به نوشته سایت «دیگربان»، سایت «بازتاب امروز» ساعتی پس از انتشار خبر فوق بی‌انکه توضیحی ارائه کند٬ اقدام به حذف آن کرده است٬ اما لینک حذف شده و صفحه فریز شده این خبر موجود است

فراخوانی ...

در مرورگر شما Javascript فعال نیست. برای استفاده بهتر از این سایت آن را فعال کنید.

• 4 ساعت پیش » رهبر انقلاب:نامزد ریاست جمهوری باید بداند عرصه مدیریت اجرایی کشور یعنی چه
• 5 ساعت پیش » دستگیری مداح تهرانی بدلیل رابطه با زنی شوهردار
• 6 ساعت پیش » یاسر هاشمی:پدرم هنوز برای آمدن یا نیامدن تصمیم نگرفته
• 8 ساعت پیش » نماینده رهبری در سپاه:بیشترین کمکها را به دولت داشتیم اما (آنها) سپاه را تخریب میکنند
• 10 ساعت پیش » امام جمعه اصفهان علت غیبت در سفراستانی را گفت:این کارهای بچگانه چیست؟ جدول ضرب بلد نیستید؟

نسخه موبایل جستجو آرشیو خوراک درباره ما تماس با ما شنبه 7 اردیبهشت 1392

صفحه نخست سیاست فرهنگ اقتصاد بین الملل جامعه ورزش چندرسانه ای پیوندها

شنبه 7 اردیبهشت 1392 ساعت 18:18 نوار 8میلیونی، بگم بگم احمدی نژاد پس از رد صلاحیت مشایی است؟ بنابر روایت گروهی از فعالان اقتصادی مرتبط با مشایی، برگ برنده احمدی نژاد نواری از مکالمات وی در بامداد 23 خرداد است.براساس این خبر غیررسمی، در این مکالمات از طرف برخی مسئولان به احمدی نژاد گزارش داده می شود که رای واقعی وی 16میلیون است، اما در حالی که تنها ده روز تا آغاز ثبت نام کاندیداهای ریاست جمهوری باقی مانده است، گمانه زنی درباره واکنش احمدی نژاد به رد صلاحیت مشایی به اوج رسیده است. در میان برخی اخبار غیررسمی، از وجود یک نوار در دستان احمدی نژاد درمورد انتخابات 1388 سخن گفته می شود. به گزارش خبرنگار «بازتاب»، محمود احمدی نژاد در حالی مرتب از افشاگری و بگم بگم دم می زند و از بالازدن پرده ها سخن می گوید که به نظر نمی رسد افشاگری های گذشته وی که تا حد متهم کردن خانواده روسای قوای مقننه و قضائیه و رییس مجمع تشخیص مصلحت نظام به مفاسد مالی، در شرایط سخت انتخابات برای او موثر باشد و باید وی از چنته اش برگهای دیگری را رو کند؛ افشاگری هایی که سطح بالاتری نسبت به موارد گذشته داشته باشند. در این میان برخی اخبارغیررسمی از آنچه که احمدی نژاد قصد دارد در آخرین دور افشاگریهایش به آنها اشاره کند، به موضوع انتخابات 1388 اشاره دارد. بنابر روایت گروهی از فعالان اقتصادی مرتبط با مشایی، برگ برنده احمدی نژاد نواری از مکالمات وی در بامداد 23 خرداد است. براساس این خبر غیررسمی، در این مکالمات از طرف برخی مسئولان به احمدی نژاد گزارش داده می شود که رای واقعی وی 16میلیون است، اما برای اینکه شائبه تقلب پیش نیاید و اختلاف آرا زیاد به نظر برسد، قرار است 24 میلیون رای اعلام شود. اما محمود احمدی نژاد به آن مسئولان تاکید می کند همان رای واقعی وی که 16میلیون است، اعلام شود و رای غیرواقعی اعلام نشود. ادامه نوار مربوط به تماس احمدی نژاد با مسئولان مختلف کشور است که درآن از آنها خواسته شده، از اعلام رای غیرواقعی خودداری شده وهمان رای 16میلیونی اعلام شود. در مورد صحت خبر نوار مذکور، سه گزینه مختلف ممکن است: حالت نخست: نوار مذکور اصالت نداشته و برای جنگ روانی علیه شورای نگهبان و سایر دستگاه های نظام به آن دامن زده می شود. حالت دوم: نوار مذکور وجود داشته، اما موضوع واقعیت انتخابات 1388، فراتر از آن است و احمدی نژاد قصد دارد با بحث 16میلیون هم شورای نگهبان و نظام را متهم به تقلب کند و هم جایگاه خود را به عنوان منتخب واقعی مردم حفظ کند والقا نماید وی واقعا در انتخابات 1388 در صندوقها بیشترین رای را داشته است. حالت سوم:این نوار کاملا واقعیت دارد . اگرچه تیم احمدی نژاد ممکن است از این موضوع دامن زدن به حالت سوم را دنبال کند، اما به نظر می رسد حالت اول و دوم نزدیکتر به واقعیت باشد. به ویژه آن که موضوع وجود 8 میلیون رای بدون صاحب پیش از این توسط علیرضا زاکانی، یکی از کاندیداهای فعلی به نقل از محسن رضایی مطرح شده است و نشان می دهد این مساله یکی از شایعات اصلی پشت صحنه انتخابات 1388 بوده است. زاکانی در جلسه ای درآبان ماه 1388 در دانشگاه امام صادق که رسانه ای نیز شد گفته بود: هاشمی در یکی از این دیدارها به ما گفت که رضایی به من گفته، رای درست در این انتخابات 32 میلیون است و 8 میلیون دیگر ساختگی است، روز بعد که ما نزد رضایی رفتیم، ابتدا وی اعلام کرد که گله هایی از بنده دارد که پیش از انتخابات گفته بودم هاشمی رضایی را وارد انتخابات کرده است. زاکانی افزود: من در آن جلسه به رضایی گفتم که اکنون زمان این بحث ها نیست و ضمنا سوال کردم آیا شما بحث 32 میلیونی را به هاشمی گفته ای، چگونه است؟ البته رضایی ابتدا این موضوع را رد کرد، ولی بعد در استدلال هایی که ارائه می کرد چنین برداشت کردیم که این موضوع را گفته است. وی این طور استدلال می کرد که تا ساعت 5 بعداز ظهر تنها 17 میلیون تعرفه مصرف شده و امکان ندارد که بعد از این ساعت 21 میلیون تعرفه مصرف شده باشد. خبر | فرهنگ شماره مطلب: 230

تهدید همسرکاندیدای پایداری به طلاق در صورت عدم انصراف

تهدید همسرکاندیدای پایداری به طلاق در صورت عدم انصراف

صراط نوشت:در پی اعلام کاندیداتوری یکی از افراد حاضر در صحنه انتخابات، همسر وی که پیش از این با کاندیداتوری او به شدت مخالفت کرده بود، اعلام کرده در صورت عدم کناره گیری آقای کاندیدا ، به زودی دادخواست طلاق خود را به دادگاه خانواده تهران ارائه خواهد

صراط نیوز نوشت:
در پی اعلام کاندیداتوری یکی از افراد حاضر در صحنه انتخابات، همسر وی که پیش از این با کاندیداتوری او به شدت مخالفت کرده بود، اعلام کرده در صورت عدم کناره گیری آقای کاندیدا ، به زودی دادخواست طلاق خود را به دادگاه خانواده تهران ارائه خواهد کرد.

به گزارش پایگاه خبری صراط، این نامزد متعلق به یک گروه سیاسی که از سابقه تصدی پست وزارت در پرونده کاری خود برخوردار است، توسط لیدر این تشکیلات انتخاباتی از اظهارنظر در این خصوص نهی شده است.

گفته می شود، این موضوع موجب سردرگمی این شخصیت مشهور و گروه سیاسی حامی او شده است و احتمال تغییر یافتن کاندیدای این گروه را تقویت کرده است. در غیر این صورت باید شاهد تردد این کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری به دادگاه خانواده باشیم .

بازداشت آبرامویچ ایران، حسین هدایتی بخاطر پرونده 30 میلیاردی

بازداشت آبرامویچ ایران، حسین هدایتی بخاطر پرونده 30 میلیاردی

پرونده جدید حسین هدایتی با فروختن یک زمین در شمال تهران به قیمت 5 میلیارد تومان در چند سال قبل تشکیل شده است که هدایتی با وجود فروش زمین، آن را به رهن بانک درآورده و بابتش وام دریافت کرده است.

حسین هدایتی، یکی از بدهکاران بانکی امروز در رابطه با پرونده زمینی که 30 میلیارد تومان ارزش دارد، بازداشت شد.
به گزارش خبرنگار «بازتاب»، هدایتی که پیش از این باشگاه استیل آذین تهران را خریداری کرده و با وجود ده ها میلیارد تومان هزینه، این باشگاه از لیگ برتر سقوط کرده بود، سال گذشته نیز در رابطه با بدهی های خود یک شب را در بازداشتگاه سپری کرده بود.
پرونده جدید حسین هدایتی با فروختن یک زمین در شمال تهران به قیمت 5 میلیارد تومان در چند سال قبل تشکیل شده است که هدایتی با وجود فروش زمین، آن را به رهن بانک درآورده و بابتش وام دریافت کرده است.
گفته می شود ارزش این زمین در حال حاضر بیش از 30 میلیارد تومان است، اما هدایتی از واگذاری آن به مالک جدید زمین به دلیل بدهی بانکی خودداری می کند.
بازتاب پیش از این اخبار و گزارشهای متعددی درباره حسین هدایتی و نحوه ثروتمند شدن وی منتشر کرده بود که در آن به روابط نزدیک هدایتی با منصور ارضی و سعید حدادیان، دو تن از مداحان مشهور تهرانی و همچنین تعدادی از هنرپیشگان سینما و چهره های سیاسی اشاره شده بود.



خبر | اقتصاد

احمدی نژاد در راند آخر چه خوابی برای نظام دیده است؟

احمدی نژاد در راند آخر چه خوابی برای نظام دیده است؟

احمدی نژاد نقش کاتالیزور شیمیایی از بین رفتن این چسب را بازی می کند. برخی معتقدند او محیط را آن قدر قلیایی خواهد کرد که این چسب وا برود و به جدایی کامل مردم و حاکمیت بینجامد. بهترین کمک به او در این برهه، ایجاد فضای امنیتی است. دراین فضا صدای همه خواهد خوابید و صدای احمدی نژاد در فضای دو قطبی، به رساترین شکل شنیده خواهد شد

«بازتاب» سرویس سیاست، علی آستانه : هر روز که به انتخابات خرداد ماه نزدیک تر میشویم ، چسبی که مردم و نظام را به هم وصل می کند، شکاف بیشتری بر می دارد. چسب بین مردم و حاکمیت، ناشی از مفاهیم مشترکی است که هر دو به آن معترفند و قبولش دارند.
این که مسئولین نظام پاک دستند، این که انقلاب در مسیر درست حرکت می کند، این که عدالت هست و عدم تبعیض سیاسی نیست. این که آزادی تحمل رقیب در حد منصفانه ای است و این که چشم انداز آینده ما در بعدهای غیر نظامی و رفاهی و تمدنی روشن است.

نباید ایمان به همه اینها را در صحنه روبرو شدن با آمار و ارقام تنها گذاشت، چون نظام به محض این که بدون دلیل به مردم امیدواری بدهد و آمار منفی را چون احمدی نژاد ساخته دست کسانی که در بانک مرکزی و مرکز آمار و مراکز بررسی بحران های اجتماعی رخنه کرده اند، بداند، خود را مقابل مردمی قرار خواهد داد که به جای نخبگان ناصح وارد عمل می شوند و معلوم است که با چه ابزاری این بحرانها را به گوش افرادی که نفی شرایط فعلی را می کنند، نشان خواهند داد. باید در کف جامعه بود تا درک کرد که دولت وی در دو حرکت، امیدوران به یارانه 250هزارتومانی را به فقرایی خشمگین تبدیل می کند..

به فضای چند ماهه اخیر و پیش رو بازگردیم. احمدی نژاد نقش کاتالیزور شیمیایی از بین رفتن این چسب را بازی می کند. برخی معتقدند او محیط را آن قدر قلیایی خواهد کرد که این چسب وا برود و به جدایی کامل مردم و حاکمیت بینجامد. پرواضح است که بهترین کمک به او در این برهه، ایجاد فضای امنیتی است. دراین فضا صدای همه خواهد خوابید و صدای احمدی نژاد در فضای دو قطبی، به رساترین شکل شنیده خواهد شد و نتایج شبه انقلابی پیدا خواهد کرد.

اینکه احمدی نژاد بازی دموکراتیک را به بازی مرگ و زندگی تبدیل کرده است و خود را آماده شهادت! می بیند ، و مرتبا «هل من مبارز» می کند و مبارز می طلبد، نشانه دانستن بحرانهایی است که خود ایجاد کرده است. روزی که احمدی نژاد سازمان برنامه را برانداخت ، خود تبدیل به سازمان مدیریت و برنامه ریزی شد.

