http://www.youtube.com/watch?v=IBn3CNiph5s
*************************************************
http://www.google.fr/#q=%D8%AF%DB%8C%D9%88%D8%A7%D9%86+%D8%B4%D9%85%D8%B3+%D8%AA%D8%A8%D8%B1%DB%8C%D8%B2%DB%8C&hl=fr&sa=G&tbs=vid:1&tbo=u&ei=ZNipS5SzJYXc4gbKndXHBQ&oi=video_result_group&ct=title&resnum=4&ved=0CCEQqwQwAw&fp=40b7a9a5f553e98d
**********************************************************************
http://www.farsiebook.com/ebook/7933.htm
پپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپ
http://rezadiojen.spaces.live.com/blog/cns!77FA18218F6FA76F!2004.entry
**************************************************************************
http://sunlightgroup.blogspot.com/
************************************************
mercredi 24 mars 2010
dimanche 21 mars 2010
Calcul de la date de Pâques
Calcul de la date de Pâques
Un article de Wikipédia, l'encyclopédie libre.
Aller à : Navigation, rechercher
La date de la fête de Pâques est importante tant dans la vie religieuse que dans la vie civile. Dans la vie religieuse, parce que plusieurs fêtes ou célébrations sont fixées d’après cette date de Pâques dans le comput. Dans la vie civile, cela tient au fait que, dans de très nombreux pays, certaines des fêtes chrétiennes religieuses sont l’occasion de jours fériés ; par exemple : vendredi saint, lundi de Pâques, lundi de Pentecôte, lundi de Pentecôte en France ou jeudi de l’Ascension.
Dates contemporaines de Pâques : les dimanches 12 avril 2009, 4 avril 2010 et 24 avril 2011 du calendrier grégorien.
Sommaire[masquer]
1 Date de Pâques
2 Éléments du comput ecclésiastique
2.1 Généralités
2.2 Formulaire de calcul
2.3 Algorithme de Thomas O’Beirne
2.4 Algorithme de Oudin
3 Pâques et Pessah'
4 Différents styles de calcul
4.1 Calcul de la Pâques orthodoxe
4.2 Calcul de la Pâques celtique (ou comput antique)
5 Voir aussi
5.1 Liens internes
5.2 Liens externes
//
Date de Pâques [modifier]
Cette date fait l’objet d’une définition de nature astronomique : en l’an 325, le concile de Nicée a décrété la règle suivante : Pâques est célébré le dimanche qui suit le quatorzième jour de la lune qui atteint cet âge au 21 mars ou immédiatement après. Autrement dit, c’est le premier dimanche qui suit la première pleine lune le 21 mars ou après (marquant le début du printemps). Avant ce concile, la fête suivait des règles variables, influencées par la date de Pessa'h.
Dans cette définition, l’expression « âge de la lune » n’est pas prise dans son sens usuel : l’âge est compté en jours entiers, à partir du jour de la nouvelle lune. De plus, c’est la lune de comput (dite aussi lune pascale) qui est utilisée, et non la nouvelle lune réelle. La date ne dépend ni des tables astronomiques, ni d’une observation directe du croissant (pratique encore en usage pour l’observation de certaines fêtes musulmanes). Ce n'est pas la date de l'équinoxe de printemps, mais bien le 21 mars, qui est utilisée comme date de référence (l'équinoxe de printemps tombe souvent un 21 mars, mais aussi le 20 mars).
Par construction, Pâques se situe au plus tôt le 22 mars. Cela se produit quand la lunaison pascale commence le 8 mars (nouvelle lune) et que le 22 mars est un dimanche (postérieur à l'équinoxe qui coïncide ce jour-là avec la pleine lune de comput).
Au contraire la date la plus tardive possible est le 25 avril. En effet, dans le comput grégorien, une lunaison (nouvelle lune) peut commencer le 7 mars. Le quatorzième jour (dernière pleine lune d’hiver) tombe alors le 20 mars et la pleine lune suivante (première pleine lune du printemps) est le 18 avril (29 jours après). Si ce 18 avril est déjà un dimanche, Pâques tombe le dimanche suivant (le 25).
Il en est de même dans le comput julien car, même s’il n’y a pas de nouvelle lune possible le 7 mars dans ce calendrier, une lunaison qui commencerait le 6 mars julien durerait alors 30 jours et non 29.
Éléments du comput ecclésiastique [modifier]
Généralités [modifier]
Éléments du comput - Le comput julien utilise deux éléments, la lettre dominicale et le nombre d’or astronomique. Le comput grégorien utilise la lettre dominicale et l’épacte, mais la connaissance du nombre d’or est aussi nécessaire, contrairement à ce qui est dit généralement. Car le cycle solaire est un élément dont l’emploi est équivalent à celui de la lettre dominicale julienne.
L’indiction romaine n’a plus aucun rôle dans le comput actuel ; il a servi dans une ancienne chronologie chrétienne, fondée sur une division du temps en cycles successifs de quinze ans à partir de l’an 313 de l’ère chrétienne, et dans laquelle il indiquait le rang d’une année dans son cycle.
La valeur de ces éléments est donnée chaque année dans les almanachs ; aussi a-t-on cru devoir la publier dans la Connaissance des Temps et dans l’annuaire du Bureau des longitudes. En raison de cette publication, l’annuaire du Bureau des longitudes consacrait au comput un article périodique, qui se concluait naturellement par le calcul de la date de Pâques. Le texte de cet article était d’ailleurs très sensiblement la reproduction de la fin du Livre IV de la 3e édition du Cours d’astronomie de H. Andoyer de 1923. Il s’agissait d’une tradition non justifiée : les éléments du comput n’ont aucun rôle scientifique, civil, ou même religieux. Le calcul réel de ces jours est plus compliqué que celui du calendrier perpétuel publié annuellement dans les Éphémérides astronomiques de l’annuaire du Bureau des longitudes.
Formulaire de calcul [modifier]
Depuis le Ier concile de Nicée, la date de Pâques suit une règle déterminée et a donc fait l’objet de formules mathématiques telles que celles qui sont indiquées ci-après. Les tables n’en sont pas issues, toutefois ces calculs permettent de trouver facilement les dates de Pâques et autres fêtes du comput. La démonstration de ces formules ne demande que des connaissances d’arithmétique élémentaire. Cela ne signifie pas qu’elles soient toujours simples pour autant !
Exemple de calcul pour l’année 2006 :
Il faut au préalable calculer L selon la lettre dominicale grégorienne (on pose L = 1 pour la lettre A, c’est le cas en 2006 par exemple, jusqu’à L = 7 pour la lettre G).
Puis il faut calculer E, l’épacte grégorienne (E vaut zéro pour 2006) :
Pour garder une même formule en avril, l’épacte E est corrigée ainsi :
si E = 24 et L = 4 (lettre D), prendre alors E = -5
si E = 25 et L = 3 (lettre C), prendre alors E = -4
sinon, si E vaut 24 ou au-delà, diminuer E de 30 ;
Ajouter les nombres E et L et incrémenter de 1 (0 + 1 + 1 = 2 pour 2006).
Prendre le reste dans la division par 7 (2 / 7 = 0, or 0 × 7 = 0 au lieu de 2, le reste vaut donc 2).
Ajouter 45 et soustraire E (2 + 45 - 0 = 47).
Le résultat représente le jour de Pâques en partant de début mars (1 = le 1er mars). En fait la plus petite valeur obtenue possible est 22 pour le 22 mars. Si le résultat dépasse 31, c’est que Pâques tombe en avril (il suffit de retrancher 31 pour avoir la date). Pour 2006, Pâques tombe donc le dimanche 16 avril (47 - 31 = 16).
Algorithme de Thomas O’Beirne [modifier]
Le premier algorithme attribué à Gauss contenait quelques erreurs. (En fait d'erreur, il s'était basé sur des données limitées dans le temps. Son résultat n'est donc pas garanti pour toutes les périodes.) Voici en tout cas un algorithme, créé par Thomas O'Beirne, qui a le mérite d’être juste et d’inclure tous les calculs intermédiaires du comput en partant simplement de l’année.
On y reconnait évidemment des parties du calcul précédent (nombre d’or, etc.) même si le rôle des grandeurs n’est pas précisé ici. L’algorithme est donné sous sa forme simplifiée car elle est pratique (la version complète(en) est de toute façon moins intéressante car donne lieu à des calculs inutiles ou simplifiables ; par exemple on pourrait obtenir l'épacte en divisant directement x par 19). Pour la période actuelle (1900 - 2099) on a de façon rapide :
Soit M l’année du calcul (prenons 2005 pour exemple) :
On pose n = M - 1900 (on retranche 1900 à l’année, donc n = 105 pour notre exemple) ;
On prend a, le reste de n dans la division par 19 (105 / 19 = 5 mais 5 × 19 = 95 au lieu de 105, il reste donc 10 ; a = 10) ;
On calcule a × 7 + 1 (ce qui donne pour l’exemple 7 × 10 + 1 = 71) ;
On en prend b, le résultat (entier) de la division par 19 (71 / 19 = 3 donc b = 3) ;
On calcule (11 × a) - b + 4 (soit 11 × 10 - 3 + 4 = 111) ;
On en prend c le reste dans la division par 29 (111 / 29 = 3, or 3 × 29 = 87 au lieu de 111, il reste donc 111 - 87 = 24, donc c = 24) ;
On calcule d la partie entière de n / 4 (105 / 4 = 26) ;
On calcule n - c + d + 31 (soit 105 - 24 + 26 + 31 = 138) ;
On en prend e le reste dans la division par 7 (138 / 7 = 19, or 19 × 7 = 133 au lieu de 138, il reste donc 138 - 133 = 5, donc e = 5) ;
On calcule P = 25 - c - e (dans l’exemple : P = 25 - 24 - 5 = -4) ;
La date de Pâques tombe P jours après le 31 mars (ou avant si P est négatif). Ce qui signifie que :
pour P = 1, le 1er avril, autrement dit P positif correspond directement au jour du mois d’avril ;
pour P = 0 le jour de Pâques est le 31 mars, et
pour P = –1 le 30 mars, autrement dit P négatif doit être ajouté à 31 pour obtenir le jour du mois de mars ;
(Pour l’année 2005, on trouve P = -4, ce qui veut dire que Pâques est le dimanche 31 - 4 = 27 mars).
En refaisant ce calcul pour l’année 2006, on trouverait P = 16 et on retrouverait le résultat précédent (Pâques 2006 tombe le 16 avril).
Algorithme de Oudin [modifier]
L'avantage de celui-ci est d'être parmi ceux qui demandent le moins d'opérations. C'est donc un des plus intéressants pour le calcul généraliste (sans limite de siècle). Il est présenté sous sa forme non simplifiée donc utilisable pour toute année postérieure à 1583 (après l'apparition du calendrier grégorien). Le calcul de la date de Pâques est loin d'être une chose si facile. On prendra pour exemple le calcul dans l'année actuelle (2010).
Les divisions doivent toujours être entières (on supprime les décimales).
