از آن بی اطلاع هستم). بهرحال خامنه ای که از امت هميشه در صحنه، فقط حزب اله لبنان برايش باقی مانده تظاهرات باشکوه ضد آمريکايی جمهوری اسلامی را نه در ايران ۷۵ ميليونی و يا تهران ده ميليونی بلکه در لبنان برگزار کرد! که حسن نصرالله به خوبی از عهده آن برآمد.

اما عجيب است که هيچ يک از رسانه های معتبر غربی که اين روزها مدام تظاهرات مردم خشمگين کشورهای مسلمان را عليه آمريکا پوشش می دهند به اين تفاوت مهم جامعه ايران با ساير جوامع مسلمان اشاره نمی کنند. تحليل گران کم اطلاع وکم دقت يکی پس از ديگری در رسانه های آمريکايی و اروپايی به بررسی اين تحولات خشونت آميز می پردازند، اما گويی هيچ کدام متوجه اين تفاوت اساسی ميان جامعه ايران با ساير جوامع اسلامی نيستند. البته رسانه هائی هم هستند که همچنان عمدا بنزين بر آتش انتگريسم اسلامی می ريزند. و خواسته يا ناخواسته در خدمت مقاصدی شوم عمل می کنند. برای نمونه مجله فرانسوی شارل ابدو که در شماره امروز خود مجددا کاريکاتور اهانت آميز به پيغمبر اسلام را به چاپ رسانده است.

فهم اين تفاوت از آن جهت حائز اهميت است که نشان می دهد ايران اگر نه بالفعل، اما بالقوه (يعنی در صورت روی کار آمدن يک حکومت برگزيده مردم) متحد استراتژيک آمريکا و اروپا است و اعتقادات مذهبی مردم وسيله دشمنی با اسرائيل نيست. در حالی که در اکثر کشورهای متحد آمريکا يعنی عربستان، پاکستان، افغانستان، امير نشين های خليج فارس و اردن وغيره بخاطر نفوذ اسلاميسم بنيادگرا در جامعه، بطور بالقوه خطر روی کار آمدن رژيم های ضد آمريکايی را نمی توان دست کم گرفت. بنابراين در درون هريک از اين جوامع يک دشمن بالقوه آمريکا و غرب نهفته است.

اين تفاوت برجسته ميان ايران و ساير جوامع اسلامی بايد طرفداران مداخله نظامی در ايران را به فکر وادارد. چرا که تنها عنصری که می تواند موضع و نگرش کنونی جامعه ايران را دگرگون سازد و مردم ايران را بار ديگر دچاراحساسات ضد آمريکايی و همسويی با اسلام گرايان افراطی کند، حمله نظامی به ايران است.

بدون اغراق مداخله نظامی در ايران تنها عاملی است که می تواند در نگاه و نگرش دوستانه مردم ايران به آمريکا و متحدان آن دگرگونی اساسی ايجاد کند و بار ديگر اسلام سياسی را در ايران احيا کند و ملغمه ای ضد غربی از ناسيوناليسم و اسلام سياسی را ميداندار سازد.

در اين صورت هم ايران خسارات جبران ناپذير خواهد ديد و هم آمريکا و متحدان آن. برنده چنين فاجعه ای فقط بنياد گرايی دينی در ايران و منطقه خواهد بود.طبيعی است که طرفداران مداخله نظامی و تحليل گران حامی آنان اذعان به اين حقايق ساده را به صلاح مقاصد خود ندانند.

دخالت آمريکا در کودتای ۲۸ مرداد، و حمايت از ديکتاتوری شاه پيامدهای فاجعه باری برای جنبش ملی دموکراسی خواهی ايران داشت. پيش از کودتا مردم و نيروهای ملی ذهنيت مثبت و دوستانه ای نسبت به ايالات متحده داشتند. کودتا زمينه های خصومت و نفرت نسبت به آمريکا را در ايران گسترش داد. امری که در خدمت اسلام سياسی و بستر ساز روی کار آمدن جمهوری اسلامی شد. مداخله نظامی آمريکا در ايران علاوه بر همه پيامدهای ويرانگر و فاجعه بار آن دوباره ايران را به آتش فشان احساسات ضد آمريکايی تبديل می کند. پسامد چنين فاجعه ای نابودی جنبش های دموکراسی خواهانه به سود گسترش بنيادگرايی شيعه و سنی در کل کشورهای اسلامی و به خطر افتادن صلح و دموکراسی در جهان خواهد بود. آيا ايرانيان خواهند توانست اين حقايق ساده را به تصميم گيران قدرت های بزرگ بفهمانند؟