او آمارهای دقیق و رقم بحران های اقتصادی و اجتماعی را بهتر از همه می داند.حرف رمال گونه او از روی رندی است.
چیزی که احمدی نژاد از آن مطمئن است، وضعیت بحرانهایی است که با رفتن او تازه آغاز می شود و گمان این را دارد که حاکمیت را آنچنان زخم زده و عمق ساختار آن را کوبیده که طولی نخواهد کشید که او یا همفکران فعلی یا سابقش به عنوان اپوزیسیون غالب خواهد توانست به صحنه سیاسی ایران برگردد.

او بر بحرانی سوار خواهد شد که به طرف نظام حرکت خواهدکرد؛ بحرانی که ریشه در عمق دارد و به سمت پوسته رفتار مردم حرکت می کند، دیگر بحث های اعتقادی و سیاسی نیست؛ مسئله این است که وضوح اختلاف حاکمیت و نخبگان ومردم در معنی کلمات هر روز بیشتر می شود.

احمدی نژاد امتیازات منحصر به فرد دیگری داردکه به تهورش در برابر نظام کمک خواهد کرد. او قلابهایی دارد که به شانه نظام وصل هستند و حتی آرایش سیاسی دوران انتخابات را می چینند.
این قلابها مانع برخورد با او خواهد شد. سوای رای 24 میلیونی که قرار بود نرخ اصلاح طلبان را بشکند و الان قمپز این آقا در مقابله با حاکمیت است، آیا حاجی بازاری های میلیاردری که در وضعیت تحریم و انحصار، خرج صدها ستاد را می دهند، از نظام دل خواهد کند؟

این حاجی های پرنفوذ، حفظ خود را حفظ نظام تلقی می کنند و حفظ آنها در شرایطی مثل شرایط احمدی نژاد ممکن است. اندک کسانی هم که از احمدی نژاد بریده اند، متاسفانه چرخششان بخاطر نظام نیست. با کسی ملایم تر از احمدی نژاد بسته اند.

تیپ دیگر قلاب های حفظ احمدی نژاد، افراد قسی القلبی هستند که تبهکاری خود را به پای حفظ نظام نوشته اند. احمدی نژاد بهاری و آزادیخواه بالاخره باید جواب دهد که مرتضوی متهم کهریزک در دولتش چه می کند و چرا رییس جمهور برایش سر و دست می شکست. علت آنست که مرتضوی در عمق اعتقادات افرادی که در نظام جایگاهی دارند، یک قهرمان ضد فتنه است. آنها تمام خلاف های مرتضوی را حسنه می دانند و مانند او فکر می کنند. این نوع قلاب باعث ماندگاری احمدی نژاد در بین تندخوترین افراد نظام می شود.

از دیگر قلاب های احمدی نژاد علمایی است که تئوریسین انقلاب شده اند و چندین موسسه و صدها روحانی در اختیار دارند. این علما بالاخره با روایت از امام زمان ، احمدی نژاد را رییس جمهور کردند و حاضر نیستند بگویند دروغ مصلحتی گفتیم. چون آن وقت باقی دست و پابوسیشان هم به دروغگویی متهم می شود.آنها نقش منتقدترین افراد به احمدی نژاد را خواهند گرفت تا بتوانند عقبه او را سالم نگه دارند تا مسیر اعتراض ها به ریشه او نخورد و آنها در ضعف نظام، دوباره احمدی نژادها را با خوابی دیگر به صحنه خواهند آورد. نقش آنها ساختن بحرانهایی است که حضور آنها را به عنوان مدیران بحران طلب کند تا نظام به آنها همیشه نیازمند باشد.

آنها نیروی مسلط و بانفوذی هستند که نقش دروازه بانی نظام را یافته اند و معلوم نیست که در بحرانها به یکباره به کدام سمت میل کنند.

می ماند این نکته که احمدی نژاد صف ها را آنچنان متراکم کرده است که لاجرم نظام قدرت فکر کردن به استفاده از زمین دیگری چون سیاست ها و یاران قدیم را نخواهد داشت و احتمالا با همین گارد بسته و با جمله «پناه برخدا» به سمت انتخابات خواهد رفت. اما آیا این مسیر به مقصد می رسد؟

L'Iran se dit "capable" de détruire Israël

L'armée régulière iranienne est "capable à elle seule" de détruire Israël, a affirmé aujourd'hui son commandant en chef, répondant aux déclarations d'un haut gradé israélien sur la capacité de l'Etat hébreu d'agir seul contre le programme nucléaire controversé de l'Iran.

"Pour faire face à ce régime, nous n'avons pas besoin d'utiliser toutes les capacités des forces armées iraniennes. L'armée de la République islamique est capable à elle seule de détruire Israël¹", a déclaré le général Attaollah Salehi, en marge du défilé annuel des forces armées régulières, cité par l'agence Mehr.

Parallèlement à l'armée régulière (estimée à 600.000 hommes), l'Iran a créé après la révolution de 1979 un corps d'élite, les Gardiens de la révolution, qui contrôle notamment le programme balistique du pays. Selon les experts, cette force de 120.000 hommes est plus puissante et mieux équipée.

Mardi, le chef d'état-major israélien Benny Gantz avait affirmé que l'armée israélienne avait la capacité "d'attaquer seule" l'Iran, sans une aide américaine fréquemment évoquée.

Il a toutefois laissé entendre que l'éventualité d'une frappe n'était pas imminente, donnant la priorité aux sanctions contre Téhéran, soupçonné de cacher un volet militaire sous couvert de programme nucléaire civil.

L'armée iranienne a par ailleurs dévoilé mardi lors du défilé des exemplaires de trois drones présentés comme nouveaux.
Le Sarir (trône) est un appareil "furtif, de longue portée, capable d'emporter des caméras et des missiles air-air", a expliqué le général Amir-Farzad Esmaïli, responsable des opérations anti-aériennes, affirmant que l'Iran en avait déjà "produit et utilisé des dizaines".

L'Iran avait annoncé en décembre 2011 la capture d'un drone d'observation à haute altitude ultra-sophistiqué américain, et entrepris de "copier" cet appareil.

Meeting politique : Ahmadinejad fait un bide

Mahmoud Ahmadinejad, jeudi 18 avril, dans le stade Azadi à Téhéran.
Photo : Arman Amiri

Mahmoud Ahmadinejad aurait souhaité rassembler 100 000 personnes, jeudi 18 avril, dans le stade Azadi, à Téhéran. Or son objectif n'a pas été atteint, à en croire plusieurs témoignages et des vidéos publiés sur les réseaux sociaux. Le reportage de la télévision officielle montre également un stade presque vide.

Selon un journaliste iranien, qui a publié le récit de cette journée sur son blog, "60 000 personnes" au maximum ont participé à ce rassemblement. "Alors que le premier étage [du stade] était complet, seulement 10 % du deuxième étage était rempli", explique-t-il. "Des milliers de personnes ont été acheminées en bus de toutes les provinces du pays au stade Azadi, mais également depuis la ville de Boushehr", au sud de l'Iran, à 1 200 kilomètres de la capitale, précise-t-il.

Des bus transportant des participants à cette cérémonie.
Photo : Arman Amiri

Organisé à l'initiative de Mahmoud Ahmadinejad, ce meeting avait officiellement pour objectif de remercier tous les acteurs impliqués dans le tourisme en Iran. La presse iranienne, ainsi que les détracteurs du président, avaient cependant souligné le fait que M. Ahamadinejad pourrait profiter de cette occasion pour présenter son proche conseiller Esfandiar Rahim-Mashaie comme candidat à la présidentielle, prévue le 14 juin. Contre toute attente, le bras droit du président était absent lors de cette cérémonie et le prochain scrutin n'a même pas été évoqué.

Ce journaliste souligne par ailleurs le manque d’enthousiasme du public à l'arrivée du président et de son équipe. Selon lui, Monsieur Ahmadinejad a échoué à faire de ce meeting une démonstration de force. "A la fin, Ahmadinejad était clairement furieux. La grande crainte de voir le président mobiliser ses forces dans la rue s'est soudainement évaporée." A l'approche de la présidentielle, de nombreuses figures politiques craignaient que M. Ahamdinejad refuse d'organiser le scrutin si le Conseil des gardiens de la Constitution ne validait pas son candidat favori.

"Tout observateur présent dans le stade aurait constaté de ses propres yeux qu'Ahmadinejad n'était même pas populaire parmi les participants à ce rassemblement", poursuit le blogueur iranien.

La vidéo ci-dessus montre un groupe composé de filles et de garçons présents dans le stade. Tous vêtus du même uniforme, ils chantaient et faisaient le salut militaire lors du discours de Mahmoud Ahmadinejad

Iran : il faut des sanctions "plus intelligentes

L'avocate iranienne Shirin Ebadi, Prix Nobel de la paix 2003, lors d'une conférence de presse à Paris, le 15 mars 2010. | AFP/MARTIN BUREAU

Installée au Royaume-Uni depuis juin 2009, l'avocate et militante des droits de l'homme iranienne Shirin Ebadi, Prix Nobel de la paix 2003, se prononce sur l'effet des sanctions occidentales et sur l'élection présidentielle en Iran prévue en juin 2013.
L'économie iranienne est en crise. Pensez-vous que les sanctions économiques et financières occidentales portent leurs fruits ? Vont-elles dissuader la République islamique de poursuivre son programme nucléaire ?
Ces sanctions ont sans doute affaibli sensiblement l'économie, mais elles n'ont pas pu mettre fin aux politiques de Téhéran. Malheureusement, le peuple souffre à cause de ces sanctions. J'ai toujours dit qu'elles devaient être plus intelligentes : elles doivent viser le régime mais pas la population. C'est dans ce sens-là que j'ai demandé, à de nombreuses reprises, que l'Union européenne interdise aux autorités iraniennes l'accès aux satellites européens. Car le régime les utilise pour diffuser sa propagande sur ses télévisions et ses radios, en farsi et en quinze autres langues. Il incite à la haine contre les juifs et les bahaïs , ainsi que des minorités ethniques comme les Baloutches.
Ces chaînes diffusent des aveux de prisonniers politiques obtenus sous la torture. En outre, l'Etat iranien brouille les chaînes de télévision diffusées en persan depuis l'étranger....

Vague d'arrestations de journalistes à Téhéran, à cinq mois de la présidentielle

L'ancien président iranien Akbar Hachémi Rafsandjani, à Téhéran en mars 2011. | RAHEB HOMAVANDI/REUTERS

Quatorze journalistes iraniens ont été arrêtés depuis le 26 janvier lors de ce qui s'apparente à une vague inédite de répression à l'approche de l'élection présidentielle qui doit avoir lieu en juin en Iran. Parmi ces journalistes, travaillant en majorité pour des médias réformateurs, figurent cinq femmes, dont Motahareh Shafieh, relâchée lundi 28 janvier au soir.
Ces arrestations ont donné lieu à des mises en scène particulièrement dramatiques avec des descentes de police dans quatre quotidiens et un hebdomadaire réformateurs, dont les locaux ont été ostensiblement filmés par les services de sécurité, ainsi que des interpellations à domicile.
Le bureau du procureur est resté muet sur les raisons de cette vague d'arrestations, la plus importante depuis l'été 2009, après les manifestations contre la réélection contestée du président Mahmoud Ahmadinejad. Mais l'agence semi-officielle Fars, proche des gardiens de la révolution, a annoncé que l'un des chefs d'accusation visant les journalistes arrêtés était "d'avoir essayé de prendre contact avec les médias étrangers", comme la BBC en persan, et des médias d'opposition "antirévolutionnaires" à l'instar de Radio Fardah, basée à l'étranger.
Parmi les journalistes arrêtés figurent Javad Daliri, Sasan Aghaei, Nasrin...

Présidentielle en Iran

26 avril 2013

Présidentielle en Iran : les patrons de la censure posent leurs conditions

Davantage de "contrôle" et de "surveillance" pour la presse iranienne à l'approche de la présidentielle, prévue le 14 juin... C'est ce qu'a promis Mohammad-Jafar Mohammadzadeh, chargé de la presse au ministère de la culture et de la guidance islamique, le 26 avril. Le but, selon M. Mohammadzadeh, serait de "créer de l'enthousiasme et de la joie pour une participation maximale de la population [à la présidentielle]" et de "l'aider à choisir le meilleur candidat", a rapporté l'agence semi-officielle Fars.
Cette autorité a également demandé à la presse d'effectuer "l'auto-contrôle" et de relayer l'actualité de manière "engagée", pour les deux prochains mois à venir et avant la onzième élection présidentielle.
Le site proche de l'opposition Kaleme a également relayé la convocation des responsables de la presse nationale, la semaine dernière, au ministère du renseignement. Selon la même source, "quelqu'un qui se présentait comme le vice-ministre du renseignement et chargé de la presse" leur a expliqué les lignes rouges et les interdites pour la présidentielle. "Ce dernier a précisé que la ligne rouge était en effet les déclarations et les positions du guide suprême, Ali Khamenei, et que toute désobéissance serait punie", peut-on lire sur le site Kaleme.
A en croire Kaleme, pendant cette réunion, les responsables de ce ministère auraient également ajouté que toute critique de Mahmoud Ahmadinejad, le président iranien, était désormais permise et que la prochaine présidentielle serait organisée par les gardiens de la révolution.

Qui succédera à Ahmadinejad ?