G qui représente le nombre d'or diminué de 1: Diviser l'année par 19, en prendre le reste( 2010/19=105 or 105x19=1995 et il nous faut 2010, donc l'écart vaut G=15 )
C et C_4 permettent le suivi des années bissextiles: diviser l'année par 100 puis encore par 4( 2010/100=C=20et 20/4=C_4=5 )
E : Diviser (8 x C + 13) par 25 sans les décimales( 8x20+13=173 /25=E=6 )
H qui dépend de l'épacte : diviser (19xG + C - C_4 - E + 15) par 30, en prendre le reste( On prend le reste d'une division selon le même principe que pour G: (309)/30=10 or 10x30=300 et il nous faut (309), donc l'écart vaut H=9 )
K : diviser H par 28( 9 / 28 = K = -0 )
P : diviser 29 par (H+1)( 29 / 10 = P = 2 )
Q : diviser (21-G) par 11( 21-15=6 /11=Q=0 )
I représente le nombre de jours entre la pleine lune pascale et le 21 mars : ( KxPxQ - 1 ) x K + H( -0x2x0-1=-1 x-0=0 + 9= I=9 )
B : diviser l'année par 4 et enlever les décimales, y ajouter l'année( 2010/4=502 +2010 = 2512 )
J1 : Additionner B + I + 2 + C_4 et retrancher C( J1 = 2508 )
J2 calcule le jour de la lune pascale (0=dimanche 1=lundi...6=samedi) : diviser J1 par 7 et en prendre le reste.( On calcule toujours le reste d'une division selon le même principe qu'avec G et H, le résultat est J2=2 )
R le résultat final, enfin : 28 + I - J2( R= 35 )
R représente la date du mois de mars, s'il dépasse 31 on déborde sur avril (... 30 correspond au 30 mars, 31 au 31 mars, 32 au 1er avril, 33 au 2 avril, ...). Retrancher 31 le cas échéant pour obtenir la date d'avril. (Pâques 2010 tombe donc le 4 avril.)
Remarque:
Deux clauses limites :
· Si H = 29 , il faut prendre un retard rectifié H1 = H - 1 = 28
· Si H = 28 et si G est supérieur à 10 , alors H2 = H - 1 = 27
( pour 1981, on aurait trouvé sinon le dimanche 26 avril ( ce qui est impossible ) au lieu du 19 avril .
Transcription de cet algorithme pour langage informatique (ici Javascript), et légères adaptations pour lundi de Pâques:
function paques(annee) //renvoi un tableau [jour, mois], mois commence à 0{var g = annee%19;var c = Math.floor(annee/100);var c_4 = Math.floor(c/4);var h = (19*g + c - c_4 - Math.floor((8*c + 13)/25) + 15)%30;var k = Math.floor(h/28);var i = (k*Math.floor(29/(h+1))*Math.floor((21-g)/11) - 1)*k + h;var jourSemaine = (Math.floor(annee/4) + annee + i + 2 + c_4 - c)%7; //jour de paque (0=dimanche, 1=lundi....)var presJour = 28 + i - jourSemaine; //Jour de paque en jours en partant de 1 = 1er marsvar mois = presJour>31 ? 3 : 2; //mois (0 = janvier, ... 2 = mars, 3 = avril)var jour = mois==2 ? presJour : presJour-31; //jour du moisreturn new Array(jour, mois);};function lundiPaques(annee) //identique a paques pour les ...{...var presJour = (28 + i - jourSemaine + 1); //Lundi de paque en jours en partant de 1 = 1er mars...};
Pâques et Pessah' [modifier]
On affirme souvent que la date des Pâques catholiques et protestantes (qui sont identiques) et la date des Pâques orthodoxes seraient retardées pour ne pas coïncider avec la Pâque juive. Il n’en est absolument rien, au contraire. Il se trouve juste qu’une différence de dates s’était parfois produite durant les premiers siècles.
En effet la coïncidence des deux fêtes était pour les philosophes païens un sujet de dérision à l’égard des deux religions qui prétendaient s’opposer et semblaient suivre la même liturgie. Les événements célébrés sont différents: Exode des Hébreux, rapporté par l'Ancien Testament et Résurrection du Christ, rapportée par le Nouveau, qui la place pendant la semaine de la Pâque juive.
Au concile de Nicée, une controverse s’éleva : « Les uns soutenaient qu’il fallait suivre la coutume des juifs ; les autres prétendaient qu’il fallait examiner exactement le temps, et ne pas s’accorder avec un peuple si éloigné de la grâce de l’Écriture » (Eusèbe, Vie de l’empereur Constantin, III, 5).
Une troisième solution prévalut : éliminer tout risque de coïncidence avec les autres fêtes ; d’où la règle de Nicée. La Pâque juive est en effet fixée au quatorzième jour de la lune de Nisan, pendant laquelle tombe l'équinoxe de printemps. Ce mois ne coïncide pas forcément avec la Lune fictive du comput chrétien. De sorte que l’effet recherché n’est pas toujours atteint.
Ajoutons que la règle de Nicée ne fait pas partie du dogme et qu’il suffira d’un concile œcuménique pour la modifier lorsque l’intérêt en sera suffisamment ressenti ; que d’éventuelles modifications avaient été explicitement prévues dans les actes du concile de 325 ; enfin que la règle elle-même n’a pas été promulguée à l’époque par le Pape mais par l’empereur Constantin, qui ne fut d’ailleurs baptisé qu’à son lit de mort, 10 ans plus tard. De fait, une déclaration du concile de Vatican II énonce que l'Eglise ne s'opposerait pas au principe d'une date fixe pour Pâques.
Différents styles de calcul [modifier]
Calcul de la Pâques orthodoxe [modifier]
Calcul de la Pâques celtique (ou comput antique) [modifier]
Voir aussi [modifier]
Liens internes [modifier]
Pour calculer les dates des autres fêtes mobiles :
Le comput
Le calendrier liturgique catholique
Liens externes [modifier]
Années classées par date de Pâques
Comparaison de différents algorithmes (très documenté)
Plusieurs algorithmes avec explications (et ponctuellement quelques fautes de frappe dans les formules, dommage)
Sur le site de l’IMCCE :
Explications
Un calendrier perpétuel grégorien des dates de Pâques
Calcul par année
Nicée et la date de Pâques
Tableau de Pâques de Dionysius Exiguus
Ce document provient de « http://fr.wikipedia.org/wiki/Calcul_de_la_date_de_P%C3%A2ques ».
Catégories : Date de fête mobile Calendrier chrétien Pâques
Un article de Wikipédia, l'encyclopédie libre.
Aller à : Navigation, rechercher
La date de la fête de Pâques est importante tant dans la vie religieuse que dans la vie civile. Dans la vie religieuse, parce que plusieurs fêtes ou célébrations sont fixées d’après cette date de Pâques dans le comput. Dans la vie civile, cela tient au fait que, dans de très nombreux pays, certaines des fêtes chrétiennes religieuses sont l’occasion de jours fériés ; par exemple : vendredi saint, lundi de Pâques, lundi de Pentecôte, lundi de Pentecôte en France ou jeudi de l’Ascension.
Dates contemporaines de Pâques : les dimanches 12 avril 2009, 4 avril 2010 et 24 avril 2011 du calendrier grégorien.
Sommaire[masquer]
1 Date de Pâques
2 Éléments du comput ecclésiastique
2.1 Généralités
2.2 Formulaire de calcul
2.3 Algorithme de Thomas O’Beirne
2.4 Algorithme de Oudin
3 Pâques et Pessah'
4 Différents styles de calcul
4.1 Calcul de la Pâques orthodoxe
4.2 Calcul de la Pâques celtique (ou comput antique)
5 Voir aussi
5.1 Liens internes
5.2 Liens externes
//
Date de Pâques [modifier]
Cette date fait l’objet d’une définition de nature astronomique : en l’an 325, le concile de Nicée a décrété la règle suivante : Pâques est célébré le dimanche qui suit le quatorzième jour de la lune qui atteint cet âge au 21 mars ou immédiatement après. Autrement dit, c’est le premier dimanche qui suit la première pleine lune le 21 mars ou après (marquant le début du printemps). Avant ce concile, la fête suivait des règles variables, influencées par la date de Pessa'h.
Dans cette définition, l’expression « âge de la lune » n’est pas prise dans son sens usuel : l’âge est compté en jours entiers, à partir du jour de la nouvelle lune. De plus, c’est la lune de comput (dite aussi lune pascale) qui est utilisée, et non la nouvelle lune réelle. La date ne dépend ni des tables astronomiques, ni d’une observation directe du croissant (pratique encore en usage pour l’observation de certaines fêtes musulmanes). Ce n'est pas la date de l'équinoxe de printemps, mais bien le 21 mars, qui est utilisée comme date de référence (l'équinoxe de printemps tombe souvent un 21 mars, mais aussi le 20 mars).
Par construction, Pâques se situe au plus tôt le 22 mars. Cela se produit quand la lunaison pascale commence le 8 mars (nouvelle lune) et que le 22 mars est un dimanche (postérieur à l'équinoxe qui coïncide ce jour-là avec la pleine lune de comput).
Au contraire la date la plus tardive possible est le 25 avril. En effet, dans le comput grégorien, une lunaison (nouvelle lune) peut commencer le 7 mars. Le quatorzième jour (dernière pleine lune d’hiver) tombe alors le 20 mars et la pleine lune suivante (première pleine lune du printemps) est le 18 avril (29 jours après). Si ce 18 avril est déjà un dimanche, Pâques tombe le dimanche suivant (le 25).
Il en est de même dans le comput julien car, même s’il n’y a pas de nouvelle lune possible le 7 mars dans ce calendrier, une lunaison qui commencerait le 6 mars julien durerait alors 30 jours et non 29.
Éléments du comput ecclésiastique [modifier]
Généralités [modifier]
Éléments du comput - Le comput julien utilise deux éléments, la lettre dominicale et le nombre d’or astronomique. Le comput grégorien utilise la lettre dominicale et l’épacte, mais la connaissance du nombre d’or est aussi nécessaire, contrairement à ce qui est dit généralement. Car le cycle solaire est un élément dont l’emploi est équivalent à celui de la lettre dominicale julienne.
L’indiction romaine n’a plus aucun rôle dans le comput actuel ; il a servi dans une ancienne chronologie chrétienne, fondée sur une division du temps en cycles successifs de quinze ans à partir de l’an 313 de l’ère chrétienne, et dans laquelle il indiquait le rang d’une année dans son cycle.
La valeur de ces éléments est donnée chaque année dans les almanachs ; aussi a-t-on cru devoir la publier dans la Connaissance des Temps et dans l’annuaire du Bureau des longitudes. En raison de cette publication, l’annuaire du Bureau des longitudes consacrait au comput un article périodique, qui se concluait naturellement par le calcul de la date de Pâques. Le texte de cet article était d’ailleurs très sensiblement la reproduction de la fin du Livre IV de la 3e édition du Cours d’astronomie de H. Andoyer de 1923. Il s’agissait d’une tradition non justifiée : les éléments du comput n’ont aucun rôle scientifique, civil, ou même religieux. Le calcul réel de ces jours est plus compliqué que celui du calendrier perpétuel publié annuellement dans les Éphémérides astronomiques de l’annuaire du Bureau des longitudes.