علی کشتگر
چهارشنبه ۲۹ شهريور ماه ۱۳۹۱
Ali.keshtgar@yahoo.fr

شیخ ۱۵ خرداد وسی سال ریخت و پاش میلیاردی، مجتبی واحدی ارزش ریالی جایزه تعیین شده برای قتل سلمان رشدی در حال حاضر برابر با هشت میلیارد تومان ـ معادل یک سال حقوق مصوب دولتی برای یکهزار و پانصد کارگر مظلوم ایرانی ـ است. وعده پرداخت فوری این جایزه به قاتل احتمالی رشدی در حالی در اطلاعیه شیخ صانعی مورد تأکید قرار گرفته که گزارش های رسمی در ایران حاکی از تعویق چندین ماهه در پرداخت حقوق ماهیانه هزاران کارگر است چند روز قبل اطلاعیه ای از سوی شیخ حسن صانعی رئیس بنیاد پانزده خرداد صادر شد وجایزه قتل سلمان رشدی را با نیم میلیون دلار افزایش به سه میلیون و سیصد هزار دلار رساند. در خصوص اقدام بنیاد پانزده خرداد که نامی جز «استخدام آدم کش»‌ بر آن نمی توان گذاشت پرسش هایی وجود دارد که باید در فرصت مناسب برای آنها پاسخ مناسب یافت. مثلا اگر فاسد ترین و دین ستیز ترین فرد، اقدام به قتل سلمان رشدی کند و جایزه دریافتی را صرف انواع مفاسد خود نماید آیا آنگاه اسلام نجات پیدا می کند و مسلمانان، رستگار خواهند شد؟ این موضوعی است که شاید نخستین و بهترین فرد برای اظهار نظر پیرامون آن، آیت اله شیخ یوسف صانعی مرجع تقلید آزادیخواه باشد که متأسفانه برادر شیخ حسن صانعی هم هست. اما من مایلم این موضوع را تنها از زاویه « هزینه آفرینی شیخ صانعی برای کشورمان » مورد بررسی قرار دهم. ارزش ریالی جایزه تعیین شده برای قتل سلمان رشدی در حال حاضربرابر با هشت میلیارد تومان ـ معادل یک سال حقوق مصوب دولتی برای یکهزار و پانصد کارگر مظلوم ایرانی ـ است. وعده پرداخت فوری این جایزه به قاتل احتمالی رشدی در حالی در اطلاعیه شیخ صانعی مورد تأکید قرار گرفته که گزارش های رسمی در ایران حاکی از تعویق چندین ماهه در پرداخت حقوق ماهیانه هزاران کارگر است. البته شیخ صانعی که آقازاده بی خاصیت او ـ محسن ـ سالهاست برای بیت المال هزینه آفرینی می کند و با پول های بی حساب بنیاد سراسر دنیا را زیر پا گذاشته است قاعدتا قادر نیست حتی برای لحظه ای عدم دریافت حقوق توسط هزاران کارگررا تجسم کند لذا به خود حق می دهد در یک لحظه، پانصد هزار دلار بر جایزه قتل سلمان رشدی بیفزاید. در عین حال چون احتمال می دهم اغلب کسانی که خبر بذل و بخشش اخیر شیخ حسن صانعی را شنیده اند از هزینه سازی ناجوانمردانه و خائنانه او در دهه های شصت و هفتاد خبر نداشته باشند موضوعی را که از نزدیک در جریان آن بوده ام با هموطنانم مطرح می کنم. در یکی از روزهای نیمه دوم اسفند ماه ۱۳۷۳ که با ماه مبارک رمضان تقارن داشت میهمان مدیر شرکت سرمایه گذاری البرز در کنار سد پانزده خرداد بودیم. فلسفه میهمانی نیز آن بود که قرار بود فردای آن روز سد پانزده خرداد رسماً‌توسط هاشمی رفسنجانی ـ رئیس جمهور وقت ـ افتتاح شود. شیخ صانعی هوس کرده بود قبل از افتتاح توسط رئیس جمهور، خودش سد را در حضور مدیران شرکت های تابعه پانزده خرداد افتتاح کند. پس از افطار، همه را به محوطه باز بردند و در حالی که سرمای بسیار شدید، همه را بی طاقت کرده بودیکی از مهندسان بنیاد ۱۵ خرداد بلندگوی دستی را در اختیار گرفت و باکسب اجازه از شیخ صانعی که او را با عنوان « حضرت ایت اله »‌ مورد خطاب قرار می داد جملاتی با این مضمون اظهار داشت :« بحث احداث سد دراین منطقه، سابقه پنجاه ساله دارد. در دهه ۱۳۲۰ شمسی، یک گروه مهندسی از فرانسه به ایران آمدند و به مدت دو سال در مورد سد سازی در همین منطقه مطالعه و نهایتاًاعلام کردند که این منطقه ـ عباس اباد دلیجان ـ برای سد سازی مناسب نیست. در دهه سی شمسی، گروه دیگری از امریکا همین مطالعات را در منطقه انجام دادند که آنها نیز بر نامناسب بودن منطقه برای سدسازی تأکید کردند». قاعدتاً‌سؤالی که تا این قسمت از روایت در ذهن مخاطبان یادداشت ایجاد شده اینست که « اگر نتایج این مطالعات در دسترس مقامات ایرانی بوده، چرا بر ساختن سد در همان منطقه پافشاری کرده اند ؟» پاسخ این پرسش را همان آقای مهندس، بیان کرد :« اما پس از انقلاب، حضرت آیت اله دستور دادند و ما سد را ساختیم که امروز هم آن را افتتاح می کنیم »‌. حضرت آیت اله که آن مهندس متملق، دستور او را عامل اصلی احداث سد پانزده خرداد می دانست کسی نبود جز همین کسی که کمتر از یکهفته قبل، دست در کیسه خلیفه کرد و پانصد هزار دلار بر جایزه تعیین شده قبلی برای قتل سلمان رشدی افزود. اما با جستجویی سریع در خبرهای مربوط به آب اشامیدنی قم، خواهید دانست که آنچه مهندسان فرانسوی و امریکایی گفته بودند چیزی جز حقیقت نبود و سد پانزده خرداد که به تعبیر «‌مهندس متملق » با دستور حضرت آیت اله ساخته شد امروز از کمترین کار آیی برای رفع تشنگی شهرستان قم برخوردار است. سد پانزده خرداد از ابتدای کلنگ زنی تا روز افتتاح رسمی، دهها میلیارد تومان هزینه بر روی دست مردم ایران گذاشته است اما تا انجا که به یاد می آورم در همان زمان افتتاح، صحبت از هزینه ۱۶ میلیارد تومانی بنیاد ۱۵ خرداد برای احداث سدبود که باید چندین برابر این رقم، بودجه تأمین شده توسط وزارت نیرو را به ۱۶ میلیارد تومان افزود. متوسط نرخ دلار از آغاز عملیات ساخت سد تا زمان افتتاح آن، کمتر از دویست تومان بود و لذارقم ۱۶ میلیارد تومان که با دستور «‌حضرت ایت اله » برای احداث سد پانزده خرداد توسط زیر دستان شیخ حسن صانعی هزینه شد معادل بیش از هشتاد میلیون دلار بوده است که البته با فشار عناصر با نفوذ در دفتر رهبر وقت جمهوری اسلامی از جمله شیخ حسن صانعی، چندین برابر این رقم توسط وزارت نیرو برای همین سد هزینه شد در حالی که این هزینه کلان تنها درخدمت شهوات سیاسی و اقتصادی شیخ صانعی و اعوانش یوده و مردم قم جز داستان های غم انگیز سهمی از این سد نداشته اند. اما آیا دهها میلیون دلار ریخت و پاش بی حاصل در سد ۱۵ خرداد و جایزه افزوده شده برای استخدام آدمکش و قتل سلمان رشدی، آخرین «هزینه سازی »‌شیخِ پُر خرج برای ایرانیان است ؟ من اینگونه فکر نمی کنم.