Mahmoud Ahmadinejad se recueille sur le cercueil de Hugo Chavez. | REUTERS/HANDOUT

Le 14 juin, près de 50 millions d'électeurs iraniens seront appelés à élire un nouveau président de la République. Seule certitude : il ne s'agira pas de Mahmoud Ahmadinejad, arrivé au terme de son second mandat. Le scrutin est attendu avec nervosité et fatalisme par une partie de la population, après la répression qui a suivi le scrutin de juin 2009. Outrés par ce qu'ils percevaient comme une fraude éhontée ayant permis la réélection dès le premier tour de M. Ahmadinejad, des millions d'Iraniens avaient protesté dans la rue. Le Guide suprême, Ali Khamenei, avait opposé une fin de non-recevoir aux manifestants, donnant le signal de la répression qui entraîna plusieurs centaines de morts et conduisit des milliers de personnes à la prison et à la torture durant l'été 2009. Si une répétition de ce scénario paraît exclue, l'élection de juin présente bien des incertitudes.
Qu'est-ce qui a changé depuis 2009 ?
Le "mouvement vert", qui s'était formé à la faveur de l'élection de juin 2009 autour des deux principaux candidats réformateurs, Mir Hossein Moussavi et Mehdi Karoubi, a été réduit au silence. Les milliers d'arrestations de l'été 2009 ont décapité l'encadrement du mouvement, particulièrement populaire parmi les classes moyennes urbaines éduquées. Des milliers d'intellectuels, étudiants, avocats, journalistes, etc., ont été emprisonnés ou laissés en liberté après des condamnations à de lourdes peines. Beaucoup ont préféré la fuite et l'exil, se condamnant à une forme d'impui...

در بالا چه خبر؟ گفت‌وگو با یک آقازاده، عزیز خسروشاهی

راديو زمانه ـ فرزند یکی از روحانیون صاحب نفوذ و پر قدرت در جمهوری اسلامی ایران است. پدرش از مهره‌های اصلی قوه قضاییه و از چهره‌های راست سنتی است. با وجود آن که مانند بسیاری از “آقازاده”ها سعی کرده است ظاهری مذهبی برای خود دست و پا کند اما به محض دهان گشودن و صحبت کردن مشخص می‌شود، اگرچه منافعش با سیستم گره خورده است، اما آن طور که باید و شاید ذوب در ولایت نیست. خودش از این موضوع اطلاع دارد و اشاره می‌کند که پدرش در این باره به او تذکر داده است که در جمع، سکوت پیشه کند.

واسطه صحبت ما یک یار گرمابه و گلستان و محرم رازهای “عشقی” اوست.

به او اطمینان می‌دهم که هیچ اشاره مستقیمی به هویت او یا پدرش نکنم و در عوض اجازه می‌گیرم تا صحبت‌هایش را برای دوستانم بازگو کنم.

گفتگوی محرمانه

بازگو کردن این گفت‌وگو در اینجا، به معنای تأیید مفاد آن نیست. صرف نظر از این که ممکن است حرفی غلط یا درست باشد، خود حرف به منزله برداشتی از واقعیت جالب است. برداشت‌ها از واقعیت خودشان واقعیت هستند و تأثیرهای واقعی به جا می‌گذارند.

متن گفت‌وگو به شرح زیر است:

…
• کمی از آن بالاها خبر بدهید. مردم که نامحرم هستند، حداقل شما کمی اطلاعات بدهید تا ما پایینی‌ها هم بفهمیم در کشور چه خبر است.

•• آن بالاها؟

• بله. آن بالاها.

•• آن بالاها هیچ خبری نیست. خبرها همه این پایین است.

• یعنی چی؟

•• اشتباه خیلی از شما سیاسی‌ها همین است. دانشگاه که بودم بعضی‌ها برای صحبت پیش من می‌آمدند. شریعتیست‌ها، عدالت‌خواه‌ها، انجمن اسلامی، اساتید سیاسی دانشگاه،… همه مثل شما بودند. دنبال آن بالا؛ این که آن بالا چه خبر است. به همه آنها می‌گفتم خبری آن بالا نیست. مثل شما باورشان نمی‌شد.

• بحث یک کشور و یک نظام قدرت است. مگر می‌شود در راس این هرم قدرت خبری نباشد؟

•• خبر هست. آن خبرهایی که شما می‌خواهید نیست.

• متوجه نمی‌شوم. می‌شود بیشتر توضیح بدهید؟

•• خیلی از آدم‌هایی که فکر می‌کنید آن بالا هستند، آن بالا نیستند. خیلی از دعواهایی که فکر می‌کنید آن بالا وجود دارد اصلاً وجود ندارد. بعضی از دوستی‌هایی که شما فکر می‌کنید آن بالا هست از دشمنی بدتر است.

• چرا اینقدر راز آلود حرف می‌زنید؟ قول دادم هیچ اشاره‌ای به هویت شما نکنم. آقای “…” که تضمین کردند سر قولم بمانم. تازه فرض کنید من زیر قولم بزنم، به شما که کاری ندارند. طبق معمول ما را می‌گیرند.

•• دوست دارید درباره چه چیزی برای شما حرف بزنم؟

• مثلاً این که می‌گویید: «خیلی از آدم‌هایی که فکر می‌کنید آن بالا هستند، آن بالا نیستند» یعنی چی؟

•• عزیز من ساده است. خیلی از افرادی که می‌بینید در روزنامه‌ها حرف می‌زنند، از جانب رهبر حرف می‌زنند، جای نظام موضع می‌گیرند، آدم‌هایی که شما و بقیه فکر می‌کنید در این نظام کسی هستند یا کاره‌ای هستند اصلا جایی به حساب نمی‌آیند. همیشه در شبکه‌های خارج کشور و اینترنت می‌بینم که حرف‌های این آدم‌ها را جدی می‌گیرند، خبر و مقاله می‌نویسند. از این خبرها نیست. شاید باور نکنید؛ پدر من اهل خندیدن و خوشحالی نیست. بعضی وقت‌ها که من با کنترل، شبکه‌ها را بالا و پایین می‌کنم، روی شبکه‌های سیاسی به من می‌گوید «یک دقیقه نگه دار»! مطلب را گوش می‌کند، پوزخند می‌زند و می‌رود.

• یعنی شما می‌گویید که احمدی‌نژاد، مشائی و بقیه که اسم‌شان هر روز در خبرها و مقاله‌ها می‌آید “جایی به حساب نمی‌آیند”؟

•• برعکس. این دو نفر آن بالا هستند ولی بقیه ندارد! رهبر، سپاه، شورای نگهبان، قوه‌قضاییه، تیم احمدی‌نژاد. بقیه ندارد! اینهایی که مدام حرف می‌زنند هیچ کاره‌اند.

• بعضی از کسانی که به قول شما “مدام حرف می‌زنند” از نزدیکان آقای خامنه‌ای هستند…

•• اجازه بده عزیز من. کی گفته؟ شما بهتر می‌دانی یا من؟! اگر حرف مرا می‌خواهی بشنوی، خوب گوش کن. درک شماها از جایگاه رهبری درست نیست. قبلاً درست نبوده و هرچه جلوتر آمده غلط‌‌‌تر شده است! شماها فکر می‌کنید در ایران رهبری حرف اول و آخر را می‌زند. اوایل روی کار آمدن “آقا” این مدلی بوده. آن هم نه به این غلیظی. آلان هیچ اینطوری نیست.

فشار می‌آورند، دورش را می‌گیرند، هر گروهی اطلاعات خودش را می‌دهد، فشار می‌آورند که حرف‌هایی را که دوست دارند آقا بزنند. بنده خدا این وسط گیر کرده است. این شکلی نیست که حرف، حرف خودشان باشد. شما این طوری فکر کن که وقتی نیروهای اطراف آقا زورشان برابر باشد یا یک طرف تا یک مقداری زورش بیشتر باشد، آقا حرف خودشان را می‌زنند. این قضیه یک حدی دارد. کفه ترازوی یک طرف زیادی سنگین شود آقا دیگر دست‌شان بسته است. برای اینکه اوضاع به هم نریزد یا جلویش نایستند با آنها همراه می‌شود…

• یعنی شما معتقد هستید بعضی وقت‌ها گروه‌هایی جلوی آقای خامنه‌ای می‌ایستند؟

•• همیشه هست. علنی نیست. ترس آقا هم این است که علنی بشود. همه را که نمی‌شود تکفیر کرد و ریخت بیرون! دور و بر آقا وقتی خلوت بشود، کسانی که باقی می‌مانند قدرت‌شان بیشتر می‌شود. مثل همین آلان سپاه! آقا به محارم خودش گفته است از این که جریان انحرافی نفوذ کرده در سپاه و بعضی سرداران دنبال احمدی‌نژاد افتاده‌اند راضی نیست. آقا گفته‌اند اگر خودشان مستقیم تذکر بدهند یا برخورد کنند ممکن است در این شرایط بحرانی در بدنه سپاه شکاف ایجاد شود. شما دل‌تان را خوش نکنید به مذاکرات اتمی. نظر خیلی از آن بالایی‌هایی که شما دنبال اخبارشان هستید به مذاکره و عقب‌نشینی، مثبت نیست. دارند برای جنگ آماده می‌شوند!

پدر خود من فکر می‌کند جنگ ایران و آمریکا مثل جنگ ایران و عراق است. از اینترنت فیلم دانلود می‌کنم درباره اسلحه‌های پیشرفته و نشان‌اش می‌دهم اما فایده ندارد. می‌گوید خدا با ماست…

• افرادی مثل پدر شما اعتقاد دارند خدا با علی بود، چرا از معاویه شکست خورد؟

•• برادر من، گفته‌ام. به خدا ۱۰۰ بار گفته‌ام. عین همین حرف شما را ۱۰ بار زدم اما گوش نمی‌کند.

• یک سؤال دیگر. این که گفتید «آقا گفته‌اند اگر خودشان مستقیم تذکر دهند یا برخورد کنند ممکن است در این شرایط بحرانی در بدنه سپاه شکاف ایجاد شود»، در تأیید این نیست که کسانی که از زبان رهبر حرف می‌زنند به خواسته خود ایشان است؟

•• نه. کسانی که از محارم آقا هستند به جای حرف زدن، عمل می‌کنند. اهل خبر و مصاحبه نیستند.

• پس این افرادی که از زبان رهبری حرف می‌زنند چرا با آنها برخورد نمی‌شود؟

•• برای همین است که می‌گویم آن بالا خبری نیست. آن بالا، آن طوری که شما فکر می‌کنید نیست. آقا در یک سخنرانی حرفی می‌زنند. هزار نفر آدم می‌آیند یک جمله را هر طوری که دل‌شان می‌خواهد تفسیر می‌کنند. هر کسی طوری تفسیر می‌کند که به نفع خودش باشد. دعوا سر این است که هر کس بگوید من فهمیدم آقا چه گفت و بقیه نفهمیدند.

• یعنی در ماجرای انتخابات ۸۸ طرفداران احمدی‌نژاد از این شیوه استفاده کردند؟

•• نخیر. نظر آقا روی شخص احمدی‌نژاد بود. آقا آلان هم علنی جلوی احمدی‌نژاد موضع نمی‌گیرد.

• با وجود وضعیتی که آقای احمدی‌نژاد در کشور به وجود آورده چرا آقای خامنه‌ای باز هم سکوت کرده؟

•• آقا در سال ۸۸ اشتباه کرد. الان هم دارد تاوان اشتباهش را می‌دهد. از یک طرف آقا را دوره کرده‌اند که دیدی دفعه قبل اشتباه کردی، حالا به حرف ما گوش بده. از یک طرف دیگر احمدی‌نژاد این‌قدر قدرت گرفته که آقا می‌ترسد جلوی او بایستد اما بقیه حریف او نشوند. اگر آقا مستقیم جلوی احمدی‌نژاد بیایستد همین شرم و حیای نصفه و نیمه‌ای که هست هم از بین می‌رود. سنگ روی سنگ بند نمی‌شود. کشور به هم می‌ریزد.

• این بقیه‌ای که شاید نتوانند جلوی احمدی‌نژاد بیایستند چه کسانی هستند؟

•• مخالفان احمدی‌نژاد.

• آقای احمدی‌نژاد خیلی مخالف دارد. اصلاح‌طلبان، راست سنتی،…

•• اصلاح طلبان جایی از بازی نیستند. من به شما می‌گویم اعتقاد دارند که می‌توانند با آمریکا بجنگند. بولتن‌هایی که نهادهای امنیتی می‌فرستند نشان می دهد اصلاح‌طلبان همکاری دارند. تک‌نویسی‌های خودشان است. در این شرایط مگر دیوانه هستند که بگذارند اصلاح‌طلبان نفس بکشند؟ آقا با این جریان (احمدی‌نژاد) همراه شد تا آنها (اصلاح‌طلبان) کنار بروند. آقا روی براندازی نرم حساس هستند. این هزینه‌ها که بی دلیل پرداخت نشده است. منظورم از مخالفان احمدی‌نژاد، در سپاه و روحانیت هستند.

• شما که گفتید بخشی از سپاه با آقای احمدی‌نژاد است.

•• بله. گفتم. آلان هم می‌گویم. سپاه دو تکه شده است. یک تکه متمایل شده است به احمدی‌نژاد، یک تکه مطیع آقاست.