Formulaire de calcul [modifier]
Depuis le Ier concile de Nicée, la date de Pâques suit une règle déterminée et a donc fait l’objet de formules mathématiques telles que celles qui sont indiquées ci-après. Les tables n’en sont pas issues, toutefois ces calculs permettent de trouver facilement les dates de Pâques et autres fêtes du comput. La démonstration de ces formules ne demande que des connaissances d’arithmétique élémentaire. Cela ne signifie pas qu’elles soient toujours simples pour autant !
Exemple de calcul pour l’année 2006 :
Il faut au préalable calculer L selon la lettre dominicale grégorienne (on pose L = 1 pour la lettre A, c’est le cas en 2006 par exemple, jusqu’à L = 7 pour la lettre G).
Puis il faut calculer E, l’épacte grégorienne (E vaut zéro pour 2006) :
Pour garder une même formule en avril, l’épacte E est corrigée ainsi :
si E = 24 et L = 4 (lettre D), prendre alors E = -5
si E = 25 et L = 3 (lettre C), prendre alors E = -4
sinon, si E vaut 24 ou au-delà, diminuer E de 30 ;
Ajouter les nombres E et L et incrémenter de 1 (0 + 1 + 1 = 2 pour 2006).
Prendre le reste dans la division par 7 (2 / 7 = 0, or 0 × 7 = 0 au lieu de 2, le reste vaut donc 2).
Ajouter 45 et soustraire E (2 + 45 - 0 = 47).
Le résultat représente le jour de Pâques en partant de début mars (1 = le 1er mars). En fait la plus petite valeur obtenue possible est 22 pour le 22 mars. Si le résultat dépasse 31, c’est que Pâques tombe en avril (il suffit de retrancher 31 pour avoir la date). Pour 2006, Pâques tombe donc le dimanche 16 avril (47 - 31 = 16).
Algorithme de Thomas O’Beirne [modifier]
Le premier algorithme attribué à Gauss contenait quelques erreurs. (En fait d'erreur, il s'était basé sur des données limitées dans le temps. Son résultat n'est donc pas garanti pour toutes les périodes.) Voici en tout cas un algorithme, créé par Thomas O'Beirne, qui a le mérite d’être juste et d’inclure tous les calculs intermédiaires du comput en partant simplement de l’année.
On y reconnait évidemment des parties du calcul précédent (nombre d’or, etc.) même si le rôle des grandeurs n’est pas précisé ici. L’algorithme est donné sous sa forme simplifiée car elle est pratique (la version complète(en) est de toute façon moins intéressante car donne lieu à des calculs inutiles ou simplifiables ; par exemple on pourrait obtenir l'épacte en divisant directement x par 19). Pour la période actuelle (1900 - 2099) on a de façon rapide :
Soit M l’année du calcul (prenons 2005 pour exemple) :
On pose n = M - 1900 (on retranche 1900 à l’année, donc n = 105 pour notre exemple) ;
On prend a, le reste de n dans la division par 19 (105 / 19 = 5 mais 5 × 19 = 95 au lieu de 105, il reste donc 10 ; a = 10) ;
On calcule a × 7 + 1 (ce qui donne pour l’exemple 7 × 10 + 1 = 71) ;
On en prend b, le résultat (entier) de la division par 19 (71 / 19 = 3 donc b = 3) ;
On calcule (11 × a) - b + 4 (soit 11 × 10 - 3 + 4 = 111) ;
On en prend c le reste dans la division par 29 (111 / 29 = 3, or 3 × 29 = 87 au lieu de 111, il reste donc 111 - 87 = 24, donc c = 24) ;
On calcule d la partie entière de n / 4 (105 / 4 = 26) ;
On calcule n - c + d + 31 (soit 105 - 24 + 26 + 31 = 138) ;
On en prend e le reste dans la division par 7 (138 / 7 = 19, or 19 × 7 = 133 au lieu de 138, il reste donc 138 - 133 = 5, donc e = 5) ;
On calcule P = 25 - c - e (dans l’exemple : P = 25 - 24 - 5 = -4) ;
La date de Pâques tombe P jours après le 31 mars (ou avant si P est négatif). Ce qui signifie que :
pour P = 1, le 1er avril, autrement dit P positif correspond directement au jour du mois d’avril ;
pour P = 0 le jour de Pâques est le 31 mars, et
pour P = –1 le 30 mars, autrement dit P négatif doit être ajouté à 31 pour obtenir le jour du mois de mars ;
(Pour l’année 2005, on trouve P = -4, ce qui veut dire que Pâques est le dimanche 31 - 4 = 27 mars).
En refaisant ce calcul pour l’année 2006, on trouverait P = 16 et on retrouverait le résultat précédent (Pâques 2006 tombe le 16 avril).
Algorithme de Oudin [modifier]
L'avantage de celui-ci est d'être parmi ceux qui demandent le moins d'opérations. C'est donc un des plus intéressants pour le calcul généraliste (sans limite de siècle). Il est présenté sous sa forme non simplifiée donc utilisable pour toute année postérieure à 1583 (après l'apparition du calendrier grégorien). Le calcul de la date de Pâques est loin d'être une chose si facile. On prendra pour exemple le calcul dans l'année actuelle (2010).
Les divisions doivent toujours être entières (on supprime les décimales).
G qui représente le nombre d'or diminué de 1: Diviser l'année par 19, en prendre le reste( 2010/19=105 or 105x19=1995 et il nous faut 2010, donc l'écart vaut G=15 )
C et C_4 permettent le suivi des années bissextiles: diviser l'année par 100 puis encore par 4( 2010/100=C=20et 20/4=C_4=5 )
E : Diviser (8 x C + 13) par 25 sans les décimales( 8x20+13=173 /25=E=6 )
H qui dépend de l'épacte : diviser (19xG + C - C_4 - E + 15) par 30, en prendre le reste( On prend le reste d'une division selon le même principe que pour G: (309)/30=10 or 10x30=300 et il nous faut (309), donc l'écart vaut H=9 )
K : diviser H par 28( 9 / 28 = K = -0 )
P : diviser 29 par (H+1)( 29 / 10 = P = 2 )
Q : diviser (21-G) par 11( 21-15=6 /11=Q=0 )
I représente le nombre de jours entre la pleine lune pascale et le 21 mars : ( KxPxQ - 1 ) x K + H( -0x2x0-1=-1 x-0=0 + 9= I=9 )
B : diviser l'année par 4 et enlever les décimales, y ajouter l'année( 2010/4=502 +2010 = 2512 )
J1 : Additionner B + I + 2 + C_4 et retrancher C( J1 = 2508 )
J2 calcule le jour de la lune pascale (0=dimanche 1=lundi...6=samedi) : diviser J1 par 7 et en prendre le reste.( On calcule toujours le reste d'une division selon le même principe qu'avec G et H, le résultat est J2=2 )
R le résultat final, enfin : 28 + I - J2( R= 35 )
R représente la date du mois de mars, s'il dépasse 31 on déborde sur avril (... 30 correspond au 30 mars, 31 au 31 mars, 32 au 1er avril, 33 au 2 avril, ...). Retrancher 31 le cas échéant pour obtenir la date d'avril. (Pâques 2010 tombe donc le 4 avril.)
Remarque:
Deux clauses limites :
· Si H = 29 , il faut prendre un retard rectifié H1 = H - 1 = 28
· Si H = 28 et si G est supérieur à 10 , alors H2 = H - 1 = 27
( pour 1981, on aurait trouvé sinon le dimanche 26 avril ( ce qui est impossible ) au lieu du 19 avril .
Transcription de cet algorithme pour langage informatique (ici Javascript), et légères adaptations pour lundi de Pâques:
function paques(annee) //renvoi un tableau [jour, mois], mois commence à 0{var g = annee%19;var c = Math.floor(annee/100);var c_4 = Math.floor(c/4);var h = (19*g + c - c_4 - Math.floor((8*c + 13)/25) + 15)%30;var k = Math.floor(h/28);var i = (k*Math.floor(29/(h+1))*Math.floor((21-g)/11) - 1)*k + h;var jourSemaine = (Math.floor(annee/4) + annee + i + 2 + c_4 - c)%7; //jour de paque (0=dimanche, 1=lundi....)var presJour = 28 + i - jourSemaine; //Jour de paque en jours en partant de 1 = 1er marsvar mois = presJour>31 ? 3 : 2; //mois (0 = janvier, ... 2 = mars, 3 = avril)var jour = mois==2 ? presJour : presJour-31; //jour du moisreturn new Array(jour, mois);};function lundiPaques(annee) //identique a paques pour les ...{...var presJour = (28 + i - jourSemaine + 1); //Lundi de paque en jours en partant de 1 = 1er mars...};
Pâques et Pessah' [modifier]
On affirme souvent que la date des Pâques catholiques et protestantes (qui sont identiques) et la date des Pâques orthodoxes seraient retardées pour ne pas coïncider avec la Pâque juive. Il n’en est absolument rien, au contraire. Il se trouve juste qu’une différence de dates s’était parfois produite durant les premiers siècles.
En effet la coïncidence des deux fêtes était pour les philosophes païens un sujet de dérision à l’égard des deux religions qui prétendaient s’opposer et semblaient suivre la même liturgie. Les événements célébrés sont différents: Exode des Hébreux, rapporté par l'Ancien Testament et Résurrection du Christ, rapportée par le Nouveau, qui la place pendant la semaine de la Pâque juive.
Au concile de Nicée, une controverse s’éleva : « Les uns soutenaient qu’il fallait suivre la coutume des juifs ; les autres prétendaient qu’il fallait examiner exactement le temps, et ne pas s’accorder avec un peuple si éloigné de la grâce de l’Écriture » (Eusèbe, Vie de l’empereur Constantin, III, 5).
Une troisième solution prévalut : éliminer tout risque de coïncidence avec les autres fêtes ; d’où la règle de Nicée. La Pâque juive est en effet fixée au quatorzième jour de la lune de Nisan, pendant laquelle tombe l'équinoxe de printemps. Ce mois ne coïncide pas forcément avec la Lune fictive du comput chrétien. De sorte que l’effet recherché n’est pas toujours atteint.
Ajoutons que la règle de Nicée ne fait pas partie du dogme et qu’il suffira d’un concile œcuménique pour la modifier lorsque l’intérêt en sera suffisamment ressenti ; que d’éventuelles modifications avaient été explicitement prévues dans les actes du concile de 325 ; enfin que la règle elle-même n’a pas été promulguée à l’époque par le Pape mais par l’empereur Constantin, qui ne fut d’ailleurs baptisé qu’à son lit de mort, 10 ans plus tard. De fait, une déclaration du concile de Vatican II énonce que l'Eglise ne s'opposerait pas au principe d'une date fixe pour Pâques.
Différents styles de calcul [modifier]
Calcul de la Pâques orthodoxe [modifier]
Calcul de la Pâques celtique (ou comput antique) [modifier]
Voir aussi [modifier]
Liens internes [modifier]
Pour calculer les dates des autres fêtes mobiles :
Le comput
Le calendrier liturgique catholique
Liens externes [modifier]
Années classées par date de Pâques
Comparaison de différents algorithmes (très documenté)
Plusieurs algorithmes avec explications (et ponctuellement quelques fautes de frappe dans les formules, dommage)
Sur le site de l’IMCCE :
Explications
Un calendrier perpétuel grégorien des dates de Pâques
Calcul par année
Nicée et la date de Pâques
Tableau de Pâques de Dionysius Exiguus
Ce document provient de « http://fr.wikipedia.org/wiki/Calcul_de_la_date_de_P%C3%A2ques ».