من چیستم؟ حکایت از یاد رفته ای

تصویری از جوانی بر باد رفته ای

صید ز دست رفته ی سر باز زندگی

با پای خویش در پی صیاد رفته ای

 

من کیستم؟ ز کوی مرادی که جای توست

نا شاد بازگشته ای و شاد رفته ای

در شوره زار هجر تو محبوس مانده ای

در گلشن خیال تو آزاد رفته ای

کی دید چشم کس به خرابات عاشقی

چون من خراب آمده ، آباد رفته ای

یاد صفا ز خاطره ها کی رود که گفت

من چیستم؟ حکایت از دست رفته ای

منبع : قصه گیسو نواب صفا

http://www.esmailkhoi.com/EK-Poem-0-MainPage.htm

 

ایرج دهقان

 

شکست عهد من و گفت هرچه بود گذشت !

بگریه گفتمش آری : ولی چه زود گذشت

 !

بهار بود و تو بودیّ و عشق بود و امید ،

بهار رفت و تو رفتیّ و هرچه بود گذشت

شبی به عمر ، گرم خوش گذشت آن شب بود ،

که در کنار تو با نغمه و سرود گذشت

 

چه خاطرات خوشی در دلم بجای گذاشت ،

شبی که با تو مرا در کنار رود گذشت

 !

گشود بس گره آن شب از کارهای بسته ی ما

صبا چو از برِ آن زلف مشک سود گذشت

مراست عکس تو یادآور سفر ، آری

چسان توانم ازین طرفه یادبود گذشت

غمین مباش و میندیش ازین سفر که ترا ،

اگرچه بر دل نازک غمی فزود گذشت.

شكست عهد من و گفت : «هر چه بود گذشت.» به گريه گفتمش : «آري ، ولي چه زود گذشت.» بهار بود و تو بودي و عشق بود و اميد بهار رفت و تو رفتي و هر چه بود گذشت شبي به عمر گرَم خوش گذشت آن شب بود كه در كنار تو با نغمه و سرود گذشت چه خاطرات خوشي در دلم به جاي گذاشت شبي كه با تو مرا در كنار رود گذشت گشود بس گره آن شب ز كار بسته ي ما صبا چو از بَر ِ آن زلف مشكسود گذشت غمين مباش و مينديش ازين سفر كه ترا اگر چه بر دل نازك غمي فزود گذشت پ.ن 1: بهار رفت و "تو" رفتی و هرچه بود، گذشت.... این شاه مصرعِ شاه بیته این غزل دکتر ایرج دهقان هستش....منظورشم اینه که همه رفتن دیگه...واضحه منظورش دیگه!!

Ce matin, Karine le Marchand était à l'antenne de MFM Radio dans la chronique "Les buzz people" de Laurent Argelier pour nous donner la raison de son absence au mariage de Thierry et Annie de "L'Amour est dans le pré" saison 7.

Selon Karine Le Marchand, Thierry et Annie "sont fait l'un pour l'autre" et malheureusement, la présentatrice ne pourra pas assister à leur bonheur samedi en Normandie. Alors que la reine de "L'Amour est dans le pré" était annoncée comme témoin du mariage, elle ne pourra pas être des leurs.
"Je suis en tournage comme chaque année en août et novembre. Je suis à Lourdes actuellement. Je tourne les portraits de 'L'Amour est dans le pré', saison 8, et malheureusement, nous ne sommes pas disponibles. Thierry a décalé sa date (de mariage, ndlr) qui n'était pas celle-là au départ. On est une vingtaine en tournage, il y a des agriculteurs qui nous attendent et on ne pouvait rien changer. Et malheureusement, il a choisi une date qui ne nous permettait pas d'être présents."

Convaincue que les futurs mariés seront les plus heureux du monde, Karine Le Marchand a fait savoir tout le bien qu'elle pensait d'Annie :

 "Elle va parfaitement avec Thierry, elle est très pieuse, elle est très investie. Vous allez voir lundi prochain, le week-end chez elle, et tout ça. Elle est dans beaucoup d'associations, elle a un cœur mais énorme
". Quant à Mr, "il est génial, il n'a pas de vice, il est au premier degré. Tout ce qu'il dit, il le pense, et tout ce qu'il pense, il le dit, sans filtre et c'est rare." Vives les mariés, un peu en avance !

۸ خاصیت قهوه به جز نوشیدن

بسیاری از ما قهوه را به دلیل طعم و عطر خوشی که دارد دوست داریم و معمولا آن را به عنوان یک نوشیدنی خوش طعم عصرگاهی در کنار عزیزانمان تجربه می‌کنیم اما شاید گروه اندکی از ما با خواص و کاربردهای این نوشیدنی خوش طعم و دانه‌های خوش عطر آن در زندگی روزمره آشنا باشیم.

به گزارش سایت برترین‌ها،قهوه به جز نوشیدن 8 خاصیت مفید دیگر دارد كه در ذیل می‌آید:

۱٫ برای دور کردن مورچه‌ها از آپارتمان یا حیاط خانه‌تان نیز از قهوه استفاده کنید؛ برای این کار کافی است مقداری پودر قهوه را مقابل خانه آنها بریزید. به این ترتیب آنها را از خانه خود فراری می‌دهید.