• پس چرا هیچ نشانی از درگیری بین نیروهای سپاه نیست؟

•• چرا شما فکر می‌کنید هر گروهی داخل نظام با هم مشکل داشته باشند از همان روز اول به جان هم می‌افتند؟ یک سیب را بالا بیندازی هزار چرخ می‌خورد تا برگردد پایین. با هم اختلاف دارند، جنگ که ندارند. مثل شما سیاسی‌ها نیستند که تا تقی به توقی خورد به جان هم بیافتند.

ترس آقا از این است که اگر مستقیم جلوی احمدی‌نژاد موضع بگیرند، اوضاع به اختلاف علنی بکشد و برادرکشی شود. فعلاً رقابت است. در اقتصاد، در سیاست. از این می‌ترسند که کار به خیابان بکشد.

• به نظر شما آقای مشائی اینقدر بدنه در بین مردم دارد که درگیری را به خیابان بکشاند؟

•• مشائی کاره‌ای نیست. من با مشائی چند بار از نزدیک حرف زده‌‌‌ام. تا فهمید پدرم چه کاره‌ است خودش جلو آمد. آدم ساده‌ای است. کمی خجالتی است. هر چه که احمدی‌نژاد به او می‌گوید انجام می‌دهد.

احمدی نژاد بین گدا گشنه‌ها برای خودش آدم جمع کرده. سپاه در حالت آماده باش است. برای مقابله با شورش‌های خیابانی همه نیروها را بسیج کرده‌‌اند. حالا معلوم نیست این آدمی که از باقرآباد، آن طرف خاک سفید، شوش و خزانه ثبت نام بسیج شده و پول گرفته است برای ماموریت، خودش جزء شورشی‌ها نشود. این‌ها که سواد درست و حسابی ندارند.

به نفع سپاه است که تیم احمدی‌نژاد در قدرت بماند. حالا یا تأیید مشائی را با فشار بگیرند یا کس دیگری رئیس‌جمهور شود، بعید است سپاه از این قدرت و امکاناتی که در دوره احمدی‌نژاد به دست آورده چشم پوشی کند. افرادی فکر می‌کنند ثروت و قدرت عطش می‌آورد و اگر کسی طمع نکند نیازی به جنگیدن برای داشتن ثروت و قدرت بیشتر نیست اما واقعیت یک شکل دیگر است. باید در خدمت ثروت و قدرت باشی. اگر تلاش نکنی آنها را زیاد کنی، رقیب مال تو را هم می‌گیرد و تو از بین می‌روی. چاره‌ای جز جنگیدن نیست. بهترین دفاع این است که قدرت و ثروت‌ات را زیاد کنی. وقتی بزرگ می‌شوی رقبای کوچک مزاحمت نیستند اما رقبای قوی‌تری پیدا می‌کنی. به اینجا که برسی باید سخت‌تر بجنگی بزرگ‌ترین مشکل دولت بعدی زیاده‌خواهی سپاه است…

• پس چرا احمدی‌نژاد این مشکل را با سپاه ندارد؟

•• به قول معروف کسی که شتر را بالای پشت بام می‌برد خودش بهتر می‌تواند آنرا پایین بیاورد. تیم احمدی‌نژاد مشکل اقتصادی ندارد. سرمایه‌داران بزرگی در کشور و بیرون کشور پشت سر او هستند. مشکل آنها سیاسی است. هر سهمی لازم باشد به سپاه می‌دهند تا رقبای سیاسی را از میدان به در کنند.

• مشکل جنگ را چطور حل می‌کنند؟ سرمایه دارانی که به قول شما پشت سر آقای احمدی‌نژاد هستند از جنگ نمی‌ترسند؟ جنگ همیشه عامل فرار سرمایه است…

•• این نظر شماست.

• یعنی نظر شما این نیست؟

•• نخیر. برای سرمایه‌دار چه فرصتی بهتر از جنگ؟! اسم آن دو زار پولی که طرف داخل چمدان می‌ریزد و با خودش به خارج می‌برد را که نمی‌گذارند سرمایه! کافی است یک گوشه واردات کشور را زمان جنگ دست داشته باشی تا از پودر رخت‌شویی، معدن طلا بسازی. از هر چیزی معدن طلا بسازی! از سیگار، لوازم خانگی،…! زمان جنگ ]ایران و عراق[ زمین و خانه ارزان شد. کسی که سرمایه‌اش را پای زمین و خانه می‌داد دیوانه بود. خیلی‌ها خریدند و بعد از جنگ سود بالایی بردند. صاحب صنعت و اقتصاد شدند.

• به نظر شما مشائی تأیید صلاحیت می‌شود؟

•• باور کنید فرقی ندارد.

• حالا شما اگر ممکن است نظرتان را بگویئد. تأیید می‌شود یا نه؟

•• نمی‌خواهند تأیید شود. او شده است بلا گردان احمدی‌نژاد. کسی که می‌خواهد احمدی‌نژاد را بزند و نمی‌تواند، او را می‌زند. احمدی‌نژاد آدم لجبازی است. حرف، حرف خودش است. می‌توانست مشائی را وسط دوره بگذارد کنار تا فشار روی دولت کم شود اما اهل این کارها نیست. چند بار از نزدیک او را دیده‌ام. حرف دیگران برایش مهم نیست. زرنگ هم هست. همین فحش‌هایی که به مشائی می‌دهند بهترین تبلیغ برای او شده است. معروف شده است.

آلان واقعاً آدم درست و حسابی نداریم برای انتخابات. آقای ولایتی با سواد و با تجربه است اما برای این شرایط مناسب نیست. نمی‌تواند مواضع نظام را یک کاسه کند. آقای حداد که هیچ! درباره او حرف نزنیم بهتر است. تا همین جا هرچه دارد به لطف وصلت با بیت آقا دارد. اصلاح‌طلب‌ها تا همین جا که تحویل گرفته شدند باید خدا را شکر کنند. از قالیباف اینقدر سند و مدرک دارند که نمی‌گذارند راحت باشد. هر روز باید باج بدهد. بقیه هم سیاهی لشگر هستند.... هیچ کس نیست. آدم درست و حسابی باقی نمانده.

خامنه ای سپاه

این وسط هر اتفاقی ممکن است بیافتد. یکی از طرف‌های درگیر باید پیروز شود. زورشان به هم نرسد یکی از همین سیاهی لشگر‌ها می‌آید. کاری نمی‌تواند بکند و وضع بدتر از چیزی که هست، می‌شود. اگر آقا به آمدن مشائی تن بدهد سپاه خیلی قوی می‌شود. در کشور حکومت نظامی می‌شود.

• وقتی به آقای احمدی‌نژاد رأی می‌دادید فکر می‌کردید کار به اینجا بکشد؟

•• من و پدرم به او رأی نداده‌ایم!

• می‌شود بگویید به چه کسی رأی دادید؟

•• نه. به قول شما دموکراسی است. رأی کسی نباید لو برود!

• چرا یک نفر مثل پدر شما که ]…[ و یکی از چهره‌های برجسته راست سنتی است بر خلاف نظر آقای خامنه‌ای به احمدی‌نژاد رأی نمی‌دهد؟

•• قرار نشد از این سؤال‌ها بپرسید.

• فقط می‌خواهم بدانم چرا یک آدم سیاسی و با تجربه مثل پدر شما به کسی رأی می‌دهد که مثل خودش فکر نمی‌کند؟

•• ما به کسی رأی دادیم که مثل خود ما فکر می‌کرد و اگر رئیس جمهور می‌شد حوادثی که شما فکر می‌کردید، اتفاق نمی‌افتاد!

• موسوی؟

•• نه

• کروبی؟

•• نه

• رضایی؟

•• نه

• فقط همین‌ها در انتخابات بودند.

•• من باید بروم. کلی کار دارم. حالا بعدها با آقای “…” تشریف بیاورید بیشتر صحبت می‌کنیم.

• فقط یک سؤال دیگر

•• اسم نمی‌گویم.

• نه ربطی به انتخابات ندارد. درباره آقای خامنه‌ای است.

•• همان سؤال قبلی را بپرسید بهتر است.

• آقای خامنه‌ای واقعا می‌خواهد با آمریکا بجنگد؟

•• بله

• جداً می‌خواهد این کار را بکند یا برای حفظ ظاهر این حرف‌ها را می‌زند؟

•• جدی است. اعتقاد دارند.

• فکر می‌کند در این جنگ پیروز می‌شود؟

•• آقا فکر می‌کنند که می‌شود مقاومت کرد.

• چطوری؟ با چه نیرویی؟ چه پشتوانه‌ای؟…

•• مثل ویتنام. آنها هم چیزی نداشتند.

• آن‌ها کمونیست بودند. یک نفر مثل “هوشی مین” رهبرشان بود. مردم ویتنام یک دست بودند و اعتقاد داشتند که باید جلوی حمله آمریکایی‌ها ایستاد. اتحاد جماهیر شوروی وجود داشت. چینِ مائو وجود داشت. در ایران مردم پشت سر حکومت نیستند. ایران متحدی در جهان ندارد. تکنولوژی و سلاح ما قابل…

•• صبر کنید. من آدم متعصبی نیستم. می‌دانم در ایران چه خبر است. از روابط خارجی بیشتر از شما خبر دارم. چینی‌ها و روس‌ها پشت ایران را خالی نمی‌کنند. دل آنها برای ما نسوخته. برای خودشان سوخته است.

نظام بدنه خودش را دارد. این آدم‌هایی که در راه‌پیمایی‌ها شرکت می‌کنند واقعاً وجود دارند. اگر نظام بدنه نداشت تحریم‌ها اینقدر سنگین نمی‌شد. فشار اقتصادی برای دلسرد کردن و بی‌تفاوتی این نیروهاست.

• پس با این حساب هیچ دولتی در ایران نمی‌تواند باب مذاکره با آمریکا را باز کند.

•• شمار دوباره برگشتی سر خانه اول. آقا دیگر آن قدرت گذشته را ندارند. آقا بعد از اینکه اعلام کردند مخالف مذاکره با آمریکا هستند، در سخنرانی بعدی مجبور شدند بگویند نظر خودشان را گفته‌‌اند و جلوی کار (مذاکره) را نمی‌گیرند. اینجا معلوم است چقدر فشار روی ایشان است.

اگر احمدی‌نژاد پیروز شود، سیاست خارجی و مذاکرات هسته‌ای را دوباره دست خودش می‌گیرد. ترس از این است که تفکرات احمدی‌نژاد بین نیروهای سپاه نفوذ کند و عده‌ای با این فکر که جنگ به ضرر کشور است بخواهند کاری کنند با بخش دیگر، درگیری به وجود آید. ترس اصلی این است. اینکه سپاه با بهانه دفاع از انقلاب و کشور، طرف مذاکره با آمریکا شود. می شویم مثل پاکستان.

جاری شدن آب در زاینده رود20

گزارش تصویری - جاری شدن آب در زاینده رود

رفسنجانی : سپاه به کمتر از کل کشور راضی نیست / رهبری به من اعتماد ندارد، نامزدی من به صلاح نیست'

رفسنجانی : سپاه به کمتر از کل کشور راضی نیست / رهبری به من اعتماد ندارد، نامزدی من به صلاح نیست'
سحام نیوز: سه روز پیش تعدادی از استانداران دوران سازندگی و اصلاحات به دیدار رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام رفتند.

این دیدار در آستانه انتخابات ریاست جمهوری و با هدف دعوت از هاشمی رفسنجانی برای حضوردراین عرصه برگزار شده است. در این دیدار که چند ساعت به طول انجامید، استانداران سابق تلاش کردند آیت الله هاشمی رفسنجانی را برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری قانع نمایند. به گزارش سحام نیوز آقای هاشمی در این دیدار طی سخنان مبسوطی به نقد روند جاری کشور پرداختند و شرایط را برای حضور خود؛ به واسطه عدم اعتماد رهبری منتقی دانستند.

یکی از استانداران دوران اصلاحات به سحام نیوز گفت که آقای هاشمی با نقل سختان مفصل خود با رهبری در مورد مسائل و چالش های اساسی کشور که اتفاقا شب قبل از ملاقات ما بود به اختلاف دیدگاه خود و ایشان اشاره کردند و گقتند اساسا ایشان طور دیگری فکر می کند و اشکالات موجود را قبول ندارد. هاشمی به رابطه ویژه خود با رهبری و نقش ویژه در معرفی ایشان به امام، شورای انقلاب، ریاست جمهوری و رهبری در دهه های گذشته پرداخت و گقت: “من آقای خامنه ای را از مشهد به تهران آوردم و با دوستان در شورای انقلاب صحبت کردم و به شورا بردم”. بسیاری از دوستان با سابقه انقلاب از این کار من گله کردند اما من گقتم “حضور ایشان لازم است”. مراحل بعد را هم که خود می دانید چگونه بوده. رابطه ما مثل دو برادر بوده اما مسائلی که در این سال ها پیش آمده موجب شده که ایشان دیگر به من اعتماد نداشته باشند، اگرچه من برادرانه راه برون رفت کشور را گفته ام.

هاشمی رفسنجانی بر اساس این سخنان و این دیدار انجام شده نتیجه گرفت در این وضعیت نمی توان کاری کرد و تاکید نموده بود که حضور من هم به صلاح نیست.