Catégories : Date de fête mobile Calendrier chrétien Pâques
mercredi 17 mars 2010
Iran Boroujerd 16 March 2010 clashes with riot forces
http://www.youtube.com/watch?v=hMqCiawwz10&feature=player_embedded
***********************************************************************
***********************************************************************
mardi 16 mars 2010
samedi 13 mars 2010
vendredi 12 mars 2010
دلار های نفتی بر سر سفره ديگران
راديو فردا، فریدون خاوند (تحلیلگر اقتصادی) : جمهوری اسلامی ایران برای جلب متحد در صحنه بين المللی، مبالغ کلانی را به صورت کمک های مالی و فنی در اختيار شماری از کشور ها به ويژه در آفريقا و آمريکا لاتين قرار ميدهد.
به گزارش خبرگزاری آسوشيتد پرس، لنين مورنو معاون رييس جمهوری اکوآتور دوشنبه هشتم مارس در تهران اعلام کرد ايران سه نيروگاه برقآبی با ظرفيت صد مگاوات در کشورش ايجاد خواهد کرد. او به جزييات بيشتر در باره ساخت اين سه نيروگاه و حجم کمک های ايران در اين زمينه، اشاره ای نکرد.
از سوی ديگر «شانا»، شبکه اطلاع رسانی نفت و انرژی وابسته به وزارت نفت جمهوری اسلامی سه شنبه نهم مارس به نقل از آقای موتاسا، نماينده رييس جمهوری زيمبابوه که در راس هياتی از تهران ديدن ميکند، گزارش داد ايران وعده داده است يکی پالايشگاه های زيمبابوه را بازسازی و خوراک آنرا تامين کند.
طی دوران زمامداری محمود احمدی نژاد، حجم کمک های مالی و فنی ايران به بعضی از جنبش های سياسی و نيز شماری از کشور ها افزايش يافته است، از آنجمله مشارکت در پالايشگاه های نفت در سوريه و سريلانکا، طرح های خود رو سازی و سيمان سازی در ونزوئلا، طرح خود رو سازی در سودان، کمک به دولت زيمبابوه برای ايجائ خط مونتاژ تراکتور و ميليون ها دلار کمک به کشور هايی چون گامبيا، کمور، نيکاراگوا، بوليوی، تانزانيا، آلبانی، کنگوی کينشاسا، اتيوپی، ميانمار، کنيا، ساحل عاج و غيره...
مقام های اقتصادی جمهوری اسلامی بار ها گله کرده اند که شماری از کشور های برخوردار ازاعتبار های مالی جمهوری اسلامی از جمله تانزانيا، سودان، نيکاراگوئه و کره شمالی از پس دادن بدهی هايشان به ايران خود داری ميکنند و قانون سال گذشته مصوب مجلس در زمينه وصول مطالبات معوق از اين کشور ها نيز تاکنون به جايی نرسيده است.
دنيای واژگونه
به منظر ميرسد که محمود احمدی نژاد نقش ايران را به عنوان يک «قدرت بزرگ» اقتصادی و سياسی جدی گرفته و اعطای کمک از سوی جمهوری اسلامی به شماری از کشور های جهان را طبيعی تلقی ميکند. او در گفتگوی تلويزيونی دوازدهم آذر ماه گذشته خود ميگويد : «ايران نه فقط در خاورميانه، بلکه ورای خاورميانه عنصر تعيينکننده در معادلات سياسی بوده است. آنها به ما نيازمند هستند، همه کسانی که میخواهند در دنيا نقشآفرينی کنند، بايد به خاورميانه بيايند و در اين منطقه به ايران نياز دارند. نه تنها در خاورميانه بلکه در کل دنيا به ايران نياز دارند، ايران امروز در آفريقا، آمريکای جنوبی، آسيا، اقتصاد جهانی و مناسبات سياسی جهانی حضور دارد.»
آقای احمدی نژاد از اين که کشورش برای مردم ونزوئلا خانه ميسازد سخت به خود می بالد و غرور خود را، با نقل اين خاطره چنين به نمايش ميگذارد : «از اتفاقات شيرين در ونزوئلا واگذاری يکی از واحدهای مسکونی ساخته شده توسط شرکت ايرانی به پيرزنی ونزوئلايی بود که خانه خود را تحويل میگرفت. اين خانم ابتدا با تشکر از ملت و دولت ايران و همچنين آقای چاوز به دو نکته اشاره کرد و اظهار داشت: پيش از دولت آقای چاوز هيچ مسوولی به مناطق فقيرنشين سر نمیزد و اعتنايی به اکثريت مردم محروم نمیکرد و دوم اينکه ايرانیها برای ما خانه و رفاه میآورند - البته که آنها پول اين خانهها را میپردازند - اما آمريکا برای ما پايگاه نظامی میآورد، دنيا ببيند ايران بمب نياورده، اقتصاد و رفاه را برای ما به ارمغان آورده است.»
با خواندن اين سخنان، اين احساس پيش ميآيد که دنيا واژگونه شده است. در سال ۲۰۰۸ بر پايه آمار صندوق بين المللی پول توليد ناخالص داخلی سرانه در ونزوئلا يازده هزار و چهار صد دلار و در ايران چهار هزار و ششصد دلار بود. چگونه است که ايران برای پيرزن ونزوئلايی، که ميانگين ثروت سرانه کشورش دو برابر و نيم ايران است، خانه سازی ميکند؟
کسی منکر آن نيست که ايران، با ۷۴ ميليون نفر جمعيت، موقعيت جغرافيايی ممتاز و ذخاير زير زمينی بسيار سرشار، بايد از کمک های خارجی به عنوان يکی از محور های اصلی سياست خارجی خود بهره بگيرد. ولی با توجه به ظرفيت های محدود مالی و اقتصادی ايران، اين کمک ها بايد در راه مصالح ملی به کار گرفته شود و عمدتا در راه تحکيم همکاری و دوستی با کشور های مجاور به کار روند.
در ورای سازمان هايی چون حزب الله لبنان و حماس، که به دلايل آشکار از انبوه کمک های جمهوری اسلامی برخوردار ميشوند، بخش بزرگی از کمک های جمهوری اسلامی به کشور هايی اعطا ميشود که مردم ايران حتی نامشان را نشنيده اند و اصولا نميدانند درکجای جهان قرار دارند. ايجاد خط مونتاژ ترکتور سازی در زيمبابوه و طرح ايجاد پالايشگاه در سريلانکا، از چه منطقی پيروی ميکنند؟
تنها منطق قابل تصور، هدر دادن دلار های نفتی برای خارج شدن از انزوای بين المللی و نيز خريدن رای اين کشور ها در مجامع بين المللی است، به ويژه مجامعی که به پرونده حقوق بشر در جمهوری اسلامی می پردازند. رهبران کشور های فقير اين نکته را خوب فهميده اند و ميدانند در چه مواردی می توانند خدمات خود را عرضه کنند و، در عوض، از دست و دلبازی جمهوری اسلامی بر خوردار شوند.
راديو فردا، فریدون خاوند (تحلیلگر اقتصادی) : جمهوری اسلامی ایران برای جلب متحد در صحنه بين المللی، مبالغ کلانی را به صورت کمک های مالی و فنی در اختيار شماری از کشور ها به ويژه در آفريقا و آمريکا لاتين قرار ميدهد.
به گزارش خبرگزاری آسوشيتد پرس، لنين مورنو معاون رييس جمهوری اکوآتور دوشنبه هشتم مارس در تهران اعلام کرد ايران سه نيروگاه برقآبی با ظرفيت صد مگاوات در کشورش ايجاد خواهد کرد. او به جزييات بيشتر در باره ساخت اين سه نيروگاه و حجم کمک های ايران در اين زمينه، اشاره ای نکرد.
از سوی ديگر «شانا»، شبکه اطلاع رسانی نفت و انرژی وابسته به وزارت نفت جمهوری اسلامی سه شنبه نهم مارس به نقل از آقای موتاسا، نماينده رييس جمهوری زيمبابوه که در راس هياتی از تهران ديدن ميکند، گزارش داد ايران وعده داده است يکی پالايشگاه های زيمبابوه را بازسازی و خوراک آنرا تامين کند.
طی دوران زمامداری محمود احمدی نژاد، حجم کمک های مالی و فنی ايران به بعضی از جنبش های سياسی و نيز شماری از کشور ها افزايش يافته است، از آنجمله مشارکت در پالايشگاه های نفت در سوريه و سريلانکا، طرح های خود رو سازی و سيمان سازی در ونزوئلا، طرح خود رو سازی در سودان، کمک به دولت زيمبابوه برای ايجائ خط مونتاژ تراکتور و ميليون ها دلار کمک به کشور هايی چون گامبيا، کمور، نيکاراگوا، بوليوی، تانزانيا، آلبانی، کنگوی کينشاسا، اتيوپی، ميانمار، کنيا، ساحل عاج و غيره...
مقام های اقتصادی جمهوری اسلامی بار ها گله کرده اند که شماری از کشور های برخوردار ازاعتبار های مالی جمهوری اسلامی از جمله تانزانيا، سودان، نيکاراگوئه و کره شمالی از پس دادن بدهی هايشان به ايران خود داری ميکنند و قانون سال گذشته مصوب مجلس در زمينه وصول مطالبات معوق از اين کشور ها نيز تاکنون به جايی نرسيده است.
دنيای واژگونه
به منظر ميرسد که محمود احمدی نژاد نقش ايران را به عنوان يک «قدرت بزرگ» اقتصادی و سياسی جدی گرفته و اعطای کمک از سوی جمهوری اسلامی به شماری از کشور های جهان را طبيعی تلقی ميکند. او در گفتگوی تلويزيونی دوازدهم آذر ماه گذشته خود ميگويد : «ايران نه فقط در خاورميانه، بلکه ورای خاورميانه عنصر تعيينکننده در معادلات سياسی بوده است. آنها به ما نيازمند هستند، همه کسانی که میخواهند در دنيا نقشآفرينی کنند، بايد به خاورميانه بيايند و در اين منطقه به ايران نياز دارند. نه تنها در خاورميانه بلکه در کل دنيا به ايران نياز دارند، ايران امروز در آفريقا، آمريکای جنوبی، آسيا، اقتصاد جهانی و مناسبات سياسی جهانی حضور دارد.»
آقای احمدی نژاد از اين که کشورش برای مردم ونزوئلا خانه ميسازد سخت به خود می بالد و غرور خود را، با نقل اين خاطره چنين به نمايش ميگذارد : «از اتفاقات شيرين در ونزوئلا واگذاری يکی از واحدهای مسکونی ساخته شده توسط شرکت ايرانی به پيرزنی ونزوئلايی بود که خانه خود را تحويل میگرفت. اين خانم ابتدا با تشکر از ملت و دولت ايران و همچنين آقای چاوز به دو نکته اشاره کرد و اظهار داشت: پيش از دولت آقای چاوز هيچ مسوولی به مناطق فقيرنشين سر نمیزد و اعتنايی به اکثريت مردم محروم نمیکرد و دوم اينکه ايرانیها برای ما خانه و رفاه میآورند - البته که آنها پول اين خانهها را میپردازند - اما آمريکا برای ما پايگاه نظامی میآورد، دنيا ببيند ايران بمب نياورده، اقتصاد و رفاه را برای ما به ارمغان آورده است.»