۲٫ اگر یخچال شما مدتی است بوی مواد غذایی مختلف را به خود گرفته بهترین راه آن است که یک کیسه پارچه‌ای پر از قهوه را درون طبقات یخچال قرار دهید تا تمام بوها را به خود جذب کند.

۳٫ اگر در خانه گلدانی دارید که کود موجود در خاک آن موجب بدبویی اتاقتان می‌شود می‌توانید مقداری قهوه روی خاک گلدان بریزید و به این ترتیب از ایجاد بوی نامطبوع در خانه پیشگیری کنید.

۴٫ بعد از پاک کردن ماهی یا پوست کندن پیاز بهترین راه برای از بین بردن بوی بد دست‌ها این است که دست‌هایتان را با پودر قهوه خوب آغشته کنید و بعد آن را بشویید.

۵٫ در صورتی که گربه‌ها زیاد به باغچه خانه‌تان می‌آیند و فضولات خود را در آنجا خاک می‌کنند، با ریختن قهوه درون باغچه می‌توانید آنها را از این محل دور کنید. زیرا گربه‌ها از بو کردن قهوه گریزانند.

۶٫ اگر تصمیم دارید یک جاسوزنی پارچه‌ای در منزل تهیه کنید، بهتر است درون آن را با دانه‌های قهوه پرکنید. چراکه قهوه موجب حفظ قابلیت سوزن و مانع از زنگ زدن آن می‌شود.

۷٫ با پرکردن دانههای قهوه در گلدان یا لیوان بلوری که در آن لوازم‌التحریر خود را قرار می‌دهید، می‌توانید هم فضای میز کارتان را زیبا کنید و هم موجب خوشبو شدن فضای خانه و اتاقتان شوید.

۸٫ اگر روی مبلمانتان خراش و زدگی ایجاد شده می‌توانید با کمک خمیری که از مخلوط آب و قهوه تهیه می‌کنید این خراشیدگی را از بین ببرید. کافی است خمیر را روی خراشیدگی مبل بکشید و به این ترتیب آسیب سطحی وارد آمده به مبلمانتان را ترمیم کنید.

http://www.bbc.co.uk/blogs/persian/viewpoints/2012/08/post-272.html

http://www.bbc.co.« قبلی |اصلی| بعدی »

زلزله و مشیّت الهی: از لیسبون تا آذربایجان شرقی

منصور فرهنگ | 2012-08-21 ,19:55

اولّین زلزله بعد از انقلاب در سال ۱۹۸۱ در استان کرمان به وقوع پیوست که بیش از سه هزار را کشت و ۳۱ هزار نفر را بی خانمان کرد. بعد از وقوع این فاجعه آیت الله خمینی طی بیانیه ای با مصدومین و بازماندگان قربانیان اظهار همدردی کرد و متذکر شد که زلزله "مشیّت الهی" و هدف آن امتحان بندگان است و لذا وظیفه مردم در واکنش به فاجعه باید تحکیم ایمانشان به اسلام باشد.

بعد از زلزله بم در سال ۲۰۰۳ که بیش از سی هزار کشته و پنجاه هزار مصدوم به جا گذاشت، آیت الله خامنه ای به منطقه زلزله زده سفر کرد و ضمن دلجوئی از مردم ستمدیده همانند آیت الله خمینی مدّعی شد که برور زلزله "امتحان الهی است" و تبعات شوم آن باید ایمان مردم به دین را تقویت کند.

منبع این قصّه در ادیان ابراهیمی است. زیرا آیات متعددی در تورات و انجیل و قرآن عامل بروز زلزله را اراده خداوند و هدف آن را مجازات، مکافات یا امتحان آدمیان میدانند. بر مبنای این گونه آیه ها همه بلایای طبیعی نشانه های خداوند هستند که برای اجرای اوامرش به کار گرفته می شوند. در اینجا باید ذکر کرد که بلایای طبیعی را به خدایان یا نیروهای فراطبیعی نسبت دادن از آغاز تکامل هوش و کنجکاوی بشر وجود داشته و نقش ادیان ابراهیمی این بوده است که به تخیلات بدوی مشروعیت وحی و نبوّت بدهند.

تا عصر روشنگری تصویر مسلّط بر ذهنیت بشر این بود که در برابر بلایای طبیعی ناتوان و بی ملجا است و توجیه مذهبی یا اسطواره ای که بروز بلایا را به خدایان یا خدا نسبت میداد مخاطبی برای کاوش یا اعتراض تعیین نمی کرد.

زیر سئوال بردن این بینش برای اولّین بار در تاریخ در اواسط قرن هجدهم آغاز شد و محّرک آن هم زلزله ای بود که اوّل نوامبر۱۷۵۵ در شهر لیسبون، پایتخت پرتغال به وقوع پیوست.

تعداد کشته شده گان این زلزله را بین ۱۰ تا ۱۵ هزار تخمین میزنند و بر اثر آن از ۲۰هزار خانه مسکونی در این شهر فقط سه هزار واحد قابل سکونت باقی ماند. در آن زمان لیسبون چهارمین شهر بزرگ اروپا بود، بعد از لندن، پاریس و ناپل، و ۲۷۵۰۰۰ جمعیت داشت. در سال ۱۷۵۵علم زمین شناسی وجود نداشت که در باره مکانیسم زلزله تحقیق و تفحّص کنند ولی تکامل عقلانیّت به مرحله ای رسیده بود که "مشیّت اللهی" دانستن زلزله و توجیه آن به نام مجازات یا امتحان انسانها را زیر سئوال ببرد.

