تلاش مخالفان برای تجديد ساختار

توماس اردبرينک
در حاليکه صدای موزيک بلندی از اتاق نشيمن به گوش می رسيد، گروهی از طرفداران مخالفان با نگرانی در آشپزخانه سيگار می کشيدند. يک دانشجو، يک تاجر، يک نويسنده و يک هنرمند قصد داشتند جشن پيروزی بگيرند، اما حالا از شکست افسوس می خوردند.
دختر جوان دانشجو با لباس مشکی و براق، گفت: "همه چيز تمام شد. تنها راه باقيمانده، ترک کشور است."
پس از آنکه نقشه های فعالان سياسی ايران برای نمايش قدرت در 22 بهمن، سی و يکمين سالگرد انقلاب اسلامی، در سايه جشن دولتی -امنيتی حکومت نقش بر آب شد، از اميد و اشتياق آنها کاسته شد. آنها در اين فکرند که چگونه می توان جنبشی را که بسياری از مردم اميدوار بودند به يک جامعه بازتر، آزادی های فردی بيشتر و انتخابات عادلانه تر منجر شود، دوباره زنده کنند.
حاضران در اين جمع کوچک به بررسی دلايل شکست پرداختند و همگی به دنبال يافتن جوابی برای اين سؤال بودند: "حالا چه کار بايد کرد؟"برخی می گويند از پيوستن به تظاهرکنندگان ضددولتی در راه پيمائی های سالگرد انقلاب ترسيده بودند. برخی نيز می گويند سعی کرده بودند حضور پيدا کنند اما با هزاران نيروی مسلحی روبرو شدند که خيابان ها را مسدود کرده بودند.
تقريباً همگان موافق اين نکته هستند که ناتوانی مخالفان در اثرگذاری بر راهپيمائی های دولتی، به عنوان يک ضربه بزرگ بر جنبش سبز معرفی شده است. اين افراد نخواستند هويتشان فاش شود.
درحاليکه رهبران مخالف خواستار "حضور گسترده" مردم شدند، انتظار مخالفان از 22 بهمن بسيار بالا رفت. وب سايت های مخالف دولت برآورد کردند ميليون ها نفر برای محکوميت محمود احمدی نژاد و حاميان صاححب نفوذ وی در ميان روحانيون تندرو و سرداران سپاه به خيابان ها خواهند آمد.
اما مسؤولان کشور با محکوم کردن معترضان به اعدام، تعطيلی اينترنت و اختلال در دريافت امواج ماهواره ای، و اعزام هزاران نيروی امنيتی به خيابان ها توانستند مانع از تصاحب بزرگترين تجمع دولتی سال توسط مخالفان شوند. هرچند ممکن است اين خط مشی دولت در آينده به خودش صدمه بزند، اما درشرايط فعلی توانست به مقامات کمک کند تا مخالفان را به عنوان شورشيان ضد انقلابی و تحت پشتيبانی خارجی ها معرفی کند.
مطمئناً اين فرمول امنيتی در آينده هم استفاده خواهد شد تا تاکتيک مخالفان در تبديل رويدادهای خيابانی به راهپيمائی های ضد دولتی را بی اثر کند.
دختر دانشجو درحاليکه سعی می کرد آنچه سبب بروز اين وضعيت شده را دوباره مرور کند، گفت: "ملحق شدن به ساير معترضان غيرممکن بود. تعداد نيروهای امنيتی خيلی زياد بود."
او گفت: "قرار بود همه در ميدان محل سخنرانی احمدی نژاد همديگر را ببينيم. بعد در آنجا روبان های سبز خودمان را به نمايش بگذاريم تا معلوم شود تعدادمان چقدر است."
در عوض، معترضان در گروه های کوچک و در خيابان های فرعی گير افتادند و نمی دانستند کجا بروند و چه کار کنند. او گفت: "سرانجام قاطی چند هزار نفری شديم که از دست نيروهای امنيتی می گريختند. جنبش ما به تاکتيک جديدی نياز دارد اما من نمی دانم چه تاکتيکی".
مقامات ايران اخيراً در تلويزيون دولتی از "ده ها ميليون" نفر از مردمی که با حضور در راهپيمائی های دولت از "ساختار اسلامی" رژيم پشتيبانی کردند، قدردانی کردند.
ديروز يکی از رهبران ارشد مخالفان خواستار برگزاری يک رفراندوم شد تا نظام حاکم از حق محروم ساختن نامزدها ی سياسی محروم شود؛ حقی که به عنوان يک ابراز قدرتمند برای خاموش کردن صدای آزادی خواهان در انتخابات مختلف مورد استفاده رژيم قرار می گيرد.
کروبی و ديگر نامزد مخالف مير حسين موسوی، اعلام کرده اند دولت در جريان سالگرد انقلاب اسلامی، "چهره ای کاملاً نظامی" به کشور داد. آنها از "ايجاد فضای رعب و وحشت در جای جای کشور" انتقاد کردند.
به گزارش وب سايت مخالفان، سحام نيوز، اين دو رهبر عهد کردند مردم را در جريان "شيوه های مختلف مطالبه حقوق خود از طريق صلح جويانه" قراردهند اما به بيان جزئيات بيشتر نپرداختند.
يک وبلاگنويس بانفوذ که عضو يک گروه غيررسمی از فعالان اينترنتی مخالف دولت است، گفت: "اميدوارم آنها استراتژی جديدی پيدا کنند، هرچند نمی دانم آن استراتژی چه چيزی می تواند باشد." وی پيشنهاد کرد اولين سالگرد انتخابات بحث انگيز 22 خرداد ماه به روز اعتراض تبديل شود.
اين وبلاگنويس گفت: "البته فکر می کنم دولت باز همان کاری را بکند که هميشه کرده است: هرگونه اعتراضی را غيرقانونی اعلام کند و نيروهای امنيتی خود را به خيابان ها سرازير کند."
وی گفت: "دست آخر، خيابان تنها جائی است که ما می توانيم شمار خودمان را نشان بدهيم اما تنها عده کمی حاضرند به زندان بروند و يا آسيب ببينند."
وی به خاطر می آورد در جريان تظاهرات اخير ، وقتی از دست پلیس فرار می کرده، دوستانش از خانه و يا محل کارشان به او تلفن می کردند. او می پرسد: "اگر آنها حاضر نيستند از چيزی بگذرند، چرا من بايد حاضر باشم؟" وی ادامه داد: "نقشه شخصی من برای خروج از اين افتضاح، درخواست ويزا از کانادا است."

منبع: بوستون گلوب- 23 فوريه