با خواندن اين سخنان، اين احساس پيش ميآيد که دنيا واژگونه شده است. در سال ۲۰۰۸ بر پايه آمار صندوق بين المللی پول توليد ناخالص داخلی سرانه در ونزوئلا يازده هزار و چهار صد دلار و در ايران چهار هزار و ششصد دلار بود. چگونه است که ايران برای پيرزن ونزوئلايی، که ميانگين ثروت سرانه کشورش دو برابر و نيم ايران است، خانه سازی ميکند؟
کسی منکر آن نيست که ايران، با ۷۴ ميليون نفر جمعيت، موقعيت جغرافيايی ممتاز و ذخاير زير زمينی بسيار سرشار، بايد از کمک های خارجی به عنوان يکی از محور های اصلی سياست خارجی خود بهره بگيرد. ولی با توجه به ظرفيت های محدود مالی و اقتصادی ايران، اين کمک ها بايد در راه مصالح ملی به کار گرفته شود و عمدتا در راه تحکيم همکاری و دوستی با کشور های مجاور به کار روند.
در ورای سازمان هايی چون حزب الله لبنان و حماس، که به دلايل آشکار از انبوه کمک های جمهوری اسلامی برخوردار ميشوند، بخش بزرگی از کمک های جمهوری اسلامی به کشور هايی اعطا ميشود که مردم ايران حتی نامشان را نشنيده اند و اصولا نميدانند درکجای جهان قرار دارند. ايجاد خط مونتاژ ترکتور سازی در زيمبابوه و طرح ايجاد پالايشگاه در سريلانکا، از چه منطقی پيروی ميکنند؟
تنها منطق قابل تصور، هدر دادن دلار های نفتی برای خارج شدن از انزوای بين المللی و نيز خريدن رای اين کشور ها در مجامع بين المللی است، به ويژه مجامعی که به پرونده حقوق بشر در جمهوری اسلامی می پردازند. رهبران کشور های فقير اين نکته را خوب فهميده اند و ميدانند در چه مواردی می توانند خدمات خود را عرضه کنند و، در عوض، از دست و دلبازی جمهوری اسلامی بر خوردار شوند.
روزنامه افعانی "8 صبح " : احمدی نژاد و رهنمودهایش در مبارزه علیه تروریزم
.8am.af روزنامه 8 صبح : احمدی نژاد، رییس جمهور نام نهاد ایران، که با یک تقلب خیلی بی سابقه و نیز سرکوب خونین معترضان توانست بر اریکه قدرت بنشیند، در اولین سفری که پس از این پیروزی بی افتخار به افغانستان داشت گفت که مبارزه با تروریزم با نیروی نظامی منظم امکان پذیر نمی شود، مبارزه با تروریزم کار اطلاعاتی می خواهد. وی قبل از آغاز این سفر اعلام کرده بود که «در شرایط جدید منطقه، ایران برای حل مشکلات افغانستان و بیرون رفتن اشغالگران از این کشور، ابتکاراتی دارد». وی هم چنان گفت که «لازم است برای بیرون رفتن اشغالگران و بیگانگان، از منطقه تصمیم های لازم گرفته شود». آقای احمدی نژاد هنوز هم فکر می کند بر مردم افغانستان حق قیمومیت و ولایت دارد و می تواند بدون مراجعه به رای و نظر آنان به نمایندگی از آنان حرف بزند و به جای آنان تصمیم بگیرد؛ همان گونه که به عوض مردم ایران، سخن می گوید و خود را به عنوان رییس جمهور منتخب ایران معرفی می کند.
آیا ایشان از مردم افغانستان پرسیده اند که نیروهای بین المللی مستقر در افغانستان را اشغالگر و بیگانه می دانند یا نه؟ البته حضور و استقرار نیروهای خارجی برای هیچ افغانی گوارا نیست ولی آنان هرگز نمی خواهند به گذشته دردناک و فلاکت باری برگردند که خودی های تندخو و خونریز و شکنجه گر و بیگانه با هر ارزش انسانی بر آنان حاکم باشدن و به زبان شلاق و شکنجه و گلوله و کیبل با آنان سخن گویند. تازه آقای احمدی نژاد باید در نظر داشته باشند که در ایجاد چنین وضعیتی، حکومت های ایران و سایر کشورهای برادر نیز نقش داشته اند. دخالت های گسترده پاکستان و کشورهای حوزه خلیج که در نهایت به ایجاد گروه منحط و جاهل و آزادی ستیز طالبان منجر شد، از آن رقابتی مایه می گرفت که صدور انقلاب و حمایت بیدریغ از نیروهای خرافه پرست و جاهل و بی باور به مردم، توسط حکومت های آزادی کش ایران، آغازش بود. مردم افغانستان نمی خواهند قربانی جنگ های بی سرانجام یا بدفرجامی شوند که پس از سقوط رژیم وابسته به شوروی، کشور را به خاکدان و ویرانه بدل کرد و تنها در شهر کابل بیشتر از 60 هزار انسان را از بین برد و تمام زیرساخت های مادی و معنوی ما را از میان برداشت. "کل اگر طبیب بودی، سرخود دوا نمودی". بگذارید مردم افغانستان، خود شان در مورد سرنوشت خودشان تصمیم بگیرند. این مردم دیگر صغیر نیستند تا به سرپرست و قیم خود منتصب نیاز داشته باشند. اگر شما به حق حاکمیت مردم ما احترام دارید، بگذارید مردم ما تصمیم بگیرند. این جا افغانستان است و نه تربیون و سکوی تبلیغاتی شما که بخواهید در واکنش های رقیبانه، مشکلات خود تان را حل و فصل کنید. پیشنهاد کار اطلاعاتی نیز پیشکش خودتان، کشور ما زندان آزادی خواهان و مدافعان حقوق بشر ودیگر اندیشان نیست. تجربه گرفتاری عبدالمالک ریگی برای شما خوش آیند است، باشد اما از یاد نبرید که، خیلی ها گرفتاری ریگی را محصول یک تبانی و معامله پیچیده در سطح منطقه و حتا جهان می دانند. گفته می شود که در این معامله و سازش استخبارات پاکستان و برخی از کشورهای عربی و... نیز دست دارند.
.8am.af روزنامه 8 صبح : احمدی نژاد، رییس جمهور نام نهاد ایران، که با یک تقلب خیلی بی سابقه و نیز سرکوب خونین معترضان توانست بر اریکه قدرت بنشیند، در اولین سفری که پس از این پیروزی بی افتخار به افغانستان داشت گفت که مبارزه با تروریزم با نیروی نظامی منظم امکان پذیر نمی شود، مبارزه با تروریزم کار اطلاعاتی می خواهد. وی قبل از آغاز این سفر اعلام کرده بود که «در شرایط جدید منطقه، ایران برای حل مشکلات افغانستان و بیرون رفتن اشغالگران از این کشور، ابتکاراتی دارد». وی هم چنان گفت که «لازم است برای بیرون رفتن اشغالگران و بیگانگان، از منطقه تصمیم های لازم گرفته شود». آقای احمدی نژاد هنوز هم فکر می کند بر مردم افغانستان حق قیمومیت و ولایت دارد و می تواند بدون مراجعه به رای و نظر آنان به نمایندگی از آنان حرف بزند و به جای آنان تصمیم بگیرد؛ همان گونه که به عوض مردم ایران، سخن می گوید و خود را به عنوان رییس جمهور منتخب ایران معرفی می کند.
آیا ایشان از مردم افغانستان پرسیده اند که نیروهای بین المللی مستقر در افغانستان را اشغالگر و بیگانه می دانند یا نه؟ البته حضور و استقرار نیروهای خارجی برای هیچ افغانی گوارا نیست ولی آنان هرگز نمی خواهند به گذشته دردناک و فلاکت باری برگردند که خودی های تندخو و خونریز و شکنجه گر و بیگانه با هر ارزش انسانی بر آنان حاکم باشدن و به زبان شلاق و شکنجه و گلوله و کیبل با آنان سخن گویند. تازه آقای احمدی نژاد باید در نظر داشته باشند که در ایجاد چنین وضعیتی، حکومت های ایران و سایر کشورهای برادر نیز نقش داشته اند. دخالت های گسترده پاکستان و کشورهای حوزه خلیج که در نهایت به ایجاد گروه منحط و جاهل و آزادی ستیز طالبان منجر شد، از آن رقابتی مایه می گرفت که صدور انقلاب و حمایت بیدریغ از نیروهای خرافه پرست و جاهل و بی باور به مردم، توسط حکومت های آزادی کش ایران، آغازش بود. مردم افغانستان نمی خواهند قربانی جنگ های بی سرانجام یا بدفرجامی شوند که پس از سقوط رژیم وابسته به شوروی، کشور را به خاکدان و ویرانه بدل کرد و تنها در شهر کابل بیشتر از 60 هزار انسان را از بین برد و تمام زیرساخت های مادی و معنوی ما را از میان برداشت. "کل اگر طبیب بودی، سرخود دوا نمودی". بگذارید مردم افغانستان، خود شان در مورد سرنوشت خودشان تصمیم بگیرند. این مردم دیگر صغیر نیستند تا به سرپرست و قیم خود منتصب نیاز داشته باشند. اگر شما به حق حاکمیت مردم ما احترام دارید، بگذارید مردم ما تصمیم بگیرند. این جا افغانستان است و نه تربیون و سکوی تبلیغاتی شما که بخواهید در واکنش های رقیبانه، مشکلات خود تان را حل و فصل کنید. پیشنهاد کار اطلاعاتی نیز پیشکش خودتان، کشور ما زندان آزادی خواهان و مدافعان حقوق بشر ودیگر اندیشان نیست. تجربه گرفتاری عبدالمالک ریگی برای شما خوش آیند است، باشد اما از یاد نبرید که، خیلی ها گرفتاری ریگی را محصول یک تبانی و معامله پیچیده در سطح منطقه و حتا جهان می دانند. گفته می شود که در این معامله و سازش استخبارات پاکستان و برخی از کشورهای عربی و... نیز دست دارند.