واکنش اندیشمندان و هنرمندان اروپا به زلزله لیسبون از اظهار همدردی با قربانیان بلایا فراتر رفت و تحلیل آنان از فاجعه به انتقاد از مواضع کلیسا و پرداختن به مسائل سیاسی و اقتصادی و طبقاتی کشیده شد. محور اصلی گفتمان منتقدان و مفّسران این بود که اگر ادعای کشیشان مبنی بر "مشّیت الهی" بودن زلزله برای مجازات گناهکاران صحیح است، پس چرا خانه های فقیرترین مردم شهر روی سرشان خراب میشود و اکثر قربانیان کودکان و سالمندان هستند؟

کشیشان برای این سئوال پاسخی نداشتند جز تکرار ادعای سخنگویان کنیسه، کلیسا و مسجد که حساب و کتاب خداوند با منطق آدمیان قابل فهم نیست. کشیشان کاتولیک که با اشراف و دولتمداران زمان روابط نزدیک داشتند، منتقدین مشیّت الهی بودن زلزله را به ارتداد متهم میکردند. سخنگویان پروتستان ها نیز مشیّت الهی بودن زلزله را تأئید میکردند ولی علل بروز آن را به ظلم و فساد کلیسای کاتولیک در تفتیش عقاید نسبت میدادند.

این بحث و جدل چنان در محافل روشنفکری اروپا گسترش یافت که در اولّین سالگرد زلزله لیسبون یک کشیش و مبلّغ معروف بنام گابریل والا گریدا بیانیه ای خطاب به اهالی لیسبون منتشر کرد و گفت "گناهان شما که شامل دوست داشتن تئاتر، موزیک و رقص و گاوبازی" هم میشود علل وقوع زلزله و اراده خداوند در مجازات شما بوده است و مردم شهر را نصیحت کرد که توبه کنند و به سوی خدا بر گردند.

در پاسخ به این بیانیه، ولتر، ستاره هنری و فلسفی عصر روشنگری، قطعه ای ساخت تحت عنوان "شعری در باره بلای لیسبون: نگاهی به قاعده آنچه هست، حق است." در این شعر مشهور ولتر قصّه مشیّت الهی بودن زلزله را به خرافه ای بیگانه با احساس و عقلانیت انسان ترسیم کرد و گفت این چه خدایی است که ارضای خشمش مرگ و رنج ضعیف ترین و بی پناه ترین انسانها را می طلبد؟

خبرسازترین پاسخ به شعر ولتر نامه ای بود که از ژان ژاک روسو در یافت کرد. روسو با ولتر موافق بود که بلایای طبیعی ارتباطی با نیروی فراطبیعی ندارند، ولی از آنجا که خداپرست بود حمله به اعتقادات مذهبی توده های مردم را بر خورد مثبتی با مسئله نمیدانست. او نیز چون ولتر در باره علل بروز زلزله اظهار نظری نکرد ولی به این واقعیت توّجه داشت که اکثریت قربانیان زلزله از محرومترین بخش جمعیّت شهر بوده اند و لذا آسیب پذیری آنان مربوط به کیفیّت ضعیف ساخت و مصالح منازل آنان بوده است.

بر مبنای این نگرش، روسو برای جامعه و سیستم حاکمیت نسبت به قربانیان بلایای طبیعی مسئولیت قائل شد. روسو اوّلین متّفکر عصر روشنگری بود که مقوله آسیب پذیری انسانها و نقش جامعه در تقلیل آن را وارد بحث فلسفی و سیاسی کرد. نتیجه منطقی پذیرش و گسترش بینش روسو این شد که از آن پس گفت و گو در باره ناتوانی انسانها در برابر بلایای طبیعی شامل توجّه به فقر و نابرابری اجتماعی هم شد، یعنی آسیب دیدگان بلایا گرفتار نوعی بی عدالتی هم بودند که صاحبان قدرت و ثروت در جامعه می بایست مسئولیت رفع یا تقلیل آن را به عهده بگیرند.

جودیت اشکلار، استاد فلسفه سیاسی در دانشگاه هاروارد، در کتاب "چهره های بی عدالتی" می نویسد که اگر بخواهیم برای عصر تجدّد زاد روزی تعیین کنیم، روز بروز زلزله لیسبون کاندیدای شایسته ایست زیرا آن بلای طبیعی آغازگر گفتمانی شد که میتوان آن را مرز بین سنّت و تجدّد نامید.

بعد از وقوع زلزله های کرمان و بم، کسی در ایران اجازه نداشت از آقایان خمینی یا خامنه ای سئوال کند که از نظر آنها قربانیان فاجعه، که اکثرأ کودک و سالمند بودند، به چه دلیلی سزاوار مرگ زیر آوار خشت و گل خانه هایشان بودند؟ و یا خداوند برای قربانیان فقیر و بی خانمان مناطق زلزله زده چگونه امتحانی در نظر دارد؟ طرح این گونه سئوالها بعد از آن دو زلزله در نظر معتقدان به ولایت فقیه ارتداد محسوب می شد و عواقب آن را خلخالی ها و سعید مرتضوی ها تعیین می کردند. در سال ۱۷۵۵، تمامی اروپا زیر سلطه فئودالها و شاهان اقتدارگرا بود ولی اهل تفّکر قادر بودند بحث و مجادله سنّت و تجدد را آغاز کنند.

۲۷۵ سال از زلزله لیسبون می گذرد ولی ایرانیان مقیم کشور هنوز امکان طرح گفتگوئی باز و بی محابا در باره خرافات و اوهام ما قبل تاریخ را ندارند. آنچه تاکنون از آیت الله خامنه ای در باره زلزله آذربایجان شرقی شنیده نشده نسبت دادن آن به مشیّت الهی است.

آیا میتوان امیدوار بود که امتناع خامنه ای از تکرار ادعای پیشین خود و مرشدش عمدی است؟ وقتی که فهم رو به گسترش جامعه از آسیب پذیری خانه های خشتی و گلی و اعتراضات وسیع مردم را به کُندی، فساد و فقر مدیریت رژیم در امداد رسانی به قربانیان بلایا را در نظر بگیریم، آیا میتوان گفت که حتی ولی مطلقه فقیه هم از مشیّت الهی نامیدن زلزله شرم دارد؟

* منصور فرهنگ استاد علوم سیاسی در کالج بنینگتون در ایالت ورمنت ایالات متحده است.