آفای هاشمی همچنین به وضعیت کشور و حاکمیت نظامیان بر عرصه های مختلف کشور پرداختند و گفتند: شرایط امروز تغییر کرده است.

ایشان با اشاره به دوران سازندگی گفتند: “مهندسی رزمی سپاه امکاناتی از جنگ داشت که در سازندگی کشور می توانست موثر باشد و ما در آن زمان پروژه هایی مثل راه سازی به آنان دادیم؛ هم برای کشور مفید بود و هم برای سپاه، اما حالا سپاه نبض اقتصاد، و سیاست خارجه و داخله را در دست گرقته و به کمتر از کل کشور راضی نیست.”

رئیس جمهور دوره سازندگی همچنین افزوده است: “اصلاح این وضعیت بدون هماهنگی آقای خامنه ای امکان پذیر نیست.”

هاشمی همچنین انتقادی هم از عدم پایبندی در دعوت ها کرد. ایشان گفتند: “در ۸۴ استانداران و برخی از چهره های اصلاحاتی آمدند و از من دعوت کردند؛ ما که آمدیم رفتند کاندیدای خودشان را آوردند و بسیاری از آنها را ما دیگر ندیدیم.” ایشان افزودند: “البته از آن دسته افراد در میان شما نیست و شما حتما مصمم هستید اما این هم واقعیتی است.”

اشاره آقای هاشمی به دعوت کسانی بود که در سال ۱۳۸۴ نیمه راه ایشان را رها کردند و دکتر معین را به صحته آوردند و با شکاندن آرا زمینه دخالت نظامیان و روی کار آمدن احمدی نژاد را فراهم ساختند.

خردادماه، رئیس دولت منصوب خواهد شد. طی روزهای پس از نوروز، رایزنی برای دعوت از هاشمی و خاتمی برای اعلام کاندیداتوری شدت گرفته است.

بزرگ ارتشتاران بزرگ ارتشتار

دکتر علی امنیی نخست وزیر آغازین دهه 1340 شاه است که عمر دولتش چندان نپائید. طرح اصلاحات ارضی همراه با گشایش فضای سیاسی از اصول برنامه ای دولت او بود که با حمایت "کندی" رئیس جمهور دمکرات امریکا به شاه تحمیل شده بود. دمکرات ها معتقد بودند ادامه استبداد و دیکتاتوری پس از کودتای 28 مرداد شاه به انفجار اجتماعی ختم خواهد شد و به همین دلیل از علی امینی حمایت کردند تا مبتکر اصلاحات شود و در ضمن، قدرت و اختیارات شاه را محدود کرده و با برپائی انتخاباتی قابل قبول، به مجلس و قوه قضائیه نیز استقلال نسبی ببخشد. دوران نخست وزیری علی امینی، دوران امید به بازگشائی فضای سیاسی ایران بود. نه تنها جبهه ملی جان تازه ای گرفت و در میدان جلالیه تهران یک اجتماعی چند ده هزار نفره برپا کرد، بلکه شایع است که "ایرج اسکندری" عضو کابینه قوام و از رهبران وقت حزب توده ایران نیز که با دکتر امینی همدرس و دوست قدیمی بود، می خواسته به ایران باز گردد بلکه با امینی به تفاهم رسیده و به نوعی به فعالیت آزاد حزب توده ایران رسمیت ببخشد! علی امینی نیز مانند اسکندری برای دورانی عضو کابینه قوام بود و یک دوره کوتاه نیز در کابینه مصدق حضور داشت. شاه، تنها یکسال توانست امینی و تقسیم قدرتش را تحمل کند و سرانجام توانست امریکائی ها را قانع کند که امینی را برکنار کرده و خودش مبتکر اصلاحات شود. چنین شد و شاه اصول 12 گانه ای را با عنوان خنده دار "انقلاب شاه و ملت" اعلام کرد. زیر بار انتخابات و برپائی مجلس نسبتا مستقل نرفت و پس از جابجا کردن چند نخست وزیر و پشت سر گذاشتن شورش 15 خرداد، نخست وزیر وقت "علم" را هم برد به دربار و "عباس هویدا" را بعنوان مجری فرامین و خواست خود نخست وزیر کرد. 15 سال بعد، اوضاع سیاسی و اقتصادی ایران به مراتب آشفته تر از آغاز دهه 1340 بود. دمکرات ها یکبار دیگر در امریکا بر سر کار آمده و این بار فردی به مراتب ضعیف تر از کندی اما با افکاری تقریبا مشابه او بنام "کارتر" بر سر کار آمده بود. از ابتدای سال 1356 تک جوش های یک انقلاب در ایران استبداد زده، ابتدا بصورت نامه نگاری معترضان سیاسی – از جمله علی اصغر حاج سید جوادی- با شاه آغاز شد. کم کم تظاهرات پراکنده مردم، اعتصاب های محدود و نا هماهنگ کارگری، اعتصاب در اتوبوسرانی، اعتصاب تاکسیرانان، اعتراض روشنفکران و فرصت طلبی های روحانیون برای عقب نماندن از شرایطی که پیش می آمد شکل گرفت. شاه که در سال 54 زیر بار برکناری هویدا و اندک اصلاحاتی نرفته بود، در سال 56 نیز به مقاومت خود ادامه داد و راه حل را در سفر به امریکا و مانور سیاسی تکراری دوران ریاست جمهوری جان. اف. کندی دید! او متوجه عبور زمان و فرصت های از کف رفته که به سرعت توفان، باقی مانده آنها نیز از کف می رفت نشد. سرانجام، پس از چند مانور بی نتیجه ( نخست وزیر کردن جمشید آموزگار، نخست وزیر کردن جعفر شریف امامی، تشکیل کابینه نظامی با نخست وزیری ارتشبد ازهاری، زمانی که دیگر به آخر خط رسیده بود، دست به دامن علی امینی شد اما امینی سیاستمداری هوشمند تر از آن بود که نداند وضع شاه از چه قرار است و کاری از دست او ساخته نیست. ارتشبد فردوست در خاطراتش از آشتی شاه با علی امینی، دعوت او به کاخ و شام های مشترک شاه و علی امینی می نویسد و این که امینی حرف ها و دعوت های شاه را می شنید اما سکوت می کرد و پس از خوردن شام کاخ را ترک می کرد. سرانجام شاه دست به دامن جبهه ملی شد. همان جبهه ای که علیه آن در زمان مصدق دست به کودتا زده بود. از میان سران باقی مانده این جبهه ( صدیقی، سنجابی و بختیار) که هر کدام پیشنهاد ها و شرایطی را مطرح می کردند اما به موفقیت خود و وفای شاه به وعده ها و تعهداتش اعتمادی نداشتند؛ سرانجام بختیار نخست وزیری را قبول کرد و شد آخرین نخست وزیر شاه و دولت مستعجل خود را تشکیل داد. دولتی که با انقلاب 57 سقوط کرد. این مرور بسیار کوتاه، در آستانه انتخابات ریاست جمهوری 92 که آشکارا رهبر و بیت رهبری سعی دارند یک نخست وزیر را با نام رئیس جمهور بر سر کار بیآورند، احتمالا ضرورت داشت. یعنی تکمیل کودتای انتخاباتی سال 1388 که هئوز قربانیان آن یا در زندان اند و یا در حصر خانگی. بویژه که در همین شماره پیک نت و به نقل از فیسبوک شخصی "علی خدائی" مطلبی را نقل کرده ایم در باره یکی از ملاقات های شاه . ملاقات با دکتر "اعتبار" از اعضای کابینه علی امینی که پس از برکناری علی امینی از نخست وزیری به فرانسه رفته و در واقع از بیم جان تن به خود تبعیدی داده بود.

علی امینی آخرین تیر ترکش سلطنت پهلوی دوم که به هدف ننشسته فرود آمد! علی امینیآخرین تیر ترکش سلطنت پهلوی دوم دکتر علی امینی از خانواده سلطنتی قاجار بود. مادرش فخرالدوله دختر مقتدر مظفرالدین شاه که هنوز مسجد او در ابتدای خیابان فخر آباد تهران واقع در دروازه شمیران برپاست. باغ فخرالدوله نیز روبروی همین مسجد قرار داشت. خانم فخرالدوله اولین شبکه تاکسیرانی در تهران را راه اندازی کرد و رضا شاه درباره او گفته بود: قاجارها یک مرد داشتند که آن هم فخرالدوله بود! دکترای اقتصاد از فرانسه بود و در کابینه‌های احمد قوام و دکتر محمد مصدق وزیر اقتصاد و دارایی بود. پس از کودتای ۲۸ مرداد دوران کوتاهی وزیر دارائی کابینه سپهبد زاهدی بود و سپس به حاشیه رانده شد تا در سال ۱۳۴۰ با حمایت دولت جان اف کندی در آمریکا به نخست‌وزیری رسید. آزادی فعالیت احزاب سیاسی از جمله جبهه ملی، اصلاحات ارضی و مبارزه با فساد از اقدامات دولت او بود. کوشش‌های او در کاهش نقش شاه در اداره امور کشور با حمایت بخشی از دستگاه ریاست جمهوری آمریکا، خیلی زود با مقاومت و مخالفت شاه روبرو شد و گفته می شود جبهه ملی نیز نتوانست با او همراهی کند. امینی در جریان انقلاب 57 از ایران خارج شد و تا پایان عمر در فرانسه زندگی کرد. کتاب خاطرات علی امینی از سوی دانشگاه "هاروارد" تحت عنوان خاطرات شفاهی ایران، در سال ۱۳۷۶ به همت محسن کچوئی صاحب امتیاز انتشارات "صفحه سفید" منتشر شد. پیک نت 27 فروردین

اتاقی ساکت که نظامی ترین نقطه جهان است + عکس

اتاقی ساکت که نظامی ترین نقطه جهان است + عکس

در سال 1968 حادثه ناگواری برای دو سرباز آمریکایی در مرز دو کشور پیش آمد. این دو سرباز به قصد قطع بوته ها و درختانی که بر روی و کنار پل متروکه ای که دو کشور را به هم متصل می ساخت و دید آنها را کم می کرد به سوی پل رفتند آما به محض رسیدن به مکان مورد نظرشان سربازان کره شمالی به آنها یورش برده و با استفاده از تبرهایی که آن دو آمریکایی برای قطع درخت آورده بودند، آنها را تکه تکه کردند.

در نقطه صفر مرزی میان کره شمالی و جنوبی، اتاقی آبی رنگ وجود دارد که در ماه ژوئیه 1953 قرارداد آتش بس میان دو کشور در آن به امضاء رسید. این اتاق را به منظور انجام تماس های اضطراری میان طرفین جنگ، یعنی آمریکا و کره جنوبی از یک سو و کره شمالی از سوی دیگر برای همیشه تاسیس شد.

به گزارش العرییه، اسم سالن کنفرانس را بر این اتاق اطلاق کرده اند تا نمایندگان دو کشور در صورت ضرورت برای انجام تماس های اضطراری در آنجا اجتماع کنند، اما پس از امضای قرارداد آتش بس بین دو کشور در سال 1953 نشست مهمی در این اتاق صورت نگرفته است. میکروفون های این اتاق در تمام 24 ساعت روشن بوده و هر صدایی را ضبط می کنند.

در این اتاق دو در نصب شده که هر کدام از آنها به سوی یکی از دو کشور باز می شود و نگهبان های طرفین نیز پس از هر ساعت عوض می شوند. برای تعویض نگهبانان، در هنگام ورود و خروج آنها، درها باز و سپس قفل می شوند. یک بار گارد کره شمالی پس از خروج از اتاق عمدا از قفل کردن دربی که به سوی کشورش باز می شود خوداری کرد، گارد کره جنوبی به تصور اینکه این درب قفل است به آن نزدیک شد،سرباز کره شمالی بلافاصله سعی کرد دست او را گرفته به زور او را به خاک کره شمالی بکشد، که همقطاران جنوبی اش متوجه شده و به یاری او شتافتند.

نگهبانان با کمربند سیاه

از آن زمان به بعد نگهبانان کره جنوبی مستقر در این اتاق مرزی حتما بایستی دارای کمربند سیاه تکواندو، کاراته یا یکی دیگر از ورزش های رزمی باشند.

در سال 1968 حادثه ناگواری برای دو سرباز آمریکایی در مرز دو کشور پیش آمد. این دو سرباز به قصد قطع بوته ها و درختانی که بر روی و کنار پل متروکه ای که دو کشور را به هم متصل می ساخت و دید آنها را کم می کرد به سوی پل رفتند آما به محض رسیدن به مکان مورد نظرشان سربازان کره شمالی به آنها یورش برده و با استفاده از تبرهایی که آن دو آمریکایی برای قطع درخت آورده بودند، آنها را تکه تکه کردند.

نظامی ترین منطقه غیر نظامی
بر این نقطه مرزی نام "منطقه غیر نظامی" اطلاق شده اما در عمل نظامی ترین نقطه جهان است، زیرا در دو طرف خط تماس، یک میلیون و ششصد هزار سرباز روبروی هم جبهه گیری کرده که در صورت آغاز درگیری تعداد آنها به 10 میلیون خواهد رسید.

کره شمالی تلفن این اتاق را که برای تماس های ضروری اختصاص داشت، قطع کرده و به تماس های آمریکایی ها و جنوبی ها پاسخ نمی دهد لذا آمریکایی ها و جنوبی ها مجبورند با استفاده از بلند گو پیام های خود را به طرف دیگر برسانند.