بعد از حمایت نوری همدانی از مواضع خامنه ای و احمدی نژاد مبلغ ۹ میلیارد تومان در اختیار وی قرار گرفت
شبکه جنبش راه سبز (جرس): به گزارش منابع آگاه و مطلع خبری، بعد از حمایت نوری همدانی از مواضع خامنه ای و احمدی نژاد طی ماههای پس از انتخابات، اخیرا مبلغ ۹ میلیارد تومان جهت "راه اندازی موسسه ای فرهنگی" در اختیار وی قرار گرفته است. پیش از این خبر رسیده بود که در ردیف های مختلف بودجه سال آینده(مانند جدول شماره ۱۸ پیوست های لایحه بودجه)، حدود ۱۵۸ میلیارد تومان در قالب کمک به ۵۸ شخص حقوقی و حقیقی برای سال ۸۹ تخصیص یافته است؛ که در سال ۸۸ تعداد گیرندگان ۳۸ شخص حقوقی و حقیقی بوده است. خبرها خاطرنشان کرده بود برای موسسه های مهدویت ( موسسه آینده روشن ) متعلق به اسفندیار رحیم مشایی رییس دفتر احمدی نژاد یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومان؛ بنیاد فرهنگی مولانا متعلق به حمید مولانا (مشاور احمدی نژاد) که ملکی وسیع در نزدیکی ونک تهران در اختیار اوگذاشته بود مبلغ ۳۴۰ میلیون؛موسسه امام خمینی قم متعلق به آیت الله مصباح یزدی، مبلغ ده میلیارد تومان و مرکز اسناد انقلاب اسلامی به ریاست روح الله حسینیان ۵۰۰ میلیون تومان ، از محل بودجه تنظیمی توسط دولت برای سال ۸۹ اختصاص یافته است. هنوز مشخص نیست بودجۀ تخصیصی برای نوری همدانی، در کدام ردیف قرار می گیرد. آیت الله نوری همدانی طی ماههای اخیر حمایتی قاطع از دولت، حامیان دولت و همچنین نیروهای لباس شخصی بعمل آورده بود.
شبکه جنبش راه سبز (جرس): به گزارش منابع آگاه و مطلع خبری، بعد از حمایت نوری همدانی از مواضع خامنه ای و احمدی نژاد طی ماههای پس از انتخابات، اخیرا مبلغ ۹ میلیارد تومان جهت "راه اندازی موسسه ای فرهنگی" در اختیار وی قرار گرفته است. پیش از این خبر رسیده بود که در ردیف های مختلف بودجه سال آینده(مانند جدول شماره ۱۸ پیوست های لایحه بودجه)، حدود ۱۵۸ میلیارد تومان در قالب کمک به ۵۸ شخص حقوقی و حقیقی برای سال ۸۹ تخصیص یافته است؛ که در سال ۸۸ تعداد گیرندگان ۳۸ شخص حقوقی و حقیقی بوده است. خبرها خاطرنشان کرده بود برای موسسه های مهدویت ( موسسه آینده روشن ) متعلق به اسفندیار رحیم مشایی رییس دفتر احمدی نژاد یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومان؛ بنیاد فرهنگی مولانا متعلق به حمید مولانا (مشاور احمدی نژاد) که ملکی وسیع در نزدیکی ونک تهران در اختیار اوگذاشته بود مبلغ ۳۴۰ میلیون؛موسسه امام خمینی قم متعلق به آیت الله مصباح یزدی، مبلغ ده میلیارد تومان و مرکز اسناد انقلاب اسلامی به ریاست روح الله حسینیان ۵۰۰ میلیون تومان ، از محل بودجه تنظیمی توسط دولت برای سال ۸۹ اختصاص یافته است. هنوز مشخص نیست بودجۀ تخصیصی برای نوری همدانی، در کدام ردیف قرار می گیرد. آیت الله نوری همدانی طی ماههای اخیر حمایتی قاطع از دولت، حامیان دولت و همچنین نیروهای لباس شخصی بعمل آورده بود.
jeudi 11 mars 2010
همسایه ها را خبر کنید، تا آبرو داری کنند!
این ابلاغیه ایست که برای استقبال از احمدی نژاد در بندرعباس صادر شده و برای پالایشگاه این بندر فرستاده اند و از آنجا هم برای تمام واحدها فرستاده شده است. همه را فرستاده اند دنبال نیرو جمع کردن برای کسی که رهبر می گوید با 25 میلیون رای و بدون هیچ تقلب و کودتائی برنده انتخابات شده و کسی هم حق اعتراض ندارد. برای هزار نفر معطل مانده اند و ابلاغیه صادر می کنند، آنوقت ادعای 25 میلیونی دارند!
mercredi 10 mars 2010
http://www.expressio.fr/toutes.php
**http://www.le-dictionnaire.com/index.html************************************
**http://www.le-dictionnaire.com/index.html************************************
http://www.mediadico.com/dictionnaire/
http://books.google.com/books?id=Ptmx0a3vqVkC&pg=PA36&dq=dictionnaire+francais+gratuit+en+ligne&cd=3#v=onepage&q=&f=false
http://www.archive.org/stream/dictionnairefran01belouoft#page/n17/mode/2up
http://books.google.com/books?id=S3c3G-z71s4C&pg=PR19&dq=Dictionnaire+Arabe-Fran%C3%A7ais,+Volume+1&cd=3#v=onepage&q=&f=false
http://www.mediadico.com/dictionnaire/
http://books.google.com/books?id=Ptmx0a3vqVkC&pg=PA36&dq=dictionnaire+francais+gratuit+en+ligne&cd=3#v=onepage&q=&f=false
http://www.archive.org/stream/dictionnairefran01belouoft#page/n17/mode/2up
http://books.google.com/books?id=S3c3G-z71s4C&pg=PR19&dq=Dictionnaire+Arabe-Fran%C3%A7ais,+Volume+1&cd=3#v=onepage&q=&f=false
http://www.mediadico.com/dictionnaire/
lundi 8 mars 2010
مرکز نگهداری کودکان معلول فرخنده
محکومیت: مرگ تدریجی
حالا که درباره پانسیون ها و دختران و زنان ساکن آنها که از جمله قربانیان حوادث بعد از انتخابات هستند، این خبر را هم ازمرکز نگهداری کودکان معلول ذهنی منتشر کنید، که امیدوارم یک روزی دار و دسته احمدی نژاد و مصباح یزدی را هم در آنجا بستری کنند.در مرکز "فرخنده" در حال حاضر 84 کودک نگهداری می شوند. نگهداری که چه عرض کنم، زندانی اند و مثل زندان ابوغریب دست و پایشان را به تختخواب می بندند.
آمار مرگ و میر این کودکان در سالهای اخیر بی سابقه شده ا ست .هفته ی پیش یکی دیگر از کودکان این مرکز جان سپرد .
بوی بسیار زننده و متعفن ادرار به بازدید کننده ها مجال نمی دهد تا بیشتر از 4- 5 دقیقه در خوابگاه این کودکان بماند. عمر متوسط این کودکان به 10 تا 14 سال رسیده است.
نیازی نیست برای کمک به آنها پول بدید. اگر در خانه پتو، لحاف یا بالش اضافه دارید یا زیراندازی دارید که به آن احتیاج ندارید به این مرکز بدهید تا بچه ها روی زمین ولو نباشند و یا لااقل روی تخت های بدون تشک به بند کشیده نشوند.
لباس کودک و اسباب بازی دنیای آنها را متحول می کند .اکثر این بچه ها یتیم و یا رها شده هستند . حالا که دنیا اونها را فراموش کرده شما اونهارا فراموش نکنید. اکثر این کودکان اوتیسم دارند. در اروپا، کودکان اوتیسمی مستقیما زیر نظر روانشناسان قرار میگیرند تا به آنها کمک شود تا زندگی راحت تری داشته باشند .اما در ایران، این کودکان را محکوم به مرگ کرده اند.
آدرس مرکز :
تهران - میدان آزادی - خ محمد علی جناح - خ شهید صالحی - خ شهید ناصر ولدخانی - پلاک 66 - مرکز نگهداری کودکان معلول فرخنده
dimanche 7 mars 2010
ایران وزلزله
Téhéran et sa tour Milad - Creative Commons : Matthias Blume
Depuis dix ans, la sismologie est devenue la plus importante des disciplines, sur les plans tant socioéconomique que politique. Le nombre terrible de 250 000 victimes en Haïti, pour un seul soubresaut de la planète, souligne la nécessité de reconnaître la toute-puissance de la nature et l’extrême instabilité de la croûte terrestre. D'un autre côté, les Chiliens, touchés par un tremblement de terre de plus grande magnitude, ont démontré leur relative capacité de survie. Le temps n’est plus aux articles de presse aux titres ennuyeux sur la force du séisme et son probable épicentre. Il est maintenant possible d’étudier avec précision et même de prévoir les effets des soulèvements de la terre, ainsi que d’établir une série de graphes d’intersection qui permettent de les mesurer au regard de la démographie, du niveau de revenus et de la vitalité des institutions démocratiques.
On commence à remarquer que la probabilité de mourir lors d’un séisme ou de se retrouver complètement démuni après dépend autant de la société dans laquelle on vit que de la proximité d’une faille géologique. The New York Times a publié récemment un article prédisant un désastre dans plusieurs grandes villes. Il y est question des millions d’habitants de mégalopoles aux logements mal construits, comme Istanbul (Turquie), Karachi (Pakistan), Katmandou (Népal) ou Lima (Pérou), très exposées aux tremblements de terre et qui risquent fort de se transformer en champs d’extermination. Les instruments de telles calamités seraient ce que Roger Bilham, professeur de sismologie àl’université du Colorado, appelle "une arme de destruction massive méconnue : le logement." "A Téhéran, la capitale iranienne", a calculé M. Bilham, "un séisme d’une intensité comparable à celui qui a dévasté Haïti pourrait tuer 1 million de personnes." Les géologues supplient depuis longtemps le gouvernement iranien d’envisager un déplacement de la capitale, non protégée et décrépite, ou au moins d'une partie de sa population, en prévision de l’inévitable désastre [les autorités iraniennes se sont penchées sur la question fin 2009, envisageant un déplacement de la capitale d'ici à 2025].
Mais le régime iranien a de toutes autres priorités en tête. Il ne ménage pas ses efforts pour protéger non pas son peuple contre les séismes mais lui-même contre son peuple. Je me souviens de ce jour où, il y a quelques années, j’étais coincé dans l’un de ces embouteillages monstres de Téhéran. Une horrible pensée m’a traversé l’esprit : "Et si un énorme tremblement de terre survenait justement maintenant ?” Que se passerait-il, si une secousse géante se produisait la nuit, quand tous les habitants dorment chez eux, dans des immeubles qui ne sont conformes à aucune réglementation ni aucun code de construction ? Qu’adviendrait-il des installations nucléaires secrètes, aussi bien en surface que souterraines ? Mais aussi, que penseraient les survivants quand ils verraient les ruines (peut-être irradiées) autour d’eux et qu’ils se rendraient compte du peu de cas que leurs dirigeants faisaient de leurs vies ?
Une telle situation serait incommensurablement pire que les conséquences d’une intervention visant à mettre fin au programme nucléaire iranien. Si un régime irrationnel et corrompu faisait délibérément traîner en longueur les négociations sur son armement, il serait de notre devoir d’êtres humains et de celui de notre diplomatie d’avertir le peuple iranien des raisons artificielles qui font que les conséquences d’une catastrophe naturelle pourraient être, chez eux, monstrueusement amplifiées. Cela, ainsi que la proposition d’aide immédiate pour la prévention antisismique – que nous avons améliorée grâce à notre expérience en Californie – ne relève de rien d’autre que de la responsabilité morale. Conjugué aux répercussions transfrontalières d’un séisme et à des installations nucléaires secrètes mal entretenues, cela nous amène également au fait que l’avenir de l’Iran n’est pas que l'affaire interne du régime.4 commentaire(s)
IRAN
Le danger vient d'ailleurs Ajouter un commentaire
03.03.2010 Christopher Hitchens Slate
Téhéran, la capitale iranienne, est mal préparée à un éventuel tremblement de terre majeur, malgré les mises en garde des sismologues. Les conséquences d'une catastrophe naturelle pourraient être aggravées par l'incompétence des dirigeants et le manque de transparence des installations nucléaires. Lire tout l'article
vos commentaires [4]
$(document).ready(function (){
$('div#pre-footer').addClass('short');
});
durandal c'est toujours mieux de commenter juste...