• ارسال به شبکه های اجتماعی

• Facebook

uk/blogs/persian/viewpoints/2012/08/post-272.html

اخبار روز: www.akhbar-rooz.com
پنج‌شنبه ۱۲ مرداد ۱٣۹۱ - ۲ اوت ۲۰۱۲

آفتابِ لبِ بام ایم همه:
نیک نزدیک به شام ایم همه.
کوره ی تجربه مان سوخته است:
لیک، با این همه، خام ایم همه.
در عمل دشمنِ خویش و به شعار
دشمنِ کلِ نظام ایم همه.
بیم داریم ز خونین شدن اش:
گر چه خواهانِ قیام ایم همه!
نامِ عام آمدمان "روشنفکر":
یعنی" آزاده " به نام ایم همه.
لیکن آزاده نیابی در ما:
بنده ی نام و مقام ایم همه.
بی چراغِ خردی روشنگر،
رهنوردانِ ظلام ایم همه.
فرصتی نیست که کاری بکنیم:
گرمِ گفتارِ مدام ایم همه.
هرچه گوییم، به معنا، هیچ است:
گرچه استادِ کلام ایم همه.
به عمل پیروِ مردم، هرچند
پیشروشان به مرام ایم همه.
به دغل کاری و در خدعه گری،
از مریدانِ امام ایم همه.
هم پُر آزار و هم آزار پذیر:
نیم دد، نیمی دام ایم همه.
دام چین مان بَرَد آسان از راه:
زآن که پروده ی دام ایم همه.
تیز و رخشنده چو شمشیر نه ایم:
تار و خالی چو نیام ایم همه.
پُر ز گفتار و تهی از کردار:
عینِ "آیاتِ عظام" ایم همه!
نسبتی نیست به خاصان ما را:
نوعِ خاصی ز عوام ایم همه.
زاده ی جامعه ای بس بیمار:
همچو طاعون و جُذام ایم همه.
ناگزیر است ز ما نفرتِ عام:
که، چو جهل، آفتِ عام ایم همه.
نسلِ نو شادا کز ما برهد:
کآفتابِ لبِ بام ایم همه.