اگر قرار باشد، کسی بطور رسمی به کره شمالی برود، این اتاق تنها نقطه مرزی برای نقل انتقال میان دو کشور است که تا به حال چنین اتفاقی به ندرت صورت گرفته است.

لازم به یادآوری است که این روزها در پی تهدیدهای کره شمالی تمام شبه جزیره کره و منطقه مجاور در هراس و واهمه ناشی از این تنش جدی میان دو کشور بردار به سر می برد.

غریبه‌ی زیبا که در افغانستان مدرسه می‌سازد

در یک مدرسه روستایی نزدیک کابل، انجلینا جولی را یک کارگر امدادی یا مهندس می‌شناسند نه یک ستاره مشهور سینمای جهان. او در نزدیکی کابل یک مدرسه برای کودکان افغان ساخته است. این مدرسه که ساخت آن در سال ۲۰۱۲ آغاز شده بود گنجایش ۲۰۰ تا ۳۰۰ دانش آموز دختر را دارد. این دومین مدرسه‌ای است که خانم جولی برای دختران افغانستان ساخته است.

---

iran-emrooz.net | Sun, 14.04.2013, 10:05

انجلینا جولی، نماینده ویژه کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد، اواخر سال گذشته میلادی یک مدرسه در نزدیکی کابل ساخت. او قصد دارد تا با فروش جواهراتش مدرسه‌های بیشتری در افغانستان بسازد.
این ستاره زیبای هالیوود سال ۲۰۱۱ به «قلعه گودر» رفت و در بین ساکنان آن هوادارانی یافت؛ بین کسانی که هیچ فیلمی از آنجلینا جولی را ندیده‌اند و نمی‌دانند که او تا چه اندازه در جهان مشهور است. چنین کارهایی در کشوری مانند افغانستان که هنوز زیر تاثیر شدید فرهنگ آخوندی و طالبانی قرار دارند، بسیار سخت و مشکل‌آفرین است. جنجال برانگیز است.
حمیرا، دختر ۱۳ ساله یکی از ۲۵۰ شاگرد دختری است که در مدرسه‌ی ساخته‌شده از سوی آنجلینا جولی در نزدیکی کابل درس می‌خواند. او می‌گوید: «ما پیشتر در یک انباری پشت مسجد درس می‌خواندیم که بسیار سخت بود. حالا بسیار خوشحالیم که یک مدرسه داریم. اینجا جای بسیار زیبایی است.»
حمیرا در پاسخ به این پرسش که چه کسی این مدرسه را ساخت، با لبخند جواب می‌دهد: «یک خانم امریکایی زیبا».
مدرسه دو طبقه‌ای که در ۳۰ کیلومتری شمال کابل ساخته شده، پنجره‌های بزرگی دارد و دیوارهایش با رنگ آبی آسمانی رنگ شده است. بر دیواره بیرونی مدرسه بر روی لوحی نوشته شده: «از طریق مساعدت سخاوتمندانه انجلینا جولی، نماینده ویژه کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان».

حتی مدیر این مدرسه، گل‌رحمان ایاز, نیز نمی‌داند که آنجلینا جولی کیست. ظاهرا او فکر می‌کند که خانم جولی یک کارمند ارشد کمیساریای عالی پناهندگان است. ایاز پس از آن که فهمید جولی ستاره سینما است، با تردید گفت: «جدی؟ به هرحال، او یک زن بزرگ است، بسیار مهربان».
ایاز از آنجلینا جولی خواست تا از انباری پشت مسجد دیدن کند که در آن زمان به عنوان کلاس درس از آن استفاده می‌شد. ایاز گفت: «او (انجلینا) بسیار فروتن است. روی خاک می‌نشیند. او به هیچ‌وجه مانند یک ستاره سینما رفتار نمی‌کند.»
صابره، تنها معلم زن مدرسه فکر می‌کرد که آنجلینا جولی یک متخصص بازسازی است که آمده تا مدرسه بسازد. صابره ۳۰ ساله می‌گوید: «من فکر کردم که او مهندس است. من هرگز فیلم‌های او را ندیده‌ام اما امیدوارم که برگردد.»
در زمان حاکمیت طالبان بین سال های ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱، سینماها تعطیل بود، و زنان و دختران اجازه نداشتند که به مدرسه بروند. اما امروزه، افغان‌ها بسیار مشتاق سینما هستند، هرچند که آنان فیلم های ملودرام هندی را به فیلم های امریکایی ترجیح می دهند.
مقامات افغانستان می‌گویند که میلیون‌ها کودک که حدود ۴۰ درصد آنان دختر هستند، به مدرسه‌ها برگشته‌اند؛ اما به گفته کبیر حقمل، یکی از مدیران وزارت آموزش افغانستان، نیمی از ۵/ ۱۰ میلیون شاگرد مدرسه در این کشور هنوز زیر چادر و در فضای باز درس می‌خوانند، و ۲۰۰ هزار معلم شاغل در مدارش از سواد و شرایط کافی برای تدریس برخوردار نیستند.

آقای خاتمی «جایگاه شما در مختصات سیاست ایران کجاست؟»