04.03.2010 - 22:28
c'est toujours mieux de commenter juste que de publier des articles faux.Ce n'est pas près d'un million de morts qu'il y aurait en cas de séisme, mais près de 700 000 selon les experts.Ensuite, que l'Iran ait des installations nucléaires ou pas, c'est pas ça qui empêchera la terre de trembler si la terre doit trembler. C'est incontrôlable..Ce qui est contrôlable, c'est ce qui est du ressort de l'humain, des sanctions économiques ou financières par exemple. Ainsi l'embargo contre l'Iraq a fait plus d'un million de morts, et là (contrairement à un séisme) c'est contrôlable...A Haiti, la terre a tremblé, c'est incontrôlable. Et ya pas d'installations nulcéaires.En France, un incident dans une centrale nucléaire est possible, menaçant la vie des habitants. Est-ce une raison pour dénucléariser le territoire français (y compris par la force?).C'est peut-être parce qu' "on est des humains, et pour le bien du peuple irakien" qu'on a laissé un embargo faire plus d'un millions de victimes (alors que c'était... évitable).Je ne suis pas iranien, mon gouvernement est le gouvernement français, mais je n'aime pas le mensonge ; et jusqu'à preuve du contraire les patrouilles de la bien-pensance rôdent davantage dans les articles (qui donnent toujours le même son de cloche) que dans les commentaires à contre-courant...
morichard ...et revoilà la brigade du Net
04.03.2010 - 12:03
Bravo, vous avez fort bien commenté ce dangereux article qui risque de déstabiliser votre immaculé gouvernement. Retournez patrouiller maintenant, nous pouvons dormir sur nos deux oreilles, le web est un endroit plus sûr grâce à vous.
Je suis surpris de lire cet
04.03.2010 - 11:09
Je suis surpris de lire cet article. J'ai eu la chance d'être aller plusieurs fois a Téhéran, et toutes les nouvelles constructions sont anti sismique. Résisteraient elles a un seismes équivalant a celui du chili ou même d'haiti je en sais pas, mais on peut se poser la même question pour le sud de la France qui lui aussi est une zone à risque
durandal Le prétexte de la géologie ...
03.03.2010 - 12:22
"Une telle situation serait incommensurablement pire que les conséquences d’une intervention visant à mettre fin au programme nucléaire iranien." si on y réfléchit bien, si une centrale nucléaire française explosait, ça pourrait en faire des dégâts, faut-il pour autant que les usa nous envahissent pour notre plus grand bien ? ... Et puis, l'embargo décidé contre l'Irak avait plus d'un million de morts en son temps."Qu’adviendrait-il des installations nucléaires secrètes, aussi bien en surface que souterraines ?" on entendrait presque la pensée secrète de l'auteur: "chouette...""Il ne ménage pas ses efforts pour protéger non pas son peuple contre les séismes mais lui-même contre son peuple. "je vois pas le régime utiliser un missile sol-air contre sa population, il cherche surtout à se doter de forces défensives face aux ennemis du pays."il serait de notre devoir d’êtres humains et de celui de notre diplomatie d’avertir le peuple iranien " bien sûr... c'est uniquement en raison des risques sismiques, et pour le bien du peuple iranien, que l'on souhaite "intervenir" en Iran, Israël n'y est bien sûr pour rien.
Depuis dix ans, la sismologie est devenue la plus importante des disciplines, sur les plans tant socioéconomique que politique. Le nombre terrible de 250 000 victimes en Haïti, pour un seul soubresaut de la planète, souligne la nécessité de reconnaître la toute-puissance de la nature et l’extrême instabilité de la croûte terrestre. D'un autre côté, les Chiliens, touchés par un tremblement de terre de plus grande magnitude, ont démontré leur relative capacité de survie. Le temps n’est plus aux articles de presse aux titres ennuyeux sur la force du séisme et son probable épicentre. Il est maintenant possible d’étudier avec précision et même de prévoir les effets des soulèvements de la terre, ainsi que d’établir une série de graphes d’intersection qui permettent de les mesurer au regard de la démographie, du niveau de revenus et de la vitalité des institutions démocratiques.
On commence à remarquer que la probabilité de mourir lors d’un séisme ou de se retrouver complètement démuni après dépend autant de la société dans laquelle on vit que de la proximité d’une faille géologique. The New York Times a publié récemment un article prédisant un désastre dans plusieurs grandes villes. Il y est question des millions d’habitants de mégalopoles aux logements mal construits, comme Istanbul (Turquie), Karachi (Pakistan), Katmandou (Népal) ou Lima (Pérou), très exposées aux tremblements de terre et qui risquent fort de se transformer en champs d’extermination. Les instruments de telles calamités seraient ce que Roger Bilham, professeur de sismologie àl’université du Colorado, appelle "une arme de destruction massive méconnue : le logement." "A Téhéran, la capitale iranienne", a calculé M. Bilham, "un séisme d’une intensité comparable à celui qui a dévasté Haïti pourrait tuer 1 million de personnes." Les géologues supplient depuis longtemps le gouvernement iranien d’envisager un déplacement de la capitale, non protégée et décrépite, ou au moins d'une partie de sa population, en prévision de l’inévitable désastre [les autorités iraniennes se sont penchées sur la question fin 2009, envisageant un déplacement de la capitale d'ici à 2025].
Mais le régime iranien a de toutes autres priorités en tête. Il ne ménage pas ses efforts pour protéger non pas son peuple contre les séismes mais lui-même contre son peuple. Je me souviens de ce jour où, il y a quelques années, j’étais coincé dans l’un de ces embouteillages monstres de Téhéran. Une horrible pensée m’a traversé l’esprit : "Et si un énorme tremblement de terre survenait justement maintenant ?” Que se passerait-il, si une secousse géante se produisait la nuit, quand tous les habitants dorment chez eux, dans des immeubles qui ne sont conformes à aucune réglementation ni aucun code de construction ? Qu’adviendrait-il des installations nucléaires secrètes, aussi bien en surface que souterraines ? Mais aussi, que penseraient les survivants quand ils verraient les ruines (peut-être irradiées) autour d’eux et qu’ils se rendraient compte du peu de cas que leurs dirigeants faisaient de leurs vies ?
Une telle situation serait incommensurablement pire que les conséquences d’une intervention visant à mettre fin au programme nucléaire iranien. Si un régime irrationnel et corrompu faisait délibérément traîner en longueur les négociations sur son armement, il serait de notre devoir d’êtres humains et de celui de notre diplomatie d’avertir le peuple iranien des raisons artificielles qui font que les conséquences d’une catastrophe naturelle pourraient être, chez eux, monstrueusement amplifiées. Cela, ainsi que la proposition d’aide immédiate pour la prévention antisismique – que nous avons améliorée grâce à notre expérience en Californie – ne relève de rien d’autre que de la responsabilité morale. Conjugué aux répercussions transfrontalières d’un séisme et à des installations nucléaires secrètes mal entretenues, cela nous amène également au fait que l’avenir de l’Iran n’est pas que l'affaire interne du régime.4 commentaire(s)
IRAN
Le danger vient d'ailleurs Ajouter un commentaire
03.03.2010 Christopher Hitchens Slate
Téhéran, la capitale iranienne, est mal préparée à un éventuel tremblement de terre majeur, malgré les mises en garde des sismologues. Les conséquences d'une catastrophe naturelle pourraient être aggravées par l'incompétence des dirigeants et le manque de transparence des installations nucléaires. Lire tout l'article
vos commentaires [4]
$(document).ready(function (){
$('div#pre-footer').addClass('short');
});
durandal c'est toujours mieux de commenter juste...
04.03.2010 - 22:28
c'est toujours mieux de commenter juste que de publier des articles faux.Ce n'est pas près d'un million de morts qu'il y aurait en cas de séisme, mais près de 700 000 selon les experts.Ensuite, que l'Iran ait des installations nucléaires ou pas, c'est pas ça qui empêchera la terre de trembler si la terre doit trembler. C'est incontrôlable..Ce qui est contrôlable, c'est ce qui est du ressort de l'humain, des sanctions économiques ou financières par exemple. Ainsi l'embargo contre l'Iraq a fait plus d'un million de morts, et là (contrairement à un séisme) c'est contrôlable...A Haiti, la terre a tremblé, c'est incontrôlable. Et ya pas d'installations nulcéaires.En France, un incident dans une centrale nucléaire est possible, menaçant la vie des habitants. Est-ce une raison pour dénucléariser le territoire français (y compris par la force?).C'est peut-être parce qu' "on est des humains, et pour le bien du peuple irakien" qu'on a laissé un embargo faire plus d'un millions de victimes (alors que c'était... évitable).Je ne suis pas iranien, mon gouvernement est le gouvernement français, mais je n'aime pas le mensonge ; et jusqu'à preuve du contraire les patrouilles de la bien-pensance rôdent davantage dans les articles (qui donnent toujours le même son de cloche) que dans les commentaires à contre-courant...
morichard ...et revoilà la brigade du Net
04.03.2010 - 12:03
Bravo, vous avez fort bien commenté ce dangereux article qui risque de déstabiliser votre immaculé gouvernement. Retournez patrouiller maintenant, nous pouvons dormir sur nos deux oreilles, le web est un endroit plus sûr grâce à vous.
Je suis surpris de lire cet
04.03.2010 - 11:09
Je suis surpris de lire cet article. J'ai eu la chance d'être aller plusieurs fois a Téhéran, et toutes les nouvelles constructions sont anti sismique. Résisteraient elles a un seismes équivalant a celui du chili ou même d'haiti je en sais pas, mais on peut se poser la même question pour le sud de la France qui lui aussi est une zone à risque
durandal Le prétexte de la géologie ...
03.03.2010 - 12:22
"Une telle situation serait incommensurablement pire que les conséquences d’une intervention visant à mettre fin au programme nucléaire iranien." si on y réfléchit bien, si une centrale nucléaire française explosait, ça pourrait en faire des dégâts, faut-il pour autant que les usa nous envahissent pour notre plus grand bien ? ... Et puis, l'embargo décidé contre l'Irak avait plus d'un million de morts en son temps."Qu’adviendrait-il des installations nucléaires secrètes, aussi bien en surface que souterraines ?" on entendrait presque la pensée secrète de l'auteur: "chouette...""Il ne ménage pas ses efforts pour protéger non pas son peuple contre les séismes mais lui-même contre son peuple. "je vois pas le régime utiliser un missile sol-air contre sa population, il cherche surtout à se doter de forces défensives face aux ennemis du pays."il serait de notre devoir d’êtres humains et de celui de notre diplomatie d’avertir le peuple iranien " bien sûr... c'est uniquement en raison des risques sismiques, et pour le bien du peuple iranien, que l'on souhaite "intervenir" en Iran, Israël n'y est bien sûr pour rien.
samedi 6 mars 2010
برگ هایی از تاریخ زنده ياد مصدق
یک درس تاریخی
مي گويند زماني که قرار بود دادگاه لاهه براي رسيدگي به دعاوي انگليس در ماجراي ملي شدن صنعت نفت تشکيل شود ، دکتر مصدق با هيات همراه زودتر از موقع به محل رفت . در حالي که پيشاپيش جاي نشستن همه ي شرکت کنندگان تعيين شده بود ، دکتر مصدق رفت و به نمايندگي هيات ايران روي صندلي نماينده انگلستان نشست .