هفتم مرداد۱٣۹۱،
بیدرکجای لندن

گزارش دکتر خزعلی از یک جلسه سخنرانی و پرسش و پاسخراه دراز و خونینی که امثال هادی غفاری درج.اسلامی پیمودند!
دکتر خزعلی: دیشب ششمین نشست سرای اهل قلم بود، از سلسه جلسات " اخلاق سیاسی" با موضوع " تروریسم". بنا بود نشست در روز جهانی مبارزه با تروریسم برگزار شود، به دلیل فضای امنیتی شهر تهران در ایام اجلاس جنبش عدم تعهد، با چند روز تاخیر برگزار شد. مهمانان مهندس لطف الله میثمی و حجةالاسلام هادی غفاری بودند. از نکات جالب این نشست، کنار هم قرار گرفتن لطف الله میثمی،هادی غفاری و مهدی خزعلی بود، چقدر فاصله ها زود ایجاد و زود پر می شود، شاید در سال اول انقلاب هر سه در یک جبهه بودند، اما لطف الله میثمی را اول از قطار پیاده کردند، شاید هادی و مهدی از پیاده شدن لطف الله در دلشان قند آب می کردند و سوت می زدند! چه بهتر، جایمان بازتر می شود! شاید با خود می گفتند:" بگذار پیاده شود این موجود التقاطی! ..." یادم می آید که در روزنامه اش به تجویز شکنجه از سوی آیت الله خزعلی حمله کرده بود، همان سال ها او را تکفیر کردند و کمی بعد نه تنها از قطار انقلاب بیرونش انداختند، که به حبسش افکندند، او که زندانی قبل و بعد از انقلاب بود، از زندان بعد از انقلاب برای همبندی های خود گفت، شاید یکی از کسانی که موجب فریاد و فغان آیت الله منتظری شد، میثمی باشد. بعدها در مراسم ختم خواهر زاده اش - شهید عبدالله میثمی - پدر من سخنرانی می کرد و لطف الله در بین صاحبان عزا نشسته بود و پدر بر فراز منبر از عبدالله تجلیل و لطف الله را کور بی دست خوانده بود! و بعد که به او گفتند که لطف الله در مجلس حضور داشته و در بین صاحبان عزا بوده است، شرمنده شده بود. در طول چهارده سال انتشار نشریه، 18 بار به دادگاه فراخوانده شده است! تا حد ارتداد به او اتهام زده اند! او دست و دو چشمش را هنگام ساختن یک بمب صوتی دستی داده است. می گفت فقط می خواستیم که در سالگرد روز نحس 28 مرداد سر و صدایی کرده باشیم و بمب طوری طراحی شده بود که زیر پل کار بگذاریم و فقط صوتی باشد، به گونه ای که اگر زن حامله ای از بالای پل عبور کرد، صدمه نبیند، و بمب در دستان او منفجر می شود و حتی او را نمی کشد. همسرش وقتی با سلاح از مرز ترکیه وارد ایران می شود، به شهادت می رسد، خبر شهادت همسرش را در زندان - در حالی که او در اعتصاب غذا بوده است - به او می دهند. اما او قبل از رسیدن خبر خواب می بیند که دو گل سفید در میان 11 گل سرخ اهدایی همسرش، هنگام آزادی از هم جدا شدند، او تعبیر می کند که در این اعتصاب خشک، من رفتنی ام، اما خبر شهادت همسرش را می آورند! اکنون نشریه وزین " چشم انداز" را منتشر می کند و صد البته برای ماندن همه خطوط قرمز را رعایت می کند - مثل من! - هادی غفاری هم از انقلابیون دو آتشه و مبارز قبل از انقلاب بود، او هم قربانی تروریسم دولتی است، پدرش را شکنجه کردند و با مته پا و جمجمه اش را در ساواک شاه سوراخ کردند و کشتند، مادرش هم از زندان شاه گریخت، همسر و فرزند خردسالش هم از شکنجه ساواک در امان نماندند، خودش هم بارها به زندان رفت و بارها از زندان گریخت، و در آخر با دو حکم اعدام و دو حکم تبعید فراری بود. بعد از انقلاب هم، بسیار دو آتشه وارد فضای انقلاب شد و در بسیاری از حوادث انقلابی صحنه گردان شد، هویدا را او اعدام کرد، در حذف و طرد احزاب گوناگون اول انقلاب فعال بود، در تظاهرات علیه این گروهها میدان دار بود، در مجلس اول و حذف نهضت آزادی و جبهه ملی با اکثریت خط امامی های مجلس بود، همان هایی که در مجلس عرصه را بر بازرگان تنگ کردند، در عزل بنی صدر و سقوط او هم تلاش کرد، در حذف کومله و دموکرات و مجاهدین خلق و فدائیان خلق و جاما و پیکار و حزب خلق مسلمان و غیره و ذالک هم از جان و دل مایه گذاشت، از منتظری هم عبور کرد که با کسی عقد اخوت نخوانده اند و ملاک حال افراد است! در یک کلام از تندروها محسوب می شد، تا امام زنده بود، برو بیایی داشتند، مجلس سوم در یدشان بود و دولت هم از آن خودشان، نخست وزیر تعیین می کردند و به رییس جمهور وقت تحمیلش می نمودند! - بعد از امام- قطب قدرت، یعنی جایگاه رهبری به دست جناح راست افتاد و از آن روز تا کنون ستاره بخت جناح چپ، پشت ابرهاست، دوم خرداد هم که چپ ها با تابلوی اصلاح طلبی، راست را غافلگیر کردند، باز همه نهادها و قوا و همه اصول قانون اساسی یکطرف و یک اصل یک طرف! به عبارت دیگر از همان روزها، هادی را هم از قطار بیرون انداختند، ما ماندیم و خودمان، دیگر از خدا چه می خواستیم، اما این ماه عسل ما هم زیاد به طول نیانجامید و سال 84 ما را هم شوت فرمودند، حال همه سوته دلان گرد هم آمده ایم! یک تشک آتش نشانی هم قرض کرده ایم و نشسته ایم تا ببینیم دیگر چه کسی از قطار به روی تشک ما پرتاب می شود، به این جای نوشته که رسیدم، دیدم که ممکن است ما با پرتاب شوندگان امروز هم گرد هم آییم؟ حاشا و کلا... اما راستش را بخواهید، من منتظرم تا بازجو و بازپرس و قاضی و سردار و غیره و ذالک هم پرت شوند و تشکی به زیرشان بیافکنم تا دست و پایشان نشکند، بعد آنها را چون غلام حبشی عفو کنم و برویم سر ساختن مملکت. ما که حاضریم با قاضی که 24 سال تبعید و 10 سال حبس برایمان بریده، دست صلح و دوستی دهیم و ترک مخاصمه و دشمنی کنیم . در سرای اهل قلم از همه گروهها و جناح ها دعوت می نماییم، روزی که بتوانیم یک مناظره خوب و مودبانه بین تندترین چپ و تندترین راست برگزار کنیم و هیچ یک از دایره ادب و انصاف خارج نشوند، ما به آینده امیدوار خواهیم شد. من همین جا از دوستان راست ( اصولگرا) برای جلسه بعد که موضوع " تحزب" مطرح است، دعوت می کنم. - در جلسه- حجة الاسلام هادی غفاری مفصل سخن گفت و بعد به پرسش و پاسخ چالشی با حضار کشید، از همه چیز و از همه کس سخن گفتند، از اعدام هویدا، تا برکناری بازرگان و عزل بنی صدر و ماجرای کودتاها و مجاهدین و کومله و حزب خلق مسلمان و او همه را پاسخ می داد. آنچه در بین سخنان هادی غفاری به دلم نشست، این بود که در پاسخ به مظلومیت بازرگان در مجلس اول، شجاعانه و صریح گفت: "من از او و سحابی و یزدی و صدر حاج سید جوادی و منتظری حلالیت طلبیده ام. پیک نت 18 شهریور