حسین اسدی

---

iran-emrooz.net | Sun, 14.04.2013, 10:03

به دنبال دعوت عده‌ای از طرفداران آقای خاتمی از ایشان برای حضور درانتخابات ریاست جمهوری ۱۳۹۲، اخیرا هم «برنامه‌ای» با عنوان «بیم‌ها و امیدها، باید و نبایدها»، با امضای ٤٦ نفر از مشاوران اقای خاتمی وبرخی از چهره‌های شاخص اصلاح‌طلب هم چون عبدالله نوری، غلامحسین کرباسچی، محمدرضا خاتمی، عبدالواحد موسوی لاری و معصومه ابتکار اعلام و با تایید آن از طرف ایشان انتشار پیدا نموده است. و به دنبال آن نیز ستادی بنام ستاد “آفتاب صبح امید” و به همین منظور تشکیل گردیده است.
قبل از پرداختن به «آفتاب صبح امید»ی که هنوز برنتافته است، بایستی قبلا به امید‌هایی که در گذشته نه چندان دور، و در زمانیکه اصلاح طلبان مقام‌های ریاست قوه مجریه و اکثریت نمایندگان مجلس شورای اسلامی را به دست داشتند، در مردم بوجود آوردند و دلایلی که آنان قادر به تحقق شعار‌های خود نگردیدند بپردازیم. و بی‌ربط نیست اگر در همین جا به اخطارها و مطالبی از سرمقاله‌ی آقای عباس عبدی در روزنامه نوروز، ٢٠ تیر ١٣٨١ در همان زمان اشاره کنیم:
«جناب آقای خاتمی!
جایگاه شما در مختصات سیاست ایران کجاست؟ آنان که از این ستون به آن ستون را فرج می‌دانند و سیاست دیم را پیشه کرده اند، هیچ امیدی به باروری کاشته‌هایشان در این زمین عقیم سیاست ندارند، اما شما چرا؟ تا کی باید استخوان لای زخم گذاشت و این وضعیت را ادامه داد؟ اگر شما نگران از فروپاشی یا بحران‌های دیگر هستید، آیا ادامه این وضع این نگرانی را برطرف می‌کند یا تشدید؟ به نظر می‌رسد که این نگرانی جایگاهی ندارد، زیرا بقول مولا از آنچه که می‌ترسیم با این رفتار خود به گونه‌ای عمل می‌کنیم که با سرعت بیشتری به آن نزدیک می‌شویم. نیازی به نگرانی بیشتر برای این ملک نیست، چرا که از سیاهی بالاتر رنگی نیست. شما بر طبق عهدی که با ملت بسته‌اید، موظف به اجرای آن هستید و هیچ امری بدتر از نقض پیمان و عهد نیست. بنابراین چاره‌ای ندارید جز این که با مردم شفاف سخن بگویید.»
و به دنبال آن بیادآوری چند نکته بپردازیم:
الف. بی‌شک تنظیم‌کنندگان این پیشنهاد همگی بنا برسوابقشان انسانهای شریف و میهن پرستی هستند که از روی دلسوزی به حال مملکت، ولی بظاهر غافل از درد اصلی مردم ایران که ناشی از تهی بودن قانون اساسی جمهوری اسلامی از هر گونه جوهر مردمی، و خالی از هرگونه شناخت و توجهی به حق ذاتی و اولیه انسان‌های جامعه به آزادی عقیده و حقوق اولیه است، چنانکه خود بیان می‌دارند هنوز هم بنام «دل‌بستگان به امام و انقلاب اسلامی و همه خدمت‌گزاران صدیق جمهوری اسلامی...» به تکاپو افتاده و دست به ارائه جنین پیشنهادی را زده‌اند. اما چه بهتر بود که آنان حداقل در قضاوت خود نسبت به روند مبارزاتی مردم ایران، جنبه انصاف بیشتری را رعایت نموده، و از دست زدن به چنین ادعا‌هایی خود داری می‌کردند که گویا:
«حركت اصیل ملت ما از انقلاب مشروطیت، تا انقلاب اسلامی سال ١٣٥٧ و پس از آن، تحركی مستمر برای نیل به ازادی، استقلال و پیشرفت درعین پایبندی به موازین و ارزش‌های اصیل دینی!!، معنوی و اخلاقی بوده است. در انقلاب اسلامی ایران، خواست تاریخی ملت در پرتو اندیشه رهبری امام خمینی (ره) با هویت دینی و فرهنگی ایرانی همسو شد و به استقرار نظام جمهوری اسلامی انجامید كه دراساس آن نه تنها دینداری با ازادی، استقلال، پیشرفت و دموكراسی ناسازگارنیست!!».
که هم تحریف تاریخ است، و هم ادعائیست نادرست. چه وقتی که آنان صحبت از ” پایبندی به موازین و ارزش‌های اصیل دینی” ملتی می‌کنند، بایستی تذکر دهند که از موازین و ارزش‌های کدام دین در جامعه صحبت می‌نمایند؟ و گرنه چنین بنظر خواهد رسید که آنان نیز همانند هم مسلکان خود همه چیز را از پشت عینکی می‌بینند که هر جسم و پدیده‌ای را به رنگ دین و مذهب خود آنان نشان می‌دهد. یا زمانیکه آنان «خواست تاریخی ملت در پرتو اندیشه رهبری امام خمینی... استقرار نظام جمهوری اسلامی» را عملی شده می‌بینند، ادعائیست نادرست چه اگر خواست ملت ایران چنانکه آنان بیان می‌دارند عملی گردیده بود، که دیگر نیازی به تاکید آنان بر اینکه «دینداری با آزادی، استقلال، پیشرفت و دموكراسی ناسازگار نیست» نبود، و ما نیز محتاج به بحث و گفتگو در باره نظامی نبودیم که خمینی پایه‌گذار آن بوده و به نتایجی که شاهدیم منجر گردیده است.
ب. حق هر شهروند ایرانی است که هر فردی را که خود صلاح بداند، برای انتخاب هر شغل و مقامی که او را شایسنه آن می‌داند به مردم معرفی نماید، و اگر عملکرد آقای خاتمی درگذشته و در ارتباط با مقامی که برای انتخاب بدان، از ایشان دعوت می‌شود سئوال برانگیز نبود، بحث در باره نامزدی ایشان هم بی معنی و زائد بود. اما از آنجا که اعمال و رفتار آقای خاتمی در دوران ریاست جمهوریش خالی از پاره‌ای ایراد و انتقاد نیست، در این آشفته بازار سیاسی در نظام جمهوری اسلامی ایشان بطور حتم برای احراز پست ریاست جمهوری از بسیاری از کادرهای کنونی این نظام مناسب ترند. ولی بحث درباره نامزدی مجدد ایشان خالی از فایده نخواهد بود.
ج. دعوت کنندگان از ایشان چه بخواهند و چه نخواهند، با ید بدانند که مردم درعین قائل بودن تفاوت میان آقای خاتمی و دیگر زمام داران جمهوری اسلامی، و با احترام به شخصیت ایشان، خاطره چندان درخشانی از عملکردایشان در گذشته بیاد ندارند. لذا مردم حق مسلم خود می‌دانند که قبل از انتخاب مجدد ایشان این سئوال را مطرح کنند، که جناب خاتمی «جایگاه شما در مختصات سیاست ایران این بار کجاست؟» آیا شما به دنبال پیدا کردن راه حلی برای رفع مشکلات جامعه ملتهب و بحران زده و ناراضی از تورم و گرانی و بیکاری و فقر و فساد و تبعیض کنونی می‌باشید؟ و یا بازهم چون گذشته برای «حفظ نظام» قصد گذاشتن سر پوشی دیگر بروی بحران‌ها اختلاف‌ها و تضاد‌های حاکمیتی دارید که هم اکنون در تمام بخش‌ها و نهادهای تحت امرولی مطلقه فقیه با آن روبروست؟ و اضافه کنند که شما با چه برنامه‌ای و با چه ابزاری قصد دارید این بار آنچه را که در دو بار قبل موفق به انجامش نگردید را، آنهم در شرایطی بسی سختر از آن دوران به سرانجامی رسانید؟ آنان حق دارند از کسی که مدعی «مرم سالاری» است بخواهند که او در جهت تحقق برنامه‌هایش چه تدبیری اندیشیده است، و عبور از تله‌های گوناگونی که در قالب قانون اساسی جمهوری اسلامی برای جلوگیری از رأی آزادانه مردم تعبیه گردیده است، و ارتجاع حاکم هم در دفعات قبل نیز به استناد آنان تمام بر نامه‌هایش را بشکست کشانده است چه تدبیری نموده است؟
جواب بدین سئوال‌ها از آن نظر حاوی اهمیت است، زیرا شرایط حاکم بر کشور در حال حاضر و زمان ریاست آقای خاتمی بر قوه مجریه بکلی متفاوتند، و اگر در آن زمان تقریبا تمامی خواسته‌های آقای خاتمی و اصلاح طلبان در شرایطی بسیار مساعد تر به نتیجه‌ای نرسید، چگونه آنان می‌خواهند در شرایطی به‌مراتب بدتر به «مردم‌سالاری» مورد نظر خود جامه عمل بپوشانند. برای روشن‌تر شدن مطلب ابتدا بطور خلاصه به تشریح وضعیت سیاسی در آن زمان و سپس به ذکر عمده ترین پروژه‌های نیروهای اصلاح طلب و سرنوشت انان می‌پردازیم:
پس از اتمام زمام‌داری آقای رفسنجانی، و از آنجا که پس از خاتمه جنگ دولت او با توجه کمتری به برنامه‌های توسعه سیاسی، مرکز ثقل برنامه‌های دولت خود را بر روی توسعه اقتصادی، و استقراض و جذب سرمایه‌های خارجی قرار داده بود. سیاستی که در اثر آن و با رونق تولید و کار در کشور، شرایط درون جنگ به شدت تغییر یافت و مطبوعات و گروه‌های متعددی در فضای سیاسی کشور به فعالیت مشغول گردیدند. و چنین اوضاعی سبب گردید که مطالبات سیاسی در جامعه کم کم افزایش یافته و زمینه را برای پیروزی نیروهایی فراهم آورد که به این تحولات توجه نموده، وعملی نمودن چنین خواستها و مطالباتی را در برنامه خود قرار داده بودند. فراهم بودن چنین زمینه‌ای از یکطرف و جلوگیری نظام از فعالیت هر نیروی دگراندیش دیگری که خارج از نظام قرار داشت، سبب این گردید که نیرویی به نام نیروی اصلاح‌ طلب به عنوان یک جناح و جریان سیاسی از داخل حکومت قد علم نموده، و موفق گردد که آقای محمد خاتمی را با بیش از ۲۰میلیون رأی در سال ۱۳۷۶ به مقام رییس قوه مجریه جمهوری اسلامی رساند، و پس از آنهم اکثریت کرسی‌های مجلس ششم و اکثریت مطلق نخستین شورای شهر تهران را تصاحب نمایند. این نیرو به مدت هشت سال متوالی کنترل دولت و چهار سال اکثریت نمایندگان مجلس ششم را در اختیار داشت. و در این زمان عملا بهترین شرایط لازم برای یکسری تغییرات بنیادین و ساختاری در نظام و قانون اساسی آن به صورت واقعی بوجود آمده بود. اصلاح‌ طلبان اما که حفظ نظام جمهوری اسلامی، و التزام عملی و بدون قید و شرط به قانون اساسی آن را در صدر بر نامه‌های خود قرار داده بودند، در پی بوجود آوردن تغیرات بنیادین در نظام جمهوری اسلامی نبوده و فقط قصد این را داشتند که با کسب بخشی از قدرت سیاسی در درون نظام، اصلاحات لازمه را در چارچوب قانون اساسی جمهوری اسلامی و تا حدی که این قانون اجازه می‌داد عملی نمایند. و خط قرمز و جهت چنین اصلاحاتی را هم شخص آقای خاتمی بدین شکل بیان می‌کرد «رسیدن به یک جامعهٔ مدنی و قانون‌مدار، دستیابی به مردم‌سالاری دینی و توجه ویژه به مشکلات جوانان». عدول آقای خاتمی ازاین شعارها در عمل و تن دادن بگردنکشی‌های ولی فقیه و ارگانهای زیر تظر او باعث این گردید که راه برای حمله تمام عیار به نیرو‌های خواهان اصلا حات عمیق باز گردیده، و ارتجاع با محوریت شخص خامنه‌ای قادر گردد که تمام برنامه‌هایی رئیس دولت و نیروهای وفادار به او را یکی پس از دیگری در نطفه خفه نماید. برای روشن شدن بهتر این موضوع در اینجا به اساسی ترین پروژه‌های ارائه شده و نتایج حاصله از آن می‌پردازیم:
الف- کوشش در جهت نهادینه کردن آزادی اجتماعات
آقای عبدالله نوری وزیر کشور آقای خاتمی و یکی از از مهره‌های اصلی دولت او با انتصاب آقای مصطفی تاج‌زاده به عنوان معاونت سیاسی خویش تلاش نمود تا امر آزادی برگزاری اجتمعات در ایران را نهادینه نماید. بطوریکه در دوران وزارت او گروه‌ها و اقشار مختلف مردم می‌توانستند به منظور برگزاری تجمعات از وزارت کشور بدون هر گونه مشکلی مجوز بگیرند. آقای خامنه‌ای که پس از تشکیل نیروی انتظامی کنترل و نظارت بر آن را کاملا خود بعهده گرفت، و اجازه هیچگونه نظارت و کنترلی به وزارت کشور که امرحفظ امنیت کشور و تجمعات را بر عهده داشت نمی‌داد. و در چنین حالتی دست وزارت کشور از حفاظت از تجمعات بسته، و تقریباً تمام تجمعاتی که از نظر جناح محافظه‌کار حاکم «نامطلوب» شناخته می‌شدند، از طرف شبه‌نظامیانی که با عناوینی چون گروههای فشار، لباس شخصی‌ و انصار حزب‌الله مشهور بودند و از حمایت بی دریغ نهادهای امنیتی و نظامی نیز برخورداربودند به خشونت کشیده می‌شد بدون اینکه وزارت کشور قادر باشد جلو چنین ترک تازی‌هایی را یگیرد. آقای نوری وزیر کشور آقای خاتمی هم طولی نکشید که توسط مجلس پنجم که اکثریت آن در دست جناح وابسته به ولی فقیه بود، بدلیل گسترش آزادیهای سیاسی و به بهانه دفاع او از غلامحسین کرباسچی شهردار سابق شهر تهران استیضاح و برکنار گردید.
ب- رشد و گسترش تشکل‌های سیاسی و سازمانهای صنفی
به دنبال پیروزی اقای خاتمی در انتخابات هفتمین دورۀ ریاست جمهوری درسال ۱۳۷۶ میل به مشارکت سیاسی مردم، احزاب و تشکل‌های سیاسی از رشد قابل ملاحظه‌ای برخوردار گردید. نهادهای عمومی غیر حکومتی (NOG) در راستای تقویت جامعه مدنی، شوراهای اسلامی شهر و روستا در سراسر کشور تشکیل شدند. وجود چنین شرایطی باعث این گردید، که جبهه‌ای مرکب از چپ سنتی درون نظام که، در زمان حیات خمینی از حمایت مستقیم او بر خور دار بود، کارگزاران سازندگی، نیروهای اصلاح طلب جبهه مشارکت و لایه‌هایی از جریان ملی مذهبی، سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی و دفتر تحکیم وحدت به نام جبهه دوم خرداد تشکیل گردد. با باز شدن نسبی فضای سیاسی، سازمان‌های تشکیل دهنده این جبهه در فاصله بسیار کمی از رشد قابل ملاحظه‌ای برخوردار گردیدند. در کنار آن فعالیت‌های مطبوعاتی شدت گرفت و رکود پیشین در عرصهٔ مطبوعات تا اندازه زیادی مرتفع گردید. فعالیت‌های دانشجویی دوباره جان گرفتند و دانشجویان بار دیگر به یکی از نیروهای پیشرو و موثر جریانات اصلاح طلب بدل گشتند.
با سپری شدن زمان، و عدم پیشرفت چشم‌گیری در اصلاح امور از یکطرف، و افزونی یافتن انتظارات مردم از طرف دیگر، اعتراضات مردمی شدت بیشتری بخود گرفت. یکی از نمونه‌های بارز این اعتراضات که سرکوب آن نقش عمده‌ای در جریان سرکوبی کل جنبش اصلاح طلبی بازی کرد، اعتراض دانشجویان دانشگاه تهران به توقیف روزنامه سلام در ۱۸ تیر ماه ۱۳۷۸ بود. که به کشته شدن حداقل یک دانشجو و ویرانی و به تخریب محل سکونت دانشجویان زیادی منجر گردید. پس از بر ملا شدن اعمال خشونت‌بار و وحشیانه طرفداران نظام نسبت به دانشجویان، ابتدا خامنه‌ای بر ستمی که به دانشجویان روا گردیده بود اشک تمساح ریخت و پس از آن اما بلافاصله اراذل اوباش و نیروهای وفادار بخود را که تحت حمایت نیروهای انتظامی و نظامی قرار داشتند به میدان فرستاد. اوباشان او با حمله به کوی دانشکاه تهران و سایر خوابگاه‌های دانشجویی از هیچ جنایتی فرو گذار نکردند، و از این طریق موفق گردیدند که جنبش دانشجویی را سرکوب نمایند.
عدم حمایت قاطع ارگانهای دولت آقای خاتمی و نیرو‌های اصلاح طلب از دانشجویان سبب این گردید که ذوب شدگان در ولایت مغرور از این پیروزی به سراغ دولت اصلاحات روند، آنراقدم بقدم بعقب رانده و در نهایت فلج نمایند. بطوریکه آقای خاتمی مجبور گردید اعتراف نماید که «مراکزی در کشور به بحران سازی مشغولند و رئیس جمهور به طور متوسط در هر ۹ روز با یک بحران جدی دست به گریبان است». نتیجه اینکه سازمان‌های سیاسی و مدنی و فعالین اجتماعی از آن پس در میدانی بدون هرگونه حفاظ قانونی در مقابله با نیرو‌های نظامی، انتظامی و لباس شخصی‌های قرار گرفتند و به سر نوشت غمناکی که امروز شاهد آنیم دچار شدند.
ج- اصلاح قانون مطبوعات
اولین اقدام مجلس اصلاح طلب یعنی اصلاح قانون مطبوعات که می‌توانست قدمی در راه رفع نسبی سانسور و خلاصی از چنگال “دادگاه‌های” فرمایشی باشد، را آقای خامنه‌ای در تاریخ ١٦ مرداد ٧٩ طی نامه‌ای بشرح زیر که بعدا بحکم حکومتی معروف گردید نقش بر آب نمود:”بسم الله الرحمن الرحیم جناب حجت الاسلام و المسلمین آقای کروبی ریاست مجلس شورای اسلامی و حضرات نمایندگان محترم با سلام و تحیات، مطبوعات کشور سازنده افکار عمومی و جهت دهنده همت و اراده مردمند، اگر دشمنان اسلام و انقلاب و نظام اسلامی مطبوعات را در دست بگیرند یا در آن نفوذ کنند خطر بزرگی امنیت، وحدت و ایمان مردم را تهدید خواهد کرد و اینجانب سکوت خود و دیگر دست اندرکاران را در این امر حیاتی جایز نمی‌دانم. قانون مطبوعات کنونی تا حدودی توانسته است مانع از بروز این آفت بزرگ شود و تفسیر آن و امثال آنچه در کمیسیون مجلس پیش بینی شده مشروع و به مصلحت کشور و نظام نیست. سید علی خامنه‌ای”.
این حکم حکومتی بعدا مقدمه‌ای گردید، که بعدا “تعطیل فله‌ای روزنامه‌ها” نام گرفت، ارتجاع حاکم با تشکیل داد گاه‌های فرمایشی تقریبا تمامی روزنامه‌های اصلاح طلب را یکی پس از دیگری تعطیل نمود، و از این طریق ارتباط اصلاح طلبان با جامعه را قطع کرد.
د. کاهش تشنجات بین‌المللی و مساله هسته‌ای
پس از اینکه مجاهدات دولت آقای خاتمی به عقد «توافقنامه گلستان» میان ایران و سه کشور اروپایی آلمان، فرانسه و انگلیس منجر گردید، توافقنامه‌ای که می‌توانست با اتکا به آن منافع ملی ایران در جهت رسیدن به استفاده صلح آمیز از انرژی هسته‌ای تامین گردیده و از خطرات بعدی هم جلوبگیرد. چه در آن میان طرفین توفق گردیده بود که:
«کشور‌های اروپایی تعهد نمودند:
* سه کشور اروپایی «حق ایران را برای استفاده صلح آمیز از انرژی هسته‌ای برابر با معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای شناسایی می‌کنند.
* به محض این که نگرانی‌های بین المللی از جمله نگرانی‌های سه کشور کاملاً برطرف شود، ایران می‌تواند انتظار داشته باشد که به طور آسان تری به فناوری مدرن و اقلام دیگری در حوزه‌های مختلف دست یابد. سه کشور، با ایران برای ارتقای امنیت و ثبات در منطقه از جمله ایجاد منطقه عاری از سلاح کشتار جمعی در خاورمیانه، مطابق با اهداف سازمان ملل متحد، همکاری خواهند نمود.
* «پروتکل الحاقی به هیچ وجه قصد مخدوش کردن حاکمیت، وقار ملی و یا امنیت ملی کشورهای عضو را ندارد.»
٢ - در عوض ایران تعهد نمود که:
* «همکاری کامل با آژانس بین المللی انرژی اتمی و پاسخ به الزامات و سؤالات باقی مانده آژانس به صورت شفاف و حل و فصل آنها و اصلاح هرگونه قصور احتمالی. امضای پروتکل الحاقی و آغاز فرایند تصویب آن و اجرای پروتکل الحاقی تاپیش از تصویب آن به عنوان یک اقدام حسن نیت. تعلیق تمامی فعالیت‌های غنی سازی اورانیوم و بازفرآوری به صورت داوطلبانه به صورتی که آژانس تعریف می‌کند.»
آقای خامنه‌ای برای از اعتبار انداختن این توافق نامه، در دیدار با دانشجویان دانشگاه‌هاى یزد در دوازدهم دی ماه ١٣٨٦ بیان داشت که: «من همان وقت [روزهای آخر حکومت آقای خاتمی] هم در جلسه مسئولان كه از تلویزیون پخش شد، گفتم اگر چنانچه بخواهند به این روند مطالبه پی درپی ادامه دهند بنده خودم وارد میدان می‌شوم. همین كار راه هم كردم، بنده گفتم بایستی این روندعقب نشینی متوقف شود و تبدیل به روند پیشروی و نخستین قدمش هم باید در همان دولتی انجام بگیرد كه این عقب نشینی در آن دولت انجام گرفته.»
پس از خاتمه دولت آقای خاتمی با در دست گرفتن زمام امور هسته‌ای توسط شخص خامنه‌ای و باز گذاشتن دست احمدی نژاد ذر رجز خوانیهای پوچ و بی محتوا، تمام کوشش‌های انجام شده را زیر پا گذاشت، و سیاست پیش گرفته از طرف این دو منجر به اعمال تحریم‌های کمر شکنی گردید، که عواقب آن دامنگیر کشور و مردم ما گردیده است.
ه- “لوایح دو گانه”
لوایح دو گانه‌ی «اصلاح قانون انتخابات مجلس» و «تبیین حدود وظایف و اختیارات رئیس جمهور». که اصلاح طلبان آن را ستون فقرات خواست‌های خود اعلام نمودند، و حتی پاره‌ای از آنان اعلام آمادگی کرده بودند که چنانچه مجلس موفق به تصویب این لوایح نگردد، آنان آن را به رفراندوم عمومی خواهند گذاشت. و آقای خاتمی هم قول ایستادگی تا آخر بر روی لزوم تصویب آنها داده بود، پس از یک نطق آبکی خامنه‌ای به سرنوشتی دچار گردید که سایر خواسته‌ها و مطالبات اصلاح طلبان تا کنون دچار آن شده بودند.
یک روز پیش از اینکه مجلس شورای اسلامی بررسی لوایح رئیس جمهور را آغاز کند، آقای خامنه‌ای در سخنانی، مخالفت غیرمستقیم اما آشکار خود را با این لوایح اعلام کرد. او در سخنان خود در روز ۱٣ آبان تصریح کرد که ساختار قانون اساسی وظایف همه را مشخص کرده است. و فقط همین اظهار نظر خامنه‌ای کافی بود که آقای خاتمی با خفت تمام نامه زیر را به آقای کروبی بنویسد و این دولایحه حیاتی را بدون هر گونه مقاومتی پس بگیرد.
“به نام خدا
حجت الاسلام والمسلمین جناب آقاى کروبی رییس محترم مجلس شوراى اسلامی
با سلام
یک سال و نیم پیش به امید فراهم آوردن زمینه ى برگزارى انتخابات عادلانه و در جهت دفاع از حقوق مسلم مردم که صاحبان اصلی انقلاب و کشورند و به منظور جلوگیرى از اعمال سلیقه در فرآیند مهمی که پایه نظام مردمسالارى دینی است، لایحه ى اصلاح قانون انتخابات را تقدیم مجلس شوراى اسلامی کردم، همچنین براى سامان دادن به سازوکارهاى اعمال مصونیت مسلم و مصرح رییس جمهورى در اجراى قانون اساسی و یافتن ضمانت اجراى این مصونیت که در قانون اساسی فقط براى رییس جمهورى ذکر و تصریح شده است، و نیز براى پاسداشت تعهد و سوگند رییس جمهورى که منتخب مستقیم مردم و در نتیجه مواجه با انتظارهاى فراوان عموم و داراى حقوق واقعی و مسوولیت‌هاى سنگین است، لایحه اصلاح مواردى از قانون حدود وظایف و اختیارات رییس جمهورى را براى بررسی و تصویب به مجلس محترم شوراى اسلامی ارسال داشتم و پس از آن نیز طی نامه اى حداقل انتظارهاى خود را بیان کردم.
شوراى محترم نکهبان حتی علیرغم مصوبات روشن و متقن پیشین خود در مورد وظایف و اختیارات رییس جمهورى هر دو لایحه را با اشکالات فراوان به مجلس بازگرداند و با وجود انعطاف فراوان نمایندگان مجلس و نمایندگان دولت همچنان بر نظرات خود پافشارى کرد.
گفتنی است که متاسفانه به نظر ما حتی در موارد متعددى نقض قانون فعلی انتخابات نیز از سوى هیات‌هاى نظارت و شوراى نکهبان به چشم می‌خورد، از آنجا که پاسخگویی وظیفه ى قانونی همه ى ارکان و اجزاى نظام جمهورى اسلامی و برآمده از حقوق اساسی ملت ماست ، امیدوارم شوراى نکهبان نیز خود را مافوق مسوولیت نداند و در سالی که از سوى رهبر معظم نیز سال پاسخگویی نام گرفته است پاسخگوى اقدامات خود طی سالیان گذشته به خصوص در جریان انتخابات اخیر باشد.
به هرحال از آن جهت که احتمال می‌دهم باقی ماندن این دو لایحه در دستور کار مجلس در آینده موجب تغییرات بیشترى بر خلاف روح کلی و حقوق و منافع مردم و نقش و موقعیت رییس جمهورى بشود، با توجه به این که این دو لایحه به تصویب نهایی نرسیده است تقاضاى استرداد آنها را از مجلس شوراى اسلامی دارم.»
و- سند چشم انداز ٢٠ ساله
ابن سند که در سالهای ٨١ و ٨٢ تنظیم گردید قرار بود ایران از منظر آن، کشوری گردد: «توسعه یافته، متکی بر اصول اخلاقی و مردم سالاری، برخوردار از آزادیهای مشروع، عدالت اجتماعی، حفظ کرامت و حقوق انسانها، بهره مند از امنیت اجتماعی و قضایی، دارای دانش پیشرفته و توانا در تولید علم و فناوری، بهره‌مند از سهم برتر منابع انسانی و سرمایه اجتماعی در تولید ملی امن و مستقل، برخوردار از رفاه و تامین اجتماعی و فرصت‌های برابر، دارای همبستگی میان مردم و حكومت و استحكام نهاد خانواده، به دور از فقر و فساد و تبعیض، بهره مند از محیط زیست مطلوب، برخوردار از شهروندانی فعال و مسئولیت پذیر و رضایتمند و حساس نسبت به وجدان کاری، انضباط و سازگاری اجتماعی، دست یافته به جایگاه اول اقتصادی، علمی و فناوری در منطقه، الهام بخشی فعال رشد پرشتاب و مستمر اقتصادی، ارتقای نسبی درآمد سرانه و رسیدن به اشتغال کامل، نواندیشی و پویایی فکری و اجتماعی، و به طور خلاصه پر كشیدن به جامعه اخلاقی، دارای تعامل سازنده و موثر با جهان و نهایتاَ مفتخر به ایرانی بودن.»
آقای خامنه‌ای هم در آن زمان و در دیدار با جوانان و دانشجویان دانشگاههاى استان همدان گفتند که: «شما جوانهاى عزیز این سند چشم‏انداز را مطالعه کنید. اگر کسى دقت نکند، ممکن است خیال کند افرادى نشسته‏اند و انشاء نوشته‏اند؛ ولى نه، بدانید انشاء نیست. کلمه کلمه‏ى این چشم‏انداز - با تأکید مى‏گویم - محاسبه شده است. اینکه ما گفتیم در بیست سال آینده مى‏خواهیم کشورِ اول منطقه در این خصوصیات باشیم و این شاخصها را داشته باشیم - که در سند دو صفحه یىِ چشم‏انداز ذکر شده - کلمه کلمه‏ ى اینها بررسى و محاسبه و کارشناسى شده است.»
پس از ١٠ سال که از تصویب این سند چشم انداز می‌گذرد، آنچه از این بهشت موعود به جای مانده است، چیزی جز جامعه‌ای ملتهب و بحران زده و ناراضی از تورم و گرانی و بیکاری و فقر و فساد نیست.
آنچه در بالا ذکر گردید همگی در محیطی انجام گرفته بود که به مراتب مساعدتر از محیطی بود که اکنون بر مملکت ما حاکم است. در آن زمان هنوز - چه فر مان یزدان، چه فرمان آقای خامنه ای- به شدت کنونی بر قرار نبود. آقای خامنه‌ای هنوز برکلیه امور تسلط کامل نیافته بود، و سلطه خویش را بر سیاست خارجی به طور اعم و سر نوشت مناقشه هسته‌ای به طور اخص گسترش نداده بود، رابطه کشور با کشورهای همسایه و منطقه‌ و به طور کلی در سطح بین الملل در شرایط دشوار و انزوای کامل کنونی قرار نداشت، چیزی همانند حمایت بی‌قید و شرط از نظام دیکتاتوری در سوریه و حفظ بشار اسد به قیمت کشتار هزاران هزار مردم سوریه که باعث انزوای کشور حتی در میان مسلمانان گردیده است موجود نبود، اثرات پای‌فشاری بی‌نتیجه و زیانبار اقای خامنه‌ای بر ادامه مسیر جاری بحران هسته‌ای اجماع بین المللی را در اعمال سخت‌ترین و بی‌سابقه‌ترین تحریم‌ها و مجازات‌های بر مملکت ما بوجود نیاورده بود، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی هنوز موفق نگردیده بود امور اقتصادی کلان مملکت را قبضه نموده و از آن به عنوان اهرمی برای جا انداختن نظریات سیاسی خود و فرد رهبر استفاده کند. و خلاصه اینکه حاکمیت چنین هزینه‌های کلانی را در طول هشت سال گذشته به منظور جایگزینی نظامی مبتنی بر اراده فردی بر کشور را تحمیل نکرده بود، دستاوردی که بعید بنظر می‌رسد که حاکمیت به سادگی آن را نادیده گرفته و به تقسیم قدرت رضایت دهد چه هیچ قرینه‌ای هم دال بر آن وجود ندارد.
توجه به همین واقعیت‌های بر شمرده است که ما را به طرح دو باره این سئوال وا می‌دارد که جناب خاتمی «جایگاه شما در مختصات سیاست ایران کجاست؟» آیا شما بدنبال پیدا کردن راه حلی برای رفع مشکلات جامعه ملتهب و بحران زده و ناراضی از تورم و گرانی و بیکاری و فقر و فساد و تبعیض می‌باشید؟ و آیا نگاهی به گذشته هنوز هم شما را به عدم توان انجام هر گونه اصلاحی در چارچوب نظام کنونی نرسانده است؟ و آیا به نظر شما بهتر نیست که تمامی کسانی که وزنه‌ای در میان مردم دارا می‌باشند، به جای شرکت در انتخاباتی که حتی در صورت پیروزی در آن هم امیدی به بهبود وضع مردم و مملکت وجود ندارد، این وزنه را در کفه‌ی ترازوی نیرو‌هایی قرار دهند که بطور مسالمت آمیز خواهان رفع موانعی هستند، که امکان هر گونه انتخاب آزادانه را از مردم و تصمیم گیری مستقلانه را از مسئولین منتخب مردم سبب گرده است.
در خاتمه باز هم از سر مقاله آقای عبدی کمک می‌گیریم که در سال ١٣٨١ خطاب بشما نوشت: «اگر این موانع به ساختار موجود برمی‌گردد، راهی جز مراجعه به مبنای مشترک میان شما و مخالفان اصلاحات نخواهد ماند. مگرنه اینکه آنان نیز حداقل در ظاهر مدعی مردمسالاری هستند؟ و مگر نه اینکه این قانون اساسی و این جمهوری بر پایه رأی مردم شکل گرفته است، پس چه بهتر که برای قضاوت نهایی به آنان مراجعه شود... اگر مخالفان اصلاحات حتی در کلام مبنای مردم را پذیرفته اند، پس چه بهتر که شما و دیگران نزد این ملت به مباهله بپردازید. اگر در این راه تمکین کردند که چه بهتر و اگر نپذیرفتند، تکلیف بر شما روشن خواهد بود.»
موانع موجود امروز هم همانطور که خود در گذشته تجربه کرده‌اید همگی موانعی هستند که ریشه در ساختاری نظام دارند، و لذا پیشنهاد آقای عبدی هنوز هم معتبر است و بهتر است که بیش از این استخوان لای زخم نگذاریم.