قبل از شروع جلسه ، يکي دو بار به دکتر مصدق گفتند که اينجا براي نماينده هيات انگليسي در نظر گرفته شده و جاي شما آن جاست ، اما پيرمرد توجهي نكرد و روي همان صندلي نشست ..
جلسه داشت شروع مي شد و نماينده هيات انگليس روبروي دکتر مصدق منتظر ايستاده بود تا بلکه بلند شود و روي صندلي خويش بنشيند ، اما پيرمرد اصلاً نگاهش هم نمي کرد .
جلسه شروع شد و قاضي رسيدگي کننده به مصدق رو کرد و گفت که شما جاي نماينده انگلستان نشسته ايد ، جاي شما آن جاست .
کم کم ماجرا داشت پيچيده مي شد و بيخ پيدا ميكرد که مصدق بالاخره به صدا در آمد و گفت : شما فكر مي کنيد نمي دانيم صندلي ما کجاست و صندلي نماينده هيات انگليس کدام است ؟
نه جناب رييس ، خوب مي دانيم جايمان کدام است ..
اما علت اينكه چند دقيقه اي روي صندلي دوستان نشستم به خاطر اين بود تا دوستان بدانند برجاي ديگران نشستن يعني چه ؟
او اضافه کرد که سال هاي سال است دولت انگلستان در سرزمين ما خيمه زده و کم کم يادشان رفته که جايشان اين جا نيست و ايران سرزمين آبا و اجدادي ماست نه سرزمين آنان ..
سكوتي عميق فضاي دادگاه را احاطه كرده بود و دكتر مصدق بعد از پايان سخنانش كمي سكوت كرد و آرام بلند شد و به روي صندلي خويش قرار گرفت.
با همين ابتکار و حرکت ، عجيب بود که تا انتهاي نشست ، فضاي جلسه تحت تاثير مستقيم اين رفتار پيرمرد قرار گرفته بود و در نهايت نيز انگلستان محکوم شد
*ديدگاه هاي وارده در یادداشت ها لزوما ديدگاه جرس نیست
مي گويند زماني که قرار بود دادگاه لاهه براي رسيدگي به دعاوي انگليس در ماجراي ملي شدن صنعت نفت تشکيل شود ، دکتر مصدق با هيات همراه زودتر از موقع به محل رفت . در حالي که پيشاپيش جاي نشستن همه ي شرکت کنندگان تعيين شده بود ، دکتر مصدق رفت و به نمايندگي هيات ايران روي صندلي نماينده انگلستان نشست .
قبل از شروع جلسه ، يکي دو بار به دکتر مصدق گفتند که اينجا براي نماينده هيات انگليسي در نظر گرفته شده و جاي شما آن جاست ، اما پيرمرد توجهي نكرد و روي همان صندلي نشست ..
جلسه داشت شروع مي شد و نماينده هيات انگليس روبروي دکتر مصدق منتظر ايستاده بود تا بلکه بلند شود و روي صندلي خويش بنشيند ، اما پيرمرد اصلاً نگاهش هم نمي کرد .
جلسه شروع شد و قاضي رسيدگي کننده به مصدق رو کرد و گفت که شما جاي نماينده انگلستان نشسته ايد ، جاي شما آن جاست .
کم کم ماجرا داشت پيچيده مي شد و بيخ پيدا ميكرد که مصدق بالاخره به صدا در آمد و گفت : شما فكر مي کنيد نمي دانيم صندلي ما کجاست و صندلي نماينده هيات انگليس کدام است ؟
نه جناب رييس ، خوب مي دانيم جايمان کدام است ..
اما علت اينكه چند دقيقه اي روي صندلي دوستان نشستم به خاطر اين بود تا دوستان بدانند برجاي ديگران نشستن يعني چه ؟
او اضافه کرد که سال هاي سال است دولت انگلستان در سرزمين ما خيمه زده و کم کم يادشان رفته که جايشان اين جا نيست و ايران سرزمين آبا و اجدادي ماست نه سرزمين آنان ..
سكوتي عميق فضاي دادگاه را احاطه كرده بود و دكتر مصدق بعد از پايان سخنانش كمي سكوت كرد و آرام بلند شد و به روي صندلي خويش قرار گرفت.
با همين ابتکار و حرکت ، عجيب بود که تا انتهاي نشست ، فضاي جلسه تحت تاثير مستقيم اين رفتار پيرمرد قرار گرفته بود و در نهايت نيز انگلستان محکوم شد
*ديدگاه هاي وارده در یادداشت ها لزوما ديدگاه جرس نیست
lundi 1 mars 2010
بی سابقه ترین تعداد بازداشت شدگان تاریخ ایران در 22 بهمن امسال اتفاق افتاد
اختصاصی جرس/ بی سابقه ترین تعداد بازداشت شدگان تاریخ ایران در 22 بهمن امسال اتفاق افتاد
شبکه جنبش راه سبز (جرس): نیروی انتظامی تهران بزرگ تعداد بازداشت شدگان روز 22 بهمن در تهران را رقم "بیست هزار نفر" شمارش کرده است.
این رقم به گزارش خبر نگاران جرس، عین آمار رد و بدل شده بین نهادهای سرکوب اعم از نیروی انتظامی، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، سازمان بسیج، وزارت اطلاعات و دیگر نهادهای ذی ربط است.
خبرنگاران جرس از تهران گزارش کرده اند این تعداد شامل گروههای پنجگانه زیر می شوند: اول،کسانی که بین نیم ساعت تا سه ساعت در ونهای نیروی انتظامی بازداشت شده پس از تخلیه محتویات جیبهایشان، بازرسی موبایلهایشان و گوشمالی مختصر بعد از اتمام راه پیمائی آزاد شدند. دوم، کسانی که بعد از بازجوئی سرپائی نهایتا تا شب 22 بهمن با قید کفالت یا تعهد آزاد شدند. سوم، کسانی که شب را در بازداشتگاه گذرانیده نهایتا در 23 بهمن آزاد شدند. چهارم، کسانی که چند روز یا یکی دو هفته را در بازداشت بودند و اخیرا آزاد شدند و بالاخره پنجم کسانی که هنوز بازداشتند.
خبرنگاران جرس می افزایند تعداد بازداشت شدگان و مأموران در تاریخ ایران بی سابقه بوده است. تعداد مأموران اعم از نیروی انتظامی، پاسدار، بسیجی، لباس شخصی و اطلاعاتی که از شهرهای اطراف به شکل اتوبوسی به تهران آورده شده بودند به حدی زیاد بود که حدفاصل میدان امام حسین (ع) تا میدان آزادی "تونل امنیتی" تشکیل شده بود و تظاهر کنندگان در این تونل وحشت طی طریق می کردند. حاکمیت با این تاکتیک که پاسداران از چینی ها و روسها آموخته بودند توانستند تظاهرات سبزها را در نطفه خفه کنند.
بر اساس یافته های خبرنگاران جرس نکته مهم اینکه از این تعداد بازداشت شده می توان تعداد بیشمار معترضان سبز را تخمین زد. گلایه اصلی بسیاری از شهروندان از رهبران سبز نبود سازماندهی مناسب برای استفاده از این همه تظاهر کننده بود. سبزها بودند اما نمی دانستند چه کنند و به مجرد نشان دادن کمترین نماد سبز از سوی ماموران سرکوب بازداشت می شدند.
خبرنگاران جرس از نقاط مختلف تهران و شهرستانهای اطراف می افزایند مردم عادی از این تظاهرات که با مهندسی عمیق نیروهای نظامی، انتظامی و امنیتی کنترل شده بود به نیکی یاد نمی کنند و آنرا بر خلاف بلندگوهای حکومتی پیروزی به حساب نمی آورند.
در همین زمینه:
نظرخواهی سبز عملکرد هفت ماهه جرس را چگونه ارزیابی می
شبکه جنبش راه سبز (جرس): نیروی انتظامی تهران بزرگ تعداد بازداشت شدگان روز 22 بهمن در تهران را رقم "بیست هزار نفر" شمارش کرده است.
این رقم به گزارش خبر نگاران جرس، عین آمار رد و بدل شده بین نهادهای سرکوب اعم از نیروی انتظامی، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، سازمان بسیج، وزارت اطلاعات و دیگر نهادهای ذی ربط است.
خبرنگاران جرس از تهران گزارش کرده اند این تعداد شامل گروههای پنجگانه زیر می شوند: اول،کسانی که بین نیم ساعت تا سه ساعت در ونهای نیروی انتظامی بازداشت شده پس از تخلیه محتویات جیبهایشان، بازرسی موبایلهایشان و گوشمالی مختصر بعد از اتمام راه پیمائی آزاد شدند. دوم، کسانی که بعد از بازجوئی سرپائی نهایتا تا شب 22 بهمن با قید کفالت یا تعهد آزاد شدند. سوم، کسانی که شب را در بازداشتگاه گذرانیده نهایتا در 23 بهمن آزاد شدند. چهارم، کسانی که چند روز یا یکی دو هفته را در بازداشت بودند و اخیرا آزاد شدند و بالاخره پنجم کسانی که هنوز بازداشتند.
خبرنگاران جرس می افزایند تعداد بازداشت شدگان و مأموران در تاریخ ایران بی سابقه بوده است. تعداد مأموران اعم از نیروی انتظامی، پاسدار، بسیجی، لباس شخصی و اطلاعاتی که از شهرهای اطراف به شکل اتوبوسی به تهران آورده شده بودند به حدی زیاد بود که حدفاصل میدان امام حسین (ع) تا میدان آزادی "تونل امنیتی" تشکیل شده بود و تظاهر کنندگان در این تونل وحشت طی طریق می کردند. حاکمیت با این تاکتیک که پاسداران از چینی ها و روسها آموخته بودند توانستند تظاهرات سبزها را در نطفه خفه کنند.
بر اساس یافته های خبرنگاران جرس نکته مهم اینکه از این تعداد بازداشت شده می توان تعداد بیشمار معترضان سبز را تخمین زد. گلایه اصلی بسیاری از شهروندان از رهبران سبز نبود سازماندهی مناسب برای استفاده از این همه تظاهر کننده بود. سبزها بودند اما نمی دانستند چه کنند و به مجرد نشان دادن کمترین نماد سبز از سوی ماموران سرکوب بازداشت می شدند.
خبرنگاران جرس از نقاط مختلف تهران و شهرستانهای اطراف می افزایند مردم عادی از این تظاهرات که با مهندسی عمیق نیروهای نظامی، انتظامی و امنیتی کنترل شده بود به نیکی یاد نمی کنند و آنرا بر خلاف بلندگوهای حکومتی پیروزی به حساب نمی آورند.
در همین زمینه:
نظرخواهی سبز عملکرد هفت ماهه جرس را چگونه ارزیابی می
Inscription à :
Articles (Atom)