حال و روز کنونینسل اول چماقداران ج. اسلامی

حجت الاسلام هادی غفاری همراه با آیت الله خمینی از پاریس به ایران آمد. نه صورتی دلچسب داشت و نه سیرتی. در هواپیمائی به تهران آمد که خبرنگاران و گروهی از همراهان آیت الله خمینی را با خود به ایران می آورد! هنوز هواپیما به آسمان ایران نرسیده بود که به جمع خبرنگاران ایرانی گفت: قدرت را که بدست بگیریم، همه تان را می ریزیم از روزنامه ها بیرون! خبرنگار جوانی که حیرت زده به او خیره شده بود، با ناباوری و حیرت گفت: حاج آقا! هنوز که قدرت دست شما نیست و ضمنا یادتان باشد که پایه های قدرت شاه با دو اعتصاب شکست. اعتصاب مطبوعات و اعتصاب نفت! شاه دیگر نبود اما رژیمش هنوز نفس های آخر را می کشید که هادی غفاری سردسته مهاجمین به گروه های بحث در مقابل دانشگاه تهران شد و همین گروه ها را با شعار "اعدام باید گردد" و "نابود باید گردد" می فرستاد به مقابل ساختمان روزنامه های وقت! رژیم شاه که سقوط کرد و جمهوری اسلامی اعلام شد و دفاتر احزاب سیاسی باز، هادی غفاری دامنه فعالیتش گسترده تر شد. اولا در دادگاه های انقلاب که برخی بازجویان ساواک محاکمه می شدند حاضر شده و شهادت شکنجه اش را میداد و از سوی دیگر بر شمار گروه های تحت فرمانش افزوده و با شعار "حزب فقط حزب الله- رهبر فقط روح الله" آنها را می فرستاد مقابل دفاتر احزاب. از جمله آتش بیاران معرکه ای که مجاهدین خلق را به کام اعلام قیام مسلحانه کشاند، هادی غفاری بود که از زندان شاه با مجاهدین خرده حساب داشت! حزب جمهوری اسلامی تشکیل شد. به دبیرکلی آیت الله بهشتی. هادی غفاری عضو شورای رهبری این حزب شد. شورائی که در آن امثال رفسنجانی، محمد جواد باهنر، علی خامنه ای و خیلی های دیگر حضور داشتند. شاید بالای 30 نفر! آیت الله بهشتی قربانی انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی شد و بدنبال او، جواد باهنر که متفکرترین و مدیرترین چهره آن حزب بود و پس از برکناری بنی صدر از ریاست جمهوری و آن انفجارها و ترورها و اعدام ها، نخست وزیر شده بود، در انفجار دفتر نخست وزیری همراه با محمد علی رجائی کشته شد. تمام این حوادث که زمینه های آن از ابتدای تاسیس جمهوری اسلامی شکل گرفته بود، در جریان اعلام قیام مسلحانه مجاهدین خلق علیه جمهوری اسلامی بوقوع پیوست. هادی غفاری از انفجار حزب جمهوری اسلامی جان به سلامت برد. یعنی در شب حادثه در دفتر حزب نبود و با اعلام قیام مسلحانه مجاهدین، عمدتا در زندان اوین و در کنار لاجوردی عمل می کرد. فیلم هائی در همان زمان از تلویزیون نشان داده شد که در اوین هنگام بازجوئی از دستگیر شدگان سرشناس مجاهدین خلق بود. حمله به دفاتر احزاب با فرماندهی و رهبری او همچنان ادامه یافت. در آخرین قسمت از مناظره های تلویزیونی آیت الله بهشتی، دکتر پیمان، کیانوری رهبر حزب توده ایران و مهدی فتاپور نماینده سازمان فدائیان خلق ایران، وقتی کیانوری به بهشتی گفت که اعضای رهبری حزبی که شما رهبری آن را برعهده دارید سرپرستی مهاجمین به دفاتر احزاب را دارند و بهشتی انکار و تکذیب کرد، کیانوری گفت: صبر کنید! اتفاقا من امروز سر راه که می آمدم به تلویزیون برای این مصاحبه یک نسخه روزنامه ای را روی دکه روزنامه فروشی ها دیدم و خریدم. سپس روزنامه جمهوری اسلامی را از کیفش در آورده و صفحه اول آن را مقابل دوربین گرفت. هادی غفاری جلو دار مشتی اوباش و مهاجم در خیابان 16 آذر درحال شعار و تهدید با مشت و حرکت به طرف دفتر حزب توده ایران بودند! دکتر بهشتی هیچ چیز برای گفتن نداشت و مناظره ها نیز متوقف شد و آن قسمت آخر نیز هرگز پخش نشد. بتدریج همه احزاب سرکوب شدند و حزب جمهوری اسلامی هم آنقدر در رهبری اش اختلاف و تضاد بود که اعلام انحلال آن را مفیدتر از وجودش دانستند. گروه بازاری حاضر در رهبری آن رفتند حزب موتلفه اسلامی را رونق بخشیدند و روحانیون آن هم رفتند دنبال دو تشکل "جامعه روحانیت مبارز" و "مجمع روحانیت مبارز" (چپ و راست). هادی غفاری که کارخانه جوراب استارلایت را هدیه گرفته بود، سهمی بیش از این را انتظار داشت که ندادند و نشد. نه تنها این، بلکه پس از آخرین نقشی که در برکناری آیت الله منتظری بازی کرد، به مهره ای سوخته تبدیل شد و کنار گذاشته شد و نسل تازه اوباش و مهاجمین، سازمان یافته تر و آموزش دیده تر وارد میدان شد. سرتیپ "الله کرم" جانشین هادی غفاری شد و ماجرا ادامه یافت تا امروز که "لباس شخصی ها" و "واحد فدائیان رهبر" سوار بر موتور سیکلت و مجهز به انواع تجهیزات نارنجکی و گازهای سمی و خردلی قدرت کودتا هم دارند و در 22 خرداد 88 چنین هم کردند. البته در کنار فرماندهان سپاه و نیروی انتظامی (ادامه کمیته های انقلاب اوائل جمهوری اسلامی) که پدرخوانده آنها هستند! این شرح و گریز به گذشته به این دلیل اجتناب ناپذیر بود که گزارش دکتر مهدی خزعلی در باره یک نشست در دفتر او را دراین شماره پیک نت منتشر کرده ایم. این که هادی غفاری بعدها پشیمان شد و به مقلدان آیت الله منتظری پیوست و سر کلاس های درس خارج او حاضر شد و یا در تشییع جنازه او پیشگام شد و حتی با جسارت گفت تا منتشر شود: "آقای خامنه ای آبرویی برای روحانیت باقی نگذاشت!" همه در کارنامه هادی غفاری است، همانطور که نکات اشاره شده در بالا که بخش اندکی از گذشته اوست در کارنامه وی ثبت است. دکتر خزعلی با خوش بینی ازنوعی اتحاد و درس آموزی از گذشته می گوید و امیدوار است نسل امروز مهاجمین و از جمله فرماندهان سپاه و بازجوهای کنونی سپاه در زندان ها روزگاری سر عقل بیآیند که باندازه هادی غفاری زمینه و زمان را از دست نداده باشند. این انتظار و آرزوی اوست و ما هیچ تفسیری بر آن نداریم. گزارش دکتر خزعلی را در همین شماره پیک نت بخوانید     پیک هفته 108 18 شهریور 1391 برابر با 8 سپتامبر